Στην Τουρκία υπάρχουν πρόσωπα, επιστήμονες, δημοσιογράφοι, απλοί πολίτες που δεν έχουν φορέσει τα παραμορφωτικά γυαλιά του ισλαμοφασισμού ή του κεμαλοφασισμού και προσπαθούν να δημιουργήσουν μια άλλη Τουρκία για το καλό των πολιτών τους.
- Σάββας Καλεντερίδης
Ενας από τους δημοσιογράφους που έχουν το θάρρος να γράφουν με κριτήριο την απόδοση της πραγματικότητας και την ανάδειξη της αλήθειας είναι ο Μετίν Μουνίρ, ο οποίος σε άρθρο του που δημοσιεύθηκε στο ahvalnews.gr με τίτλο «Τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι τα σύνορα που χωρίζουν την Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή» στηλιτεύει τον τρόπο με τον οποίον ασκείται η εξουσία στην Τουρκία και εκφράζει τον θαυμασμό του για την Ελλάδα, με αφορμή ένα ταξίδι στη Χίο και με βάση της παραστάσεις που αποκόμισε από αυτό.
Ας διαβάσουμε το άρθρο-έκπληξη:
«Δεν υπάρχει πολυκοσμία. Δεν υπάρχει ρύπανση. Δεν υπάρχει νευρικότητα. Δεν υπάρχουν οργανωμένοι οικισμοί. Δεν υπάρχει κίνηση στους δρόμους. Δεν υπάρχει περίπτωση να σας χρεώσουν υπέρμετρα στις ψαροταβέρνες. Ο δίαυλος μεταξύ κτιρίων και ακτής είναι ανοικτός για τους πολίτες και τους επισκέπτες που θέλουν να κολυμπήσουν στη θάλασσα. Πουθενά δεν θα πληρώσεις για να κολυμπήσεις στη θάλασσα.
Όλα τα χωριά έχουν διατηρήσει σχεδόν πλήρως τον χαρακτήρα τους. Όλοι οι δρόμοι είναι ασφαλτοστρωμένοι και χωρίς λακκούβες. Πάνω από το 90% του νησιού είναι πράσινο. Παρουσιάζω τα χαρακτηριστικά της Χίου, ενός από τα ελληνικά νησιά που βρίσκονται πιο κοντά στην Τουρκία. Χρειάζεται μισή ώρα για να πάτε από το Τσεσμέ στη Χίο με το παλιομοδίτικο καταμαράν της εταιρίας Ertürk. Η απόσταση δεν είναι μεγαλύτερη από 10 χλμ. Αλλά αυτό το σύντομο ταξίδι σάς μεταφέρει σε έναν διαφορετικό, άνετο και ευχάριστο κόσμο, τακτοποιημένο και πλούσιο. Μας κάνει να αναρωτιόμαστε γιατί δεν είμαστε κι εμείς έτσι, γιατί η χώρα μας δεν είναι έτσι.
Η όλη κατάσταση σε κάνει να αναρωτιέσαι, αλλά εμείς δεν έχουμε να κάνουμε τίποτε άλλο, παρά να θρηνήσουμε την κατάντια μας. Αυτοί που κατέχουν την εξουσία στην Τουρκία μπορούν να τα κάνουν όλα καλύτερα, αλλά όσοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει δεν κάνουν κι αυτές τις ερωτήσεις. Γιατί είναι ευχαριστημένοι με την κατάσταση. Δεν τους αφορά ότι οι δρόμοι είναι γεμάτοι λακκούβες, ότι μόνο οι πλούσιοι μπορούν να απολαύσουν τη θάλασσα και τα εστιατόρια, ότι οι οικισμοί είναι άσχημοι και βρόμικοι, ότι οι παραθαλάσσιες περιοχές και οι χώροι πρασίνου γεμίζουν με οργανωμένους οικισμούς, ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι δυστυχισμένη και απελπισμένη.
Αυτών των ανθρώπων οι τραπεζικοί λογαριασμοί ξεχειλίζουν από χρήματα. Διαθέτουν πολυτελή αυτοκίνητα, μεγάλα και άνετα σπίτια, όπου πηγαίνουν μετά τη δουλειά, όπου εργάζονται για τον εαυτό τους και όχι για τους άλλους. Τα παιδιά τους σπουδάζουν σε σχολεία επί πληρωμή. Ζουν σε έναν παράλληλο κόσμο. Μυρίζει ευμάρεια και διασκέδαση.
Ωστόσο, αυτό δεν απαντά στα παρακάτω ερωτήματα:
Γιατί είναι αυτοί (οι Ελληνες) σ’ αυτήν την κατάσταση και εμείς (οι Τούρκοι) στην κακομοιριά μας; Γιατί εκεί (στη Χίο) η κατάσταση είναι έτσι και σε εμάς έχει τα κακά της χάλια; Γιατί οι κυβερνώντες μας είναι άπληστοι και εγωιστές;
Νομίζω ότι η απάντηση βρίσκεται στην κατανόηση της διαχείρισης της εξουσίας. Αυτήν την κατανόηση της εξουσίας, που είναι ταυτόσημη με την κατάκτηση και τη λεηλασία, την παραλάβαμε από τους Οθωμανούς, οι οποίοι δεν ένιωθαν υποχρεωμένοι να εισπράξουν φόρους και να παράσχουν υπηρεσίες στους πολίτες ως αντάλλαγμα. Όσοι λένε “όχι, δεν είναι έτσι” θα πρέπει να εξετάσουν πόσοι δρόμοι, πόσα σχολεία και νοσοκομεία κατασκευάστηκαν, πόσα εργοστάσια και πόσα χιλιόμετρα σιδηροδρόμων είχαν τοποθετηθεί εκεί τα 700 χρόνια που υπήρχαν οι Οθωμανοί στην Ανατολία και 300 χρόνια που κρατούσαν την Κύπρο.
Στη χώρα μας το κράτος υπάρχει πρώτα για αυτούς που κυβερνούν και διαχειρίζονται τα του κράτους, μετά για τον λαό. Αφού το κράτος ανήκει σε εκείνους που το κυβερνούν, τότε είναι φυσιολογικό εκείνοι να τρώνε την αφρόκρεμα της χώρας. Σύμφωνα με την άποψη που έχουν για την εξουσία, αυτό είναι ένα είδος χάρης από τον Θεό.
Η έννοια του δημόσιου συμφέροντος είναι αδύναμη και το κίνητρο για προσωπικό συμφέρον είναι ισχυρό. Από τη στιγμή που οι πολίτες είναι απλοί υπηρέτες των αφεντάδων που ασκούν την εξουσία, δεν έχουν τη δυνατότητα να σκέφτονται ανεξάρτητα, γι’ αυτό η πλειοψηφία του κόσμου δεν έχει αντίρρηση στον τρόπο με τον οποίον ασκείται η εξουσία. Και εκείνοι που αντιδρούν είναι εύκολο να αγοραστούν ή να τους κάνουν να σωπάσουν.
Τα ελληνοτουρκικά σύνορα είναι τα σύνορα που χωρίζουν την Ευρώπη από τη Μέση Ανατολή. Αυτά τα σύνορα είναι σαν γυαλί. Μπορείς να δεις τι γίνεται στην άλλη πλευρά, αλλά δεν υπάρχει μετάβαση της κατανόησης από εδώ εκεί ή από εκεί εδώ: Κοιτάμε, βλέπουμε, αλλά δεν κάνουμε προσπάθεια να γίνουμε σαν αυτούς. Η Χίος είναι ένα νησί όπου άνθησε ο πολιτισμός κατά την αρχαιότητα. Η Ιστορία είναι το έδαφος στο οποίο μεγαλώνει ένα έθνος. Η γη μας είναι αρκετή για αυτό».
