Είδηση Νο1: «Η Τουρκία δοκίμασε πύραυλο που φτάνει μέχρι την Αθήνα». Είδηση Νο2: «Αναζητείται φίλτρο σκίασης ή περιορισμένης αντανάκλασης καθρέφτη, κατόπιν επίμονων παραπόνων της κυρίας Σακελλαροπούλου ότι δεν θα πρέπει να φαίνονται τα νώτα της ίδιας και των άλλων όρθιων παρισταμένων κατά την υποδοχή επισκεπτών στη μεγάλη Αίθουσα Τελετών του Προεδρικού Μεγάρου».
Συγκρίνατε, ω άνδρες Αθηναίοι. Κάποτε ο εκλιπών πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης είχε πει την πασίδηλη αλήθεια ότι «Είμαστε έθνος ανάδελφον» και είχε ξεσηκωθεί όλο το προοδευτικαριό και τον έκραξε. Τώρα ψάχνουμε καθρέφτη, φίλτρα και μαντζούνια που να μη δείχνει τα πισινά μας, διότι προφανώς δεν μας κολακεύουν και ουδείς το σχολιάζει.
Ξεκινώντας από την πανθομολογούμενη αλήθεια ότι ο καθρέφτης και ο φωτογραφικός φακός ό,τι βλέπουν μολογάνε, οδηγούμεθα στο να κάνουμε θλιβερές σκέψεις, τις οποίες όμως τις κρατάμε για τον εαυτό μας.
Αβιάστως, όμως, μας έρχεται στον νου η δολοφονική ατάκα του στρατηγού Χαρίλαου Μπάρδα (Ορέστης Μακρής) από τη «Θεία απ’ το Σικάγο»: «Δεν φταις εσύ, παιδάκι μου. Φταίω εγώ που κάθομαι και μιλάω με τον πισινό μου»…
