Η κατάσταση φαίνεται ότι περιπλέκεται. Μετά και τις νέες αποκαλύψεις του κυριακάτικου Τύπου, ο αριθμός των προσώπων που φέρεται ότι έπεσαν θύματα τηλεφωνικών υποκλοπών αυξάνεται στα 75.
- του Μανώλη Κοττάκη
Μεταξύ αυτών, αλλά τέσσερα μέλη του υπουργικού συμβουλίου, το σύνολο 10 μέχρι στιγμής. Οι αποκαλύψεις αυτές επικυρώνονται από την εφημερίδα «Το Βήμα» του ομίλου Μαρινάκη, η οποία, στρεφόμενη κατά της κυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη, γνωμοδοτεί ότι οι λίστες που δημοσιεύονται στην εφημερίδα «Documento» έχουν «στοιχεία γνησιότητας».
Δεν θα σταθώ στα ονόματα της νέας λίστας, που πιστοποιούν μέγιστη ανασφάλεια εκ μέρους όλων όσοι τυχόν έδιναν τέτοιες εντολές παρακολουθήσεων. Ούτε θα επιμείνω στη θεμελιώδη έννοια της εμπιστοσύνης, η οποία θρυμματίζεται όταν διαβάζεις ότι κάποιος ήθελε να ξέρει τι λένε στα τηλέφωνα η δεύτερη γραμματέας του, οι υπουργοί του μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, με τους οποίους βρίσκεται κάθε μέρα για πολλές ώρες γύρω από ένα τραπέζι. Ούτε θα επιμείνω γιατί πρέπει η κυβέρνηση να παρακολουθεί στελέχη που ανήκουν στον σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας, όπως ο υποδιοικητής της ΕΥΠ. Αυτά ανήκουν στη σφαίρα κάποιας άλλης επιστήμης, πάντως όχι της δημοσιογραφίας.
Η στήλη σήμερα θα προσπαθήσει να διερευνήσει τις επιπτώσεις του σκανδάλου των υποκλοπών στον ξένο παράγοντα, στον επιχειρηματικό κόσμο, στην παράταξη, στο εκλογικό σώμα.
Η βασικότερη επίδραση της υπόθεσης, που αντικειμενικά αποδυναμώνει μέχρι στιγμής τον πρωθυπουργό, είναι ότι τον καθιστά μη χρήσιμο στους ευρύτερους μετεκλογικούς συμμαχικούς σχεδιασμούς. Μπορεί για την ώρα τα αρνητικά δημοσιεύματα στον αμερικανικό, στον γερμανικό και τον γαλλικό Τύπο να έχουν περιοριστεί, καθώς η Ελλάδα έκανε γενναίες παραγγελίες εξοπλισμών, ωστόσο αυτό μπορεί ανά πάσα στιγμή να ανατραπεί. Το μέτωπο παραμένει ανοιχτό. Ο βρετανικός Τύπος, τα κορυφαία έντυπά του, όπως οι «Financial Times» και ο «Εconomist», συνεχίζουν να πυροβολούν την κυβέρνηση για την υπόθεση των υποκλοπών, καθώς η Ελλάδα αγνόησε τη Βρετανία όταν σχεδίαζε τα εξοπλιστικά της προγράμματα. Και δεν θα μας προξενήσει εντύπωση αν στο εγγύς μέλλον αλλάξει θέση και επανέλθει δριμύτερος και ο γαλλικός Τύπος, καθώς η πίεση που ασκεί ο Ελληνας αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για επαναδιαπραγμάτευση (όχι ακύρωση) των συμβάσεων προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό στο Παρίσι.
Το μείζον όμως στη μεγάλη εικόνα στη σχέση με τον ξένο παράγοντα δεν είναι αυτό. Το μείζον είναι η χρησιμότητα που είχε ο κύριος Μητσοτάκης πριν από τις υποκλοπές στους σχεδιασμούς των συμμάχων για την υπογραφή ενός μεγάλου μετεκλογικού ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας (είχε κάνει νύξη σε ομιλία του στον ΟΗΕ), το οποίο θα αφορά εύρος εναέριου χώρου, εύρος χωρικών υδάτων, αποστρατιωτικοποίηση και θα συμβάλει καταλυτικά στην ασφάλεια των μεταφορών τροφοδοσίας της Ευρώπης με αμερικανικό υγροποιημένο φυσικό αέριο. Πριν από τις υποκλοπές, ο κύριος Μητσοτάκης διέθετε ισχυρότατο πολιτικό κεφάλαιο και αξιοπιστία, προκειμένου να καθίσει μετά τις εκλογές στο ίδιο τραπέζι με τον πρόεδρο Ερντογάν και να διαπραγματευτούν μια συμφωνία που θα καθιστούσε ουδέτερη πράσινη ζώνη τον θαλάσσιο διάδρομο μεταφοράς LNG, που ξεκινά από την Κύπρο και το Ισραήλ και μέσω διέλευσης από τα νησιά του βόρειου Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα θα κατέληγε στην Αλεξανδρούπολη και στα Δαρδανέλια.
Σήμερα ο πρωθυπουργός δεν έχει το ίδιο πολιτικό κεφάλαιο και, ως εκ τούτου, η σημασία της ηγεσίας του στα μάτια των συμμάχων έχει μειωθεί, χωρίς όμως να έχει εξαφανιστεί εντελώς. Στις πρεσβείες δεν τον θεωρούν ξεγραμμένο ακόμη. Ωστόσο φοβούνται ότι, προϊόντος του χρόνου, μπορεί να καταστεί «lame duck». Στην πραγματικότητα, οι υποκλοπές είναι ένα υποκεφάλαιο του μεγάλου παιχνιδιού που παίζεται στην περιοχή μας αυτό το διάστημα και αφορά την αγωνία της Δύσης για την ταχεία εξόρυξη πόρων από τον υποθαλάσσιο πλούτο της Μεσογείου και την ασφαλή διά θαλάσσης μεταφορά τους μέσω Αιγαίου στη βόρεια Ευρώπη.
Στον επιχειρηματικό κόσμο τώρα υπάρχει διχασμός. Από την ανάγνωση της λίστας επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής ότι το Μαξίμου ήθελε να γνωρίζει τι σκέφτονται πέντε μεγάλοι επιχειρηματίες, οι οποίοι δραστηριοποιούνται στα μέσα ενημέρωσης. Οι επιχειρηματίες αυτοί, πλην ενός μέχρι τώρα, δεν αντέδρασαν δημοσίως, αλλά φρόντισαν να στείλουν τα μηνύματά τους στην κυβέρνηση, δίνοντας στασίδι στην αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος πρόσφατα μίλησε στον Σκάι του κυρίου Αλαφούζου και στο Star του ομίλου Βαρδινογιάννη, ενώ ο ίδιος φρόντισε να κλείσει η δικαστική αντιδικία που είχε για την υπόθεση της βίλας του Σουνίου με τον όμιλο Μαρινάκη. Πέραν αυτών, όμως, η μεγάλη πλειονότητα των επικεφαλής των μη διαπλεκόμενων επιχειρηματικών ομίλων της χώρας θυμάται μάλλον με αποστροφή πως ο ΣΥΡΙΖΑ κατεδίωξε την επιχειρηματικότητα κατά τη διάρκεια της πενταετίας του λόγω των ιδεοληψιών του και φρίττει με την ιδέα τυχόν επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην πρωθυπουργία.
Τεράστια ζημιά κάνουν, τέλος, οι υποκλοπές στην εικόνα της χώρας ως φιλελεύθερου κράτους δικαίου και την εικόνα που φιλοτέχνησε ο πρωθυπουργός για τον εαυτό του τού ανοιχτού ηγέτη στην επιχειρηματικότητα στη διεθνή επενδυτική κοινότητα. Η είδηση ότι στην Ελλάδα παρακολουθούνται επιχειρηματίες και στελέχη όπως η Αρτεμις Σίμφορντ, διευθύντρια Κυβερνοασφαλείας του facebook, προκαλεί δέος.
Στην παράταξη τώρα: Ο κόσμος, οι βουλευτές, τα στελέχη έχουν μείνει ενεοί με αυτά που διαβάζουν. Το γεγονός ότι το «Βήμα» υιοθετεί το «Documento» και επιβεβαιώνει ότι ο πρωθυπουργός παρακολουθούσε το μισό υπουργικό του συμβούλιο και όλο το Μαξίμου (Γεραπετρίτης, Σκέρτσος, Πατέλης, Πελώνη, Μπεκίρης) προκαλεί παγωμάρα. Οι κορυφαίοι σιωπούν ακόμη και όταν διαβάζουν τα ονόματά τους στις λίστες παρακολουθήσεων. Και, δυστυχώς, στο παρασκήνιο οι μάστορες της ίντριγκας έχουν αρχίσει να κινούνται. Με σημείο συνάντησης την οδό… Ομήρου (όπου η Τράπεζα της Ελλάδος) και μεσολαβητή το παιδί του Σόιμπλε, κάποιοι κορυφαίοι της Ν.Δ., οι οποίοι θεωρητικώς είναι εχθροί, έχουν αρχίσει να συζητούν για να συνεννοηθούν για την επόμενη μέρα και να μοιράσουν ρόλους. Πίσω από τη βαθιά σιωπή που έχει πέσει στην παράταξη συμβαίνουν πράγματα.
Οσον αφορά, τέλος, το εκλογικό σώμα, αυτό είναι σε κατάσταση σοκ. Ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας έχει υποστεί ισχυρό κλονισμό, αλλά με ένστικτο αυτοσυντήρησης περιμένει χειροπιαστές αποδείξεις. Για αυτό, έμπειρος όπως είναι, δεν εκδηλώνεται – ακόμη. Αν όμως λειτουργήσουν τα συγκοινωνούντα δοχεία «ξένος παράγων – αγορά – κορυφαίοι» και κάνει τη δουλειά της η Δικαιοσύνη, τότε η πλάστιγγα θα γείρει. Προς τα πού, όμως, άγνωστο. Το παιχνίδι είναι περίπλοκο και ανοιχτό ακόμη. Εχει πολλούς γύρους. Διανύουμε μόλις τον πρώτο.
