Η σαφής διάκριση των τριών εξουσιών κατά το άρθρο 26 Συντάγματος κατακρημνίστηκε εκκωφαντικώς με το άρθρο 103 του Ν. 4982/2022, (ΦΕΚ Α 195), δημοσιευθέντα στις 15/10/2022, ενόσω εκκρεμούσε στο ΣτΕ η αίτηση ακυρώσεως του παράνομου διορισμού του υπηρετούντος Δ.Σ. του ΙΙΒΕΑΑ, δυνάμει της υπ. αριθ. 7000/24-1-2022 (ΦΕΚ ΥΟΔΔ 37/24.1.2022) αποφάσεως του υπουργού Αναπτύξεως και Επενδύσεων.
Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Β. ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑ*
Συγκεκριμένα, ασκήθηκε αίτηση ακυρώσεως, υπό τακτικών μελών της Ακαδημίας Αθηνών, κατά της ανωτέρω υπουργικής αποφάσεως, με την οποία και ορίσθηκαν τα μέλη του Δ.Σ. του ΙΙΒΕΑΑ, η οποία εν τέλει έγινε δεκτή, δυνάμει της υπ. αριθ. 2022/2022 αποφάσεως του ΣτΕ, δημοσιευθείσα στις 18/10/2022, ακυρώνοντάς την επί τη πράξη, ως μη σύννομη, διότι στηρίχτηκε σε παράνομη διαδικασία ανάδειξης των μελών του επταμελούς Δ.Σ., πέντε από την Α’ Τάξη και δύο από την Ολομέλεια της Ακαδημίας.
Πλην όμως εκδοθεί η ως άνω καίρια απόφαση του ΣτΕ στις 18/10/2022, την οποία ανυπερθέτως γνώριζε ο νομοθέτης όπως και το ακανθώδες διαληφθέν περιεχόμενο αυτής, έσπευσε να την προκαταλάβει διά της εκδόσεως του ως άνω νόμου, περιφρονώντας ιταμώς, δηλαδή, την όποια κρίση του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, εμμένοντας, εν άλλοις λόγοις, αδήλως πλην πεισματικώς στη στανική προσωρινή παραμονή της θητείας του παρανόμως εκλεγέντος Δ.Σ. έως την εκλογή του νέου Δ.Σ.
Ο νομοθέτης, δηλαδή, θέσπισε, εν γνώσει του, τον προρρηθέντα νόμο στις 15/10/2022, με εκ διαμέτρου αντίθετο περιεχόμενο της εκκρεμούσας αίτησης ακυρώσεως ενώπιον του ΣτΕ, Δ’ Τμήμα, καταργώντας, δηλαδή, εκ των προτέρων την εκδοθείσα τρεις ημέρες αργότερα, ήτοι στις 18/10/2022, απόφαση του ΣτΕ, η οποία όμως ισχύει ως αναδρομικώς εκτελεστέα, καταλαμβάνοντας την ημερομηνία ακύρωσης της επίμαχης υπουργικής αποφάσεως, ήτοι στις 24/1/2022, καθιστώντας εν τοις πράγμασι τη διοίκηση του ΙΙΒΕΑΑ ακέφαλη, διά την πηδαλιούχηση των τρεχουσών υποθέσεων.
Ως εκ τούτου, το άρθρο 103 του Ν. 4982/2022 παραβιάζει ευθέως το άρθρο 94, 95 παράγραφος 5, και 20 παρ. 1 του Συντάγματος, καταστρατηγώντας την υποχρέωση συμμόρφωσης των οργάνων της διοίκησης προς τις δικαστικές αποφάσεις, η οποία αποτελεί ειδικότερη πτυχή του δικαιώματος της αποτελεσματικότερης δικαστικής προστασίας και δίκαιης δίκης, όπως περαιτέρω προβλέπεται η συμμόρφωση της διοικήσεως προς τις ακυρωτικές αποφάσεις κατά το άρθρο 50 παρ. 1 Π.Δ/89 και το άρθρο 196 του Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας εν συνδυασμώ με τον εκτελεστικό νόμο 3068/2002.
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
