Τίποτα δεν είναι τυχαίο σε αυτή τη ζωή. Πόσο μάλλον η 108η θέση παγκοσμίως για την ελληνική δημοσιογραφία στην κατηγορία «Ελευθερία του Τύπου»! Χρειάζεται… δουλειά για να κατορθώσεις να είσαι τελευταίος στην Ευρωπαϊκή Ενωση στο επίπεδο της αξιοπιστίας. Αντανακλαστικά μηδέν στα καμπανάκια που χτυπάνε διαρκώς. Αντίθετα, βιώνουμε έναν απέραντο «χοντροπετσισμό», ο οποίος σε συνδυασμό με τον σκέτο «πετσισμό» έχει φτάσει την κατάσταση στον πάτο του βαρελιού.
Του ΒΑΣΙΛΗ ΒΕΡΓΗ
Δεν θέλει πολλή έρευνα ούτε ιδιαίτερη σκέψη το «γιατί». Αρκεί να καθίσεις δύο τρεις ημέρες μπροστά από το «μαγικό κουτί» και θα αντιληφθείς τα πάντα. Προ ολίγων μηνών η ελληνική TV ήταν… άπειρη Πισπιρίγκου και λίγο από τα υπόλοιπα. Στη συνέχεια ήταν ο παιδοβιαστής Μίχος. Σήμερα είναι «Δώσε στον κόσμο “Κιβωτό” μαζί με το σανό». Τα… άλλα αποτελούν σαλτσούλα στα μακαρόνια!
Τι κι αν έχει χαθεί η μπάλα με τις υποκλοπές; Το σύγχρονο ανέκδοτο κάθε φορά που μιλάμε στο τηλέφωνο και υπάρχουν παράσιτα είναι «Μην ανησυχείς, μας ακούει το Μαξίμου»!
Μόνο ως αστείο δεν μπορεί, φυσικά, να λογίζεται το τεράστιο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Ομως, όταν η κάλυψή του είναι ανάλογη με τα φαρμακεία στις εφημερίδες, τότε αντιλαμβάνεσαι εύλογα πού πηγαίνει το πράγμα.
Εκπομπές οι οποίες «καθιερώθηκαν» στη… συνείδηση του κοινού γιατί μπορούσαν με ευκολία να αναλύσουν πώς ο ξάδερφος της αδερφής του μπατζανάκη της γνωστής σταρ τραγουδίστριας άφησε έγκυο τη φίλη του κουμπάρου της συμπεθέρας του είναι σήμερα ένα τηλε-Κιβωτο-ρεπορτάζ! Ολημερίς φιλοξενούν κάποιον -με ή χωρίς κουκούλα- που μιλάει για τη ζωή του στη δομή, αναλύουν εις βάθος την καθημερινότητα της πρεσβυτέρας με καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ και ψάχνουν σαν σύγχρονοι Πουαρό να βρουν πού κοιμήθηκε χθες ο π. Αντώνιος.
Θα μου πείτε «Μα γιατί τα απαξιώνεις; Δεν είναι μεγάλο θέμα αυτό της “Κιβωτού”; Δεν είναι τεράστιο κοινωνικό θέμα οι βιασμοί και το γεγονός ότι εξέδιδαν ένα 12χρονο κορίτσι; Δεν είναι μέγιστο θέμα μια μάνα να κατηγορείται ότι σκότωσε τα τρία παιδιά της;». Προφανώς και είναι. Ποιος λέει το αντίθετο. Αναρωτιέμαι, όμως, γιατί για την ελληνική δημοσιογραφία δεν είναι ΚΟΡΥΦΑΙΑ θέματα (όπως θα έπρεπε, καθώς αφορούν τη ζωή ΟΛΩΝ των Ελλήνων) εκείνα που κάνουν τζιζ.
Δεν είναι ΜΕΓΙΣΤΟ για κάθε δημοσιογράφο -ή «δημοσιογράφο»- που σέβεται τον εαυτό του να ερευνήσει σε βάθος το κορυφαίο σκάνδαλο στη μεταπολιτευτική Ελλάδα; Αυτό των παρακολουθήσεων άπειρου αριθμού πολιτικών, επιχειρηματιών, δημοσιογράφων κ.λπ. Δεν αποτελεί καθήκον κάθε ΜΜΕ (ιδιοκτησίας και δημοσιογραφικής διεύθυνσης) να ρίξει φως στους υπευθύνους για το ελληνικό «Watergate» και να απαιτήσει με την έρευνά του να οδηγηθεί η χώρα σε καθαρές εκλογές, όχι υπό τη σκιά της ντροπής; Δεν είναι ευθύνη της ελληνικής τηλεόρασης, που μπαίνει καθημερινά στα σπίτια όλων, να ασχοληθεί με το δράμα που συντελείται στα ελληνικά νοικοκυριά υπό το βάρος των ληστρικών τιμών σε όλα τα είδη και όχι να παίζει ένα «ρεπορτάζ» -έπειτα από άπειρη «Κιβωτό»- στο οποίο να… αποθεώνεται η καλή κυβέρνηση για την παραμύθα που έχουν ονομάσει «καλάθι του νοικοκυριού»;
Κι επειδή ακόμα και το δούλεμα έχει όρια, αντί να προβάλλουν τον… τσατισμένο με τις τράπεζες Μητσοτάκη και τα δήθεν τελεσίγραφα Σταϊκούρα για τα μηδενικά επιτόκια καταθέσεων, καλό είναι να ασχοληθούν ρεπορταζιακά με το ποιος κράτησε όρθια αυτά τα ιδρύματα με την περιβόητη «ανακεφαλαιοποίησή» τους. Ποιανού (και) το τελευταίο ευρώ πήγε στα ταμεία τους για να σωθούν; Μήπως του Ελληνα πολίτη, τον οποίο έχουν φλομώσει σήμερα με όσο περισσότερο σανό γίνεται;
Καταναλώνουμε περισσότερη «Κιβωτό» απ’ όση μπορούμε να αντέξουμε, αδέρφια. Οσο για τον σανό, αυτός επί Μητσοτάκη πήρε την κατιούσα. Εφτασε αισίως στην 108η θέση…
