Το 2018 είχε ιδρυθεί -και δυστυχώς έλαβε έγκριση λειτουργίας από το Ειρηνοδικείο Σερρών- το σωματείο «Αδελφότητα Ντόπιων Σερραίων Κύριλλος και Μεθόδιος», που στο καταστατικό του ανέφερε ότι σκοπός του είναι η διατήρηση και η διάδοση της «ντόπιας» γλώσσας και η απόδοση τιμών στους «ντόπιους» ήρωες. Οπως έγινε σαφές αργότερα, «ντόπια» θεωρείτο η «μακεδονική» γλώσσα και «ντόπιοι» οι «Μακεδόνες» της περιοχής, ενώ επιχειρήθηκε να εορταστεί και η ψευδοεπανάσταση του Ιλιντεν!
Και τότε, φυσικά, υπήρξαν αντιδράσεις των Ελλήνων της Μακεδονίας, με κυριότερη αυτή της μηνύσεως που κατέθεσε η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων. Καταλυτικό ρόλο, όμως, διαδραμάτισε η ανακοπή που άσκησε ο τότε εισαγγελέας Σερρών, με αποτέλεσμα την ακύρωση λειτουργίας του εν λόγω συλλόγου. Συγκεκριμένα, στην ακυρωτική απόφαση του δικαστηρίου αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι «ντόπιος Σερραίος ομιλών την ντόπια γλώσσα είναι αποκλειστικά ο Ελληνας Μακεδόνας που γεννήθηκε και κατοικεί στην περιοχή των Σερρών (…) και ομιλεί την ελληνική γλώσσα. (…) Διά του σφετερισμού των εννοιών “ντόπιος” Σερραίος και “ντόπια” γλώσσα (…) το υπό σύσταση σωματείο παραχαράσσει σκοπίμως την Ιστορία και την ανθρωπογεωγραφία της περιοχής στην προσπάθειά του να αντλήσει ιστορικό επιχείρημα για τις θέσεις των μελών του, αποσκοπώντας ευθέως στη δημιουργία και τη διεύρυνση μιας διακριτής γλωσσικής και πολιτιστικής κοινότητας στην παραμεθόριο περιοχή των Σερρών».
Είναι πολύ σημαντικό να τονιστεί ότι το σωματείο ιδρύθηκε λίγο πριν υπογραφεί η προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών, ενώ η δικαστική απόφαση κατάργησής του μετά τη συμφωνία. Κι αυτό διότι το γεγονός αφενός καταδεικνύει ότι οι Σκοπιανοί είχαν ήδη προετοιμαστεί για την ίδρυση ανάλογων σωματείων για την προώθηση της «γλώσσας» τους στη Μακεδονία μας, γνωρίζοντας ότι αυτό θα ήταν πολύ πιο εύκολο μετά την προδοσία στις Πρέσπες, και αφετέρου διότι με την ακυρωτική απόφαση δόθηκε αμέσως μετά μία θεσμική απάντηση στην επιβουλή εναντίον της Μακεδονίας μέσω της υποτιθέμενης «μακεδονικής» εθνικής ταυτότητας και «μακεδονικής» γλώσσας, όπως αυτά περιγράφονται στη «συμφωνία».
Το ίδιο ακριβώς έπρεπε εξαρχής να γίνει και στην περίπτωση του Κέντρου «Μακεδονικής» Γλώσσας. Η εισαγγελική ανακοπή ήταν το μόνο νομικό μέσο που θα μπορούσε αποτελεσματικά να ακυρώσει αυτή την κατάπτυστη απόφαση αναγνώρισης ενός σωματείου που ξεκάθαρα αποσκοπεί «στη δημιουργία και τη διεύρυνση μιας διακριτής γλωσσικής και πολιτιστικής κοινότητας», αυτή τη φορά στην παραμεθόρια περιοχή της Φλώρινας. Όσοι φορείς και πρόσωπα κινητοποιήθηκαν και κατέθεσαν τριτανακοπές είναι άξιοι πολλών συγχαρητηρίων γιατί κατέδειξαν την εθνική τους ευαισθησία και τα πατριωτικά αντανακλαστικά τους. Και σίγουρα αυτό ήταν κάτι που βοήθησε και ενίσχυσε την καταλυτική ανακοπή που άσκησε η εισαγγελέας Αναστασία Καλαϊτζή. Καταλυτική διότι, με δεδομένη την πρότερη απόφαση του Πρωτοδικείου των Σερρών, είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει ανάλογη απόφαση για την παύση της λειτουργίας και αυτού του σωματείου.
Δικαιούμαστε λοιπόν να πανηγυρίζουμε; Αναμφισβήτητα ναι, αλλά απλώς για ακόμη μία μικρή νίκη σε έναν πόλεμο που έχουν εδώ και δεκαετίες εξαπολύσει το γειτονικό μας κρατίδιο και η διεθνής πληθυσμιακή διασπορά του σε βάρος της πατρίδας μας. Στον πόλεμο αυτό η αρχική αδιαφορία και η αβελτηρία μας μετατράπηκαν σε εθελοδουλία και τελικά σε προδοσία. Μια προδοσία που μας έφερε σαφέστατα σε θέση άμυνας.
Γι᾽ αυτό και η νίκη αυτή περισσότερο μια γλυκόπικρη γεύση μάς αφήνει. Γιατί η προδοσία των Πρεσπών έχει ακόμη πολλά λύματα να παραγάγει τα επόμενα χρόνια. Μέχρι να υπάρξει μία κυβέρνηση με εθνικό πρόσημο, που θα την καταγγείλει ως εθνικώς επιζήμια και θα την καταργήσει.
