Μετά την πρωτοφανή κατάφωρα άδικη επίθεση, υπό της κυβερνήσεως, κατά της κατηγορίας των υγειονομικών οι οποίοι αρνούνταν να συναινέσουν προς μια ιατρική πράξη, και τη συνακόλουθη επιβολή μίας ιδιαζόντως επαχθούς ποινής στερήσεως του μισθού τους επί μακρόν, με ό,τι τούτο συνεπάγεται, πέρα από το αναφυόμενο καίριο ζήτημα συνταγματικότητας, εγείρεται και η εκ των περιστάσεων αποκρυστάλλωση μίας ιδιόμορφης νέα εργασιακής τάξης πραγμάτων.
Τούτο ανεφάνη, άρτι προσφάτως, διά της υπ. αριθ. 2332/2022 αποφάσεως του γ’ τμήματος του Ανώτατου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, όπου κρίθηκε ανεκκλήτως ότι η διάταξη του ν. 4917/2022, διά της οποίας παρατάθηκε η ισχύς της επαναξιολογήσεως της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού των εργαζομένων εις τις δομές υγείας άχρι την 31/12/2022, καθίσταται αντίθετη προς τη θεμελιώδη συνταγματική Αρχή της αναλογικότητας.
Τηρουμένων των ως άνω αναλογιών, βάσει του ανωτέρω σκεπτικού συνάγεται ότι εκ του χρόνου που δημοσιεύτηκε ο ν. 4917/2022 (31/03/2022) εξεδόθη η προσβαλλόμενη υπουργική απόφαση (14/04/2022), έχει παρέλθει ικανό χρονικό διάστημα οκτώ και πλέον μηνών από τη λήψη του μέτρου του υποχρεωτικού εμβολιασμού των εργαζομένων εις τον νευραλγικό εν γένει τομέα της Υγείας, δηλαδή διάστημα που, λόγω της φύσεως του μέτρου και των συνεπειών του, υπερβαίνει προδήλως του εύλογου, χωρίς ωστόσο να έχει διενεργηθεί επαναξιολόγησή του, βάσει επίκαιρων, κατά τον χρόνο εκείνο, επιστημονικών και επιδημιολογικών στοιχείων, για την αξία, την αποτελεσματικότητα και τις συνέπειες των εμβολίων κατά του επίμαχου ιού και την πορεία και την εξέλιξη της πανδημίας, χωρίς όμως να εξειδικεύονται και να προσδιορίζονται συγκεκριμένα τα όποια επιστημονικά δεδομένα, καθώς και ο χρόνος, αλλά και να δικαιολογείται βάσιμα η παράταση του χρόνου επαναξιολογήσεως έως τις 31/12/2022, δηλαδή σε δυσαναλόγως επαχθές μέτρο, εις βάρος των εργασιακών δικαιωμάτων των υγειονομικών, δοθέντος ότι απέχει εννέα συναπτούς μήνες υπό την ψήφιση του ν. 4917/2022.
Ως εκ τούτου, οι υγειονομικοί νομιμοποιούνται να διεκδικήσουν αναδρομικά τους αντίστοιχους μισθούς, ακριβώς διά τον λόγο της μη νόμιμης θέσης τους σε αναστολή διά το κριθέν ως άνω διάνυσμα χρόνου, πλην όμως προσκρούουν σφόδρα προς την απροθυμία της εργοδοσίας να συμμορφωθεί οικειοθελώς, με αποτέλεσμα να προσανατολίζονται να προσφύγουν δικαστικά, καίτοι καθημαγμένοι και περιαλγείς, ένεκεν και συνεπεία της παρατεταμένης θέσης τους εκτός εργασίας, προκειμένου να διεκδικήσουν την εργασιακή τους αξιοπρέπεια, καταλύοντας εν ταυτώ την ιδιότυπη νέα εργασιακή τάξη πραγμάτων εις βάρος των δικαιωμάτων τους, η οποία οικοδομήθηκε αυτόχρημα, διά του παρελθόντος υγειονομικού Αουσβιτς.
