Παρατηρώ μετά μεγάλης προσοχής τη στρατηγική της Ν.Δ. σε αυτή την πρώτη φάση της προεκλογικής εκστρατείας και έχω μερικές επισημάνσεις – για όποια αξία έχουν! Για την κυβέρνηση, μπορεί και καμία.
Βασική διαπίστωση πρώτη: Ο αρνητικός λόγος πλεονάζει του θετικού. Ο ρηχός αντισυριζαϊσμός κυριαρχεί του θετικού απολογισμού. Υπουργοί, βουλευτές, στελέχη και ΜΜΕ της επιρροής υπηρετούν μια στρατηγική που ασχολείται μονίμως με τον αντίπαλο, αλλά είναι αμφίβολο αν φέρνει ψήφους πέραν των συσπειρωμένων.
Μέχρι τώρα η Ν.Δ. έχει κάνει μεγάλο θέμα:
*Το επεισόδιο του Γιώργου Βαρεμένου με την Αννα Καραμανλή.
*Τον ύμνο του ΕΑΜ στις συγκεντρώσεις του Τσίπρα.
*Τη δήλωση του Ανδρέα Ξανθού περί γηρασμένου κόμματος.
*Τη δήλωση του Θεόφιλου Ξανθόπουλου για τη 17 Νοέμβρη.
*Τη δήλωση του Χρήστου Σπίρτζη ότι θα επιστρέψει η δημοκρατία με το καλό ή με το άγριο.
*Τη δήλωση του Νίκου Φίλη για την ψηφιακή κοπάνα από τα μαθήματα τηλεκπαίδευσης.
*Το γεγονός ότι πρώην συνεργάτιδα του Γιάννη Μουζάλα ήταν μέλος της ΜΚΟ που πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο με τη μικρή Μαρία.
*Τις δηλώσεις του Παύλου Πολάκη για την ΕΡΤ.
*Την πρόσκληση της Πόπης Τσαπανίδου στον Τσίπρα να ανέβει στο βήμα με… φόρα. (Διάβασα από δημοσιογράφους και άκουσα από πρώην πολιτικούς αρχηγούς «ανδρικές ερμηνείες» για τη φράση με την οποία συνοδεύεται η φράση «πάρε φόρα» – μιλάμε για… υψηλό πολιτικό πολιτισμό. Κι ύστερα καταγγέλλουμε για σεξισμό τους άλλους!)
*Το γεγονός ότι ο Τσίπρας ψήφισε «παρών» στην τροπολογία Κασιδιάρη (δεν ήταν ο μόνος, όμως – καταψήφισαν ΚΚΕ, Βαρουφάκης, Ελληνική Λύση).
Ολα τα παραπάνω ακούγονται σαν μουσική στα αυτιά του 30% του εκλογικού σώματος, γιατί επιβεβαιώνουν για μια ακόμη φορά την επιλογή του να καταψηφίζει στις κάλπες τον ΣΥΡΙΖΑ και τον «δαίμονα» αρχηγό του. Και, βεβαίως, μερικά εξ αυτών των συμβάντων είναι θέματα. Μεγάλα θέματα. Με τη μια ή με την άλλη μορφή. Θέματα που θα μπορούσαν να ενταχθούν σε μια στρατηγική βάθους είναι, όμως; Ή απλώς, όπως επισημάναμε, είναι θέματα που χαϊδεύουν τους χαϊδεμένους;
Διαπίστωση δεύτερη: Την ώρα που η Πειραιώς «ζεσταίνει» την κερκίδα της με τον νέας κοπής αντικομμουνισμό, τον αντισυριζαϊσμό, συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής: Η Ν.Δ. απαγορεύει την κάθοδο κόμματος στα δεξιά της και πραγματοποιεί μετεγγραφές αεροδρομίου από το… ΠΑΣΟΚ. Ολόκληρος πρωθυπουργός καθόταν, φωτογραφιζόταν και καμάρωνε χθες με τα συμπαθή δευτερότριτα της Χαριλάου Τρικούπη. Εσείς πώς λέτε να τα εισπράττουν αυτά παραδοσιακοί ψηφοφόροι της Ν.Δ.; Θετικά;
Διαπίστωση τρίτη: Εχουν ιδέα στο Μέγαρο Μαξίμου και στην Πειραιώς τι ακριβώς συζητά ο κόσμος στις συναναστροφές του; Αν περιμένουν να τους το πουν οι δημοσκοπήσεις, τεμπελιάζοντας στα γραφεία, πλανώνται πλάνη οικτράν. Παράδειγμα: Τον τελευταίο καιρό πέφτω διαρκώς πάνω σε απογοητευμένους ψηφοφόρους της Ν.Δ. του 2019, οι οποίοι μιλούν με τις ώρες για το εμβόλιο, τις συνέπειες του εμβολίου, τα καρδιακά επεισόδια και τα εγκεφαλικά που προκαλεί, τις διώξεις των ιερέων κ.λπ. Πριν από δύο χρόνια τα επιχειρήματά τους ακούγονταν γραφικά και ψεκασμένα, σήμερα όμως, που έχουμε data, δεν είναι. «Πόσοι μπορεί να είναι αυτοί οι ανορθολογιστές;» Φαντάζομαι την ειρωνική ερώτηση με υφάκι και τα φρύδια ανασηκωμένα. Πολλοί, πάρα πολλοί, σας λέω με βεβαιότητα. Και θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα μερικώς.
Κάποιοι μου στέλνουν διαρκώς μηνύματα οργής στο Viber, εξαιτίας του γεγονότος ότι το κράτος επέμεινε μέχρι τέλους να τους ζητά -από τους γέροντες γονείς τους, παρακαλώ- το πρόστιμο των 100 ευρώ. Αφού τους διαπόμπευσε στο διαδίκτυο (ΑΑΔΕ). Ποιος τους διαπόμπευσε; Η «παιδική χαρά» του Μαξίμου, που λέει και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Με τις εμμονές της.
Αλλο παράδειγμα, οι γιατροί. Ούτε αυτή τη δυσαρέσκεια μπορούν να πιάσουν οι δημοσκοπήσεις. Γιατρός που πολιτεύτηκε στο παρελθόν με τη Ν.Δ. μού έλεγε τις προάλλες: «Δεν μπορείς να φανταστείς τι γκρίνια υπάρχει! Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς φορολόγησε βαριά. Αλλά ετούτοι εδώ, χάριν μεγαλοσυμφερόντων, θέλουν να μας αφανίσουν, όχι να μας φορολογήσουν». Δεξιός, δεξιότατος, παρακαλώ! Ο οποίος στην πρώτη κάλπη θα το στείλει το μήνυμά του!
Η ελεημοσύνη προσβάλλει
Για την ακρίβεια στα σούπερ μάρκετ παρέλκει να μιλήσω. Με λαϊκισμούς του τύπου «καλάθι του νοικοκυριού», «καλάθι του Αϊ-Βασίλη», «καλάθι της Σαρακοστής», «καλάθι του Πάσχα» δεν γίνεται δουλειά. Η ελεημοσύνη προσβάλλει. Οσες φορές -και είναι αρκετές αυτές- έχω πάει σούπερ μάρκετ το τελευταίο διάστημα δεν είδα κανέναν με αυτό το καλάθι ανά χείρας!
Αντί λοιπόν η παράταξη να καταλάβει ότι άλλα απασχολούν τον κόσμο, πέρα από τον εύκολο και πολιτικώς κερδοφόρο αντισυριζαϊσμό που κάποτε έχει και ημερομηνία λήξης, κάθεται και ασχολείται από το πρωί μέχρι το βράδυ με την παραπολιτική. Πώς στραβοκατάπιε ο Πολάκης, τι «πίνει» η Τσαπανίδου, πώς ξύπνησε ο Φίλης (κοτζάμ Κεραμέως ζήτησε να εμφανιστεί στο πρωινό του Σκάι για να τον κατακεραυνώσει!), τι σήμαινε το «άγριο» του Σπίρτζη και γιατί ο Τσίπρας ψήφισε «παρών» για τον Κασιδιάρη. Χωρίς να καταλαβαίνει ότι αυτή η υπογράμμιση του «παρών» είναι μια διαφήμιση του ΣΥΡΙΖΑ στους αντισυστημικούς ψηφοφόρους της Ακροδεξιάς, που θυμωμένοι θα ζητούν εκδίκηση σε περίπτωση αποκλεισμού του Κασιδιάρη. Μου επισημαίνουν καμιά φορά φίλοι αγαπημένοι ότι ασχολούμαστε διαρκώς με την Κεντροδεξιά και με τον Κυριάκο (μητροπολίτης με σταμάτησε στο μέσον λιτανείας για να με ρωτήσει συνωμοτικά «τι συμβαίνει; Γιατί ασκείς κριτική στον Μητσοτάκη;») και μας εφιστούν: «Προσοχή, μη γίνει κάνα λάθος».
Στο τέλος ρωτούν «τι θέλετε, να έρθουν οι άλλοι;». Η απάντηση είναι σαφής. Προφανώς δεν θέλουμε τους «άλλους». Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ανεχόμαστε να γίνουμε σαν τους άλλους ή και χειρότεροι από τους άλλους. Η ευρεία παράταξη είναι η έγνοιά μας. Η γνήσια παράταξη. Οχι η ιμιτασιόν. Δεν θα σταματήσουμε λοιπόν να ζητάμε την επαναφορά και την αποκατάσταση των πραγμάτων στην προτέρα κατάσταση. Μέχρι να το πετύχουμε. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο. Πού θα πάει;