Το δούλεμα στα Ελληνοτουρκικά λαμβάνει διεθνείς διαστάσεις. Ο Τζεφ Φλέικ, ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Τουρκία, σε ρόλο προξενήτρας (καλή ώρα, όπως η αείμνηστη Μαρίκα Νέζερ στην ταινία «Της Κακομοίρας») είδε το εν εξελίξει ειδύλλιο του Σελτζούκου Τσαβούσογλου με τον ημίφαρδο μύστακα και τον Ελληνα δελφίνο του οψέποτε μεταμητσοτακικού τοπίου, σιορ Δένδια, και… εξεφώνησε γραπτώς μέσω twitter τον ενθουσιασμό του. «Αυτό είναι υπέροχο!» έγραψε και ανάρτησε την είδηση της επίσκεψης Δένδια, όπως μεταδόθηκε από το πρακτορείο Anadolu, μαζί με βίντεο από τις αγκαλιές των δύο (οπωσδήποτε, ντεμέκ και δήθεν) αντιπάλων.
Φυσικά, κάθε Αμερικανός στη θέση του θα ήταν ενθουσιασμένος, αν έβλεπε τέτοια αφοσίωση στην κατά γράμμα υλοποίηση των αξιώσεών του από τους εκπροσώπους των κορόιδων – και τα κορόιδα στα Ελληνοτουρκικά είναι σαφέστατα ημείς οι πολλοί, που χρηματοδοτούμε με την υπερφορολόγησή μας τον αφανισμό του έθνους, την αλλαγή της πληθυσμιακής σύνθεσης της χώρας και τη μετατροπή του ήδη ανθελληνικού κράτους σε ανθελληνικότερο.
Πάντως, μπορεί να μην έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα η καταγγελία του χοντροκομμένου σεναρίου στο οποίο βασίστηκε το γλοιώδες φωτορομάντσο της τουρκικής εν ανάγκη ευρισκομένης εξουσίας με την ελληνική (που τελεί κι εκείνη, για άλλους λόγους, εν ανάγκη), αλλά πρέπει να γίνει για να μη μας θεωρούν ντιπ καταντίπ χαϊβάνια, που λένε κι οι Τούρκοι.
Οι αγκαλιές, τα φιλιά και οι «λαοί που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν» (λες και το ’22 και το ’74 μας σφάζανε οι Τούρκοι δισεκατομμυριούχοι) αποτελούν πρώτης τάξεως και ποιότητος «σανό» για να μηρυκάσουν όλοι όσοι θεωρούν ακόμα και σήμερα, εν έτει 2023, ότι θεμελιώδεις γεωπολιτικές, οικονομικές, εθνικές και πολιτισμικές διαφορές καθώς και συλλογικά αρχέτυπα και μοτίβα συμπεριφοράς θα αλλάξουν -έστω και στο ελάχιστο- με μετασεισμικά ανεβάσματα της παράστασης «Τούρκος εσύ, εγώ Ρωμιός».
Οι Αμερικανοί ενθουσιάζονται, διότι δεν θα δώσουν κάτι δικό τους στους Τούρκους (ποτέ δεν μοιράζονται οτιδήποτε με οποιονδήποτε). Εμάς προετοιμάζουν για αβαρίες.
Πολύ ακριβό εισιτήριο για την παράσταση πληρώνουμε και δεν μας αρέσει κιόλας αυτό που παρακολουθούμε.