Ο αντίκτυπος που είχε το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον νομιζόμενο. Για τις οικογένειες που έχασαν μέλη τους δεν τίθεται θέμα συζήτησης. Τα σπίτια έκλεισαν και μαυροντύθηκαν. Τίποτα και ουδείς μπορεί να επαναφέρει την κατάστασή τους στο φυσιολογικό. Η καταστροφή που βιώνουν είναι άνευ προηγουμένου. Ομως το σημερινό άρθρο αφορά τα εκατομμύρια των Ελλήνων που στενοχωρήθηκαν, συγκλονίστηκαν, οργίστηκαν και απελπίστηκαν με το συμβάν δίχως να συνδέονται με όσους σκοτώθηκαν στο σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Οποιος θέλει να αντιληφθεί την ισχύ του εκρηκτικού υποστρώματος που δημιουργήθηκε -και ήδη έχει αρχίσει να πυροδοτείται- στην κοινωνία δεν χρειάζεται να δει τις κοσμοπλημμύρες στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, που γίνονται σε όλη την επικράτεια. Μπορεί να παρακολουθήσει κάτι πιο… ήσυχο αλλά πολύ πιο ουσιαστικό: να πάει σε οποιοδήποτε σχολείο την ώρα προσέλευσης των μαθητών και να δει τους γονείς που αφήνουν τα παιδιά τους στην πόρτα και δεν φεύγουν, ακόμα κι όταν αυτά μπαίνουν μέσα και χάνονται από το οπτικό τους πεδίο. Ενώ συνήθως ήταν καμιά δεκαριά, το πολύ εικοσαριά γονείς που παρέμεναν επί αρκετή ώρα στα κάγκελα, μετά το δυστύχημα έχουν γίνει πολλαπλάσιοι.
Κάνουν πηγαδάκια ρίχνοντας ματιές προς το σχολείο και σχολιάζουν μόνο αυτό. Και όποιος πάει να ακούσει τις συζητήσεις των γονιών που ανησυχούν θα καταλάβει πόσο ολέθρια (για τον ίδιο και την κυβέρνησή του) ήταν η επιλογή Μητσοτάκη να ανακοινώσει την… επανυποβολή βουλευτικής υποψηφιότητας του Κώστα Καραμανλή του ήσσονος.
Μόνο κάποιος που πάσχει από βαρύ σκοτασμό του νου του μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο και να επιδιώξει να επιβάλει στους Ελληνες βουλευτή με τόσα φέρετρα στην πλάτη του. Κι αν η έδρα κερδηθεί από τον Καραμανλή στις Σέρρες (χλομό αυτό), θα χαθούν πολλαπλάσιες σε διάφορα πιθανά κι απίθανα σημεία της Ελλάδας.
Τόσοι γονείς αποχαιρέτησαν τα παιδιά τους στα αεροδρόμια, όταν αυτά έφευγαν μετανάστες για το μεροκάματο. Προέκυψαν και δεκάδες άλλοι που τα έχασαν σε καιρό ειρήνης λόγω της ανικανότητας και της διαφθοράς των πολιτικών, και μυριάδες θα σκεφτούν ότι τελικά είναι προτιμότερο να διώξεις κλοτσηδόν αποτυχημένους πολιτικούς από το να αποχωριστείς οικεία πρόσωπα.
