Η συλλογική θλίψη, την οποία προκάλεσαν η τραγωδία στα Τέμπη αλλά και οι συνεπακόλουθες αισχρές συνέπειες ως προς τον αμιγώς χυδαίο επικοινωνιακό τρόπο χειρισμού εκ μέρους των πολιτικών, αποδεικνύει πανηγυρικά την μείζονα έλλειψη ανθρωπισμού αλλά και μηδενικού σεβασμού εις την ιερότητα της ανθρωπίνης ψυχής εξ όλων των πολύφερνων κοινοβουλευτικών αλλά και των εν μέρει παραφυάδων αυτών, δηλονότι τα εξωκοινοβουλευτικά δήθεν κόμματα.
- Χαράλαμπος Β. Κατσιβαρδάς, δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Εν άλλοις λόγοις, η τραγική αυτή συγκυρία, εις την οποία εξ όσων διαφαίνεται ουδόλως θα διαχυθεί άπλετο φως, διά τον λόγον ότι το ριζωμένο κατεστημένο με τα οργανικά θεσμικά εξαρτήματά του θα σπεύσει να το παρασιωπήσει, διότι διά το μόνον διά το οποίο ενδιαφέρεται καθίσταται αποκλειστικά και μόνον διά την απώλεια των ψήφων.
Η στυγνή αντιμετώπιση της τραγικής απώλειας των ανθρωπίνων ζωών, εν έτει 2023, από πράξεις και παραλείψεις οφειλομένων ενεργειών εκ των αλληλοδιαδοχικών κυβερνήσεων, αποδεικνύει το πολιτισμικό έλλειμμα και την ανάλγητη και αήθη αντιμετώπιση της ανθρωπίνης ζωής.
Το ελληνικό κράτος, πλήρως εκχυδαϊσμένο και εκμαυλισμένο, υπό του υφιστάμενου άνωθεν δοτού κατεστημένου, το οποίο περιάπτεται του μανδύα της δημοκρατικής ρητορικής προκειμένου να καταπείσει την διανοητικώς λοβοτομημένη μάζα και εν τέλει να υφαρπάξει την ψήφο του, διότι ενδιαφέρεται, τω όντι, μόνον διά την νομή της εξουσίας και την διανομή έτερων συμφερόντων εκμετάλλευσης της πατρίδας μας.
Εξ ου και όποια μορφή αυθόρμητης παλλαϊκής αντίδρασης διώκεται απηνώς και καταπνίγεται εν τη γενέσει της, επισκιαζόμενη από τις δήθεν «πλατιές» κινητοποιήσεις των υπαρχόντων και απολύτως ελεγχόμενων έμμισθων κομμάτων, τα οποία δρουν συλλήβδην, ως διαφάινεται, εκ του αποτελέσματος, ως κύμβαλα αλαλάζοντα του συστήματος, διότι επιτελούν τον ρόλο μίας βαλβίδας κοινωνικής εκτονώσεως, αποσυμπιέσεως απλώς και μόνον της λαϊκής αργής, δίχως ψήγμα εμπεριστατωμένης αντιπρότασης, αλλά και άνευ της παραμικρής συνοχής, ούτως ώστε οι συμμετέχοντες άνευ κομματικών βαριδίων, αγκυλώσεων και περιχαρακώσεων να μετασχηματιστούν συλλογικά, συνολικά και άρδην προς ένα αρραγές ενιαίο μέτωπο αντίστασης κατά του σηψαιμικού κατεστημένου.
Οι φερόμενες ως αυθόρμητες κινητοποιήσεις, με μετέχοντες κατακερματισμένα κόμματα τα οποία σκύλευαν την μνήμη των νεκρών, σφετεριζόμενα το συμβάν, προκαλώντας αλγεινά συναισθήματα, συνδικαλιστές με σταλινική και παλαιομαρξιστική άτοπη και άκαιρη ρητορική περί των ιδιωτικοποιήσεων, άλλοι περί της χορήγησης ασύλου προς όλους τους μετανάστες, άλλοι για την ομαλή ένταξη της αρσενοκοιτίας εις την κοινωνία, πολλοί δε εξ αυτών υπεβλήθησαν σε δρώμενα αναπαριστώντας τον Χάρο, τις κλαίουσες κ.λπ., ενώ το ανεκδιήγητο πρελούδιο ήταν ότι ορισμένοι απλώς κατήλθαν ως βόλτα, εξ αφορμής μίας μέρας αργίας προς ψυχαγωγία, ζώμεν εν κατακλείδι εις μία σηψαιμική και άκρως ακοινώνητη κοινωνία, όπου κατισχύει η έλλειψη συνείδησης και ουσιαστικής αλληλεγγύης πέραν των έμμισθων κατ’ επάγγελμα στρατευμένων αλληλέγγυων ένθεν κακείθεν (…).
