Στην κλασική ταινία «Σάντα Τσικίτα» η Νοτιοαμερικάνα χορεύτρια Μαρκέλα (Κ. Λαμπροπούλου) φωνάζει στον τυχαίως ευρεθέντα μπροστά της Φώτη Φαγκρή (Β. Λογοθετίδη) διάφορα ακαταλαβίστικα. Ο Φώτης δεν καταλαβαίνει λέξη και της λέει: «Τώρα κατά πώς τα λες και κατά πώς χτυπιέσαι, θα πρέπει να σε πνίγει το δίκιο».
Αυτή η σκηνή μού ήρθε στον νου όταν διάβασα την τοποθέτηση της πρώην προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικής Θάνου για την απόφαση της πρωτοδίκη Φλώρινας για το «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα».
Η διαπρεπής νομικός, με μια σειρά νομικά επιχειρήματα, βάζει στη θέση τους τα πράγματα και κατά πώς «χτυπιέται» την πνίγει το δίκιο. Εγώ θα σταθώ στο ότι η πρωτοδίκης απέρριψε την παρέμβαση των πατριωτικών οργανώσεων ως απαράδεκτες, «διότι δεν στοιχειοθετείται άμεσο, έννομο συμφέρον».
Είναι φανερό ότι για την πρωτοδίκη έννομο συμφέρον θα ήταν μόνο εάν από την υπόθεση τα σωματεία διεκδικούσαν μερικά κιλά λάδι. Δεν έχει ακούσει, άραγε, ότι, εκτός από τα φασόλια ή τις πιπεριές Φλωρίνης, είναι δυνατόν τα πατριωτικά σωματεία να διεκδικούν και την επιβίωση της Μακεδονίας μας, για να μπορεί αυτή να εκδίδει τέτοιες αποφάσεις;