Ο πολιτικός θρίαμβος που κατήγαγε στις πρώτες εκλογές της 21ης Μαΐου ο Κυριάκος Μητσοτάκης αλλάζει εντελώς τα πολιτικά δεδομένα. Αποκλειστικός συνομιλητής της φιλελεύθερης παράταξης και του ιδίου του πρωθυπουργού ελλείψει αξιόμαχου αντιπάλου στις δεύτερες εκλογές είναι το ίδιο το εκλογικό σώμα. Ο ελληνικός λαός.
Με αυτόν θα αναμετρηθεί ο κύριος πρωθυπουργός. Αυτός είναι η «αντιπολίτευσή» του. Αυτόν πρέπει να πείσει. Και αφού κρίθηκαν ήδη την περασμένη Κυριακή τα «μείζονα» θέματα της «Δήμητρας», του νομίσματος, της κυβέρνησης ειδικού σκοπού, της παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη και του ΕΦΚΑ, καιρός τώρα να μπούμε και στην ουσία των θεμάτων.
Οικονομία, συνταγματική αναθεώρηση, Χάγη. Γι’ αυτά ακούσαμε πολύ λίγα έως ελάχιστα. Για την οικονομία υπάρχει ανάγκη διευκρινίσεων. Μέγα θέμα η επενδυτική βαθμίδα, αλλά και μέγα θέμα, εξίσου, οι εισοδηματικές ενισχύσεις που δίδει η Πολιτεία στους ευάλωτους για να τα «φέρνουν» βόλτα.
Μετά τη βόμβα του πρώην υπουργού Αλέκου Παπαδόπουλου για την εκτόξευση του χρέους στα 400 δισ. ευρώ και του ελλείμματος στο 4% (την οποία η κυβέρνηση απέκρουσε αμήχανα με παραπομπή Σκέρτσου σε στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ.) και αφού μεσολάβησαν οι εκλογές, η Κομισιόν εκτόξευσε τη ρουκέτα της: Ζητά να μπει κόφτης λιτότητας στις δαπάνες του Προϋπολογισμού του 2024 και να μη γίνει καμία άλλη παροχή πλην των συμφωνημένων αυξήσεων στις συντάξεις και στο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων.
Ειδική μνεία έκανε η Κομισιόν στην ανάγκη περιστολής των επιδομάτων, με έμφαση στη διακοπή των ενισχύσεων για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσεως. Η οποία κρίση όμως, σύμφωνα με εκθέσεις διεθνών οίκων, φέτος θα επιδεινωθεί σε σύγκριση με πέρυσι που επικράτησε τον χειμώνα καλοκαιρία.
Η κυβέρνηση χρωστά απαντήσεις. Κυρίως στους οικονομικώς αδυνάμους. Το εκλογικό σώμα καλείται με την ψήφο του να εγκρίνει και το πρόγραμμα της Ν.Δ., το οποίο στη σελίδα 23 του αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής: «Αναβάθμιση ελέγχου κοινωνικών επιδομάτων με δημιουργία ηλεκτρονικής βάσης για όλα τα επιδόματα ανά δικαιούχο, αυτοματοποιημένο έλεγχο κριτηρίων, συγκέντρωση επιδομάτων σε μια βάση, εναρμόνιση κριτηρίων».
Τι σημαίνουν στην πράξη όλα αυτά; Ενοποίηση των επιδομάτων που εισπράττει ένας δικαιούχος σε ένα και έπειτα μείωση του ποσού σε σύγκριση με το προηγούμενο άθροισμα; Οτι θα σου κόβει τα επιδόματα ο υπολογιστής αυτομάτως; Εάν η κυβέρνηση θεωρεί ότι γίνονται αδικίες και εξ αυτού του λόγου επιδόματα θα συρρικνωθούν πρέπει να βγει εντίμως και να το πει στον ελληνικό λαό. Να πει με ποια «κριτήρια» θα κόβονται. Οχι κρυφτούλι του τύπου «εμείς τα είχαμε στο πρόγραμμά μας, ας τα βλέπατε».
Το ίδιο πρέπει να γίνει και για τις περίφημες τριετίες στους μισθούς των εργαζομένων, των οποίων την κατάργηση η Κομισιόν επιθυμεί. Επειδή, επίσης, οι μεταρρυθμίσεις είναι στο αίμα της κυβερνήσεως, πρέπει με θάρρος να πει στον ελληνικό λαό πόσες χιλιάδες θέσεις εργασίας θα καταργήσει σε βάθος χρόνου το gov.gr και τι είδους αλλαγές και ανατροπές θα φέρει στη ζωή μας η Τεχνητή Νοημοσύνη.
Αμέσως συνδεόμενες με τις αλλαγές στην οικονομία είναι οι προωθούμενες αλλαγές στο Σύνταγμα της χώρας. Θέλει ο κ. Μητσοτάκης πλειοψηφία 180 ψήφων για να κάνει άνετη αναθεώρηση, όπως μαρτύρησε ο Αδωνις Γεωργιάδης; Βεβαίως! Με μία προϋπόθεση όμως: Να αποκαλύψει πριν από τις εκλογές σε ποια άρθρα του Συντάγματος θα παρέμβει και σε ποια θα κάνει προσθήκες.
Θα παρέμβει για τον χωρισμό Κράτους – Εκκλησίας, τον οποίο κατά βάθος πιστεύει; Θα παρέμβει στο άρθρο 14 περί τύπου όπου οι διαθέσεις του είναι γνωστές; Θα νομοθετήσει τον πολιτικό όρκο; Την ισότητα των ΛΟΑΤΚΙ; Την ψήφο των μεταναστών; Την απαγόρευση των εθνικιστικών κομμάτων; Την παράκαμψη της Ολομέλειας του Συμβουλίου Επικρατείας όταν πρόκειται για την έγκριση μεγάλων επενδύσεων που θα αλλάξουν τη χώρα;
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι μέσα του κατά βάθος αυτά θέλει ο κύριος πρωθυπουργός. Καλόν είναι όμως και να τα μοιραστεί μαζί μας. Να μας τα πει. Να μας ζητήσει να τα εγκρίνουμε. Ο πανίσχυρος ηγέτης λογικά δεν φοβάται τίποτε. Στη ζωή και στην πολιτική άλλωστε αντέχουν οι σχέσεις που βασίζονται στην ειλικρίνεια. Στο Σύνταγμα πρέπει να περιληφθεί δέσμη αλλαγών που να αφορά τους θεσμούς.
Ο πρωθυπουργός, όπως εξελίχθηκε ο θεσμός μετά την αναθεώρηση του 1985, είναι ανεξέλεγκτος μονάρχης. Η Δικαιοσύνη διορίζεται από το υπουργικό συμβούλιο. Ο Τύπος είναι υπό την εποπτεία του κράτους. Τα κανάλια λειτουργούν χωρίς ασυμβίβαστα. Ο ρόλος του βουλευτή έχει υποβαθμιστεί σε υποτακτικό χωρίς ανεξαρτησία γνώμης. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν έχει αρμοδιότητες. Λείπει από το πολίτευμα η ισορροπία. Και αν δεν υπάρχει και αξιωματική αντιπολίτευση…
Τελευταίο αλλά όχι έλασσον, η Χάγη και τα Ελληνοτουρκικά. Θα υπάρξει μεγάλη κινητικότητα μέσα στον Ιούνιο με τις επισκέψεις του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν και του ειδικού μεσολαβητή Αμος Χοκστάιν. Οι σύμμαχοι άκουσαν με ενδιαφέρον τη δέσμευση του πρωθυπουργού ότι θα συναντηθεί διμερώς στο περιθώριο της Συνόδου του ΝΑΤΟ με τον Τούρκο πρόεδρο Ερντογάν, ο οποίος ζητά από τον κύριο Μητσοτάκη να τηρήσει την υπόσχεση που του έδωσε στον Βόσπορο για απευθείας διαπραγμάτευση χωρίς τη μεσολάβηση των ΗΠΑ.
Παρακολουθούν επίσης με προσοχή τις διεργασίες για τη συγκρότηση πλειοψηφίας συνυποσχετικού και αναθεώρησης στο επόμενο Κοινοβούλιο. Ο πρωθυπουργός προς τιμήν του ξεκαθάρισε στον Alpha ότι η αποστρατιωτικοποίηση και τα θέματα κυριαρχίας νησιών θα εξαιρεθούν από τον διάλογο.
Θα είχε την ίδια αξία να ακούσουμε από όλους πώς στο συνυποσχετικό που θα έλθει προς κύρωση στη Βουλή σύμφωνα με το άρθρο 28 τα ίδια θέματα δεν θα τεθούν στην κρίση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Διότι άλλο δεν το συζητάμε διμερώς και άλλο το θέτουμε στην κρίση διεθνούς δικαιοδοτικού οργάνου και δεσμευόμαστε από την αμερόληπτη απόφασή του. Αυτά.
