Ακόμα μια φορά γινόμαστε κοινωνοί μιας ιστορίας με τραγικό τέλος. Μια 19χρονη έγκυος χρειάζεται διακομιδή στο πλησιέστερο νοσοκομείο. Οι συγγενείς της κοπέλας κάλεσαν καμιά εικοσαριά φορές το ΕΚΑΒ κι αυτό δεν πήγε. Και χάθηκαν και η νέα και το αγέννητο μωρό της.
Η «μεγάλη εικόνα» στο ΕΣΥ, που συνηθίζουν να λένε οι τιποτολόγοι πολιτικοί και οι αναλυτές της συμφοράς, είναι αυτή: η κάσα με τη νέα Ελληνίδα, που αφέθηκε αβοήθητη να πεθάνει.
Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής Πλεύρη και Μητσοτάκη και όλων των προσώπων που «σώζουν» την Ελλάδα καταστρέφοντας ό,τι έχει απομείνει: η κάσα. Σε αυτήν μπαίνουν τα ελληνικά νιάτα είτε ταξιδεύουν με τις νεκροφόρες του ΟΣΕ, όπου έχουν διοριστεί (με βύσμα, βεβαίως βεβαίως) άσχετοι σταθμάρχες που ήταν αχθοφόροι, είτε επειδή είχαν την υπεραισιόδοξη εκτίμηση ότι θα εμφανιζόταν ασθενοφόρο την ώρα της μεγάλης ανάγκης.
Φέρετρα για τους πολλούς και πολυτελή θέρετρα για τους λίγους, που είναι καλά δικτυωμένοι με την ολόσαπια εξουσία της παρηκμασμένης Ελλάδας.
Ανετες σπουδές στο εξωτερικό για τα νεούδια του συστήματος -κι αμέσως μετά χρυσοφόρες θέσεις, που είναι ήδη προσυνεννοημένες- και ξενιτειά για τους μη συστημικούς, οι οποίοι δεν κατορθώνουν ούτε μια εργασία της προκοπής να βρουν στην πατρίδα που λεηλατείται εδώ και δεκαετίες από διάφορες πολιτικοποιημένες μαφίες ή, ορθότερα, από μαφιοζοποιημένες ομάδες πολιτικών.
Και θα μπορούσε κάποιος να χαμογελάσει πικρά στο άκουσμα του πολυφορεμένου ανεκδότου περί «εισαγγελικής παρέμβασης» για τον θάνατο της 19χρονης εγκύου, αλλά σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χωρούν χαμόγελα. Ακόμα κι αν ακούγεται η αστειότητα περί «δικαιοσύνης» στην Ελλάδα.
Οποια δικαιοσύνη αποδόθηκε και θα αποδοθεί στα Τέμπη, στο Χρηματιστήριο, στα Ιμια, στην υπόθεση Siemens, στις υποκλοπές, στα ολυμπιακά έργα και τα εξοπλιστικά, άλλη τόση να περιμένετε και στον θάνατο της 19χρονης και του αγέννητου μωρού της.
Η μόνη περίπτωση να γίνει κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση είναι όταν θα το πάρουν απόφαση οι πολλοί. Κι αυτή η ώρα φαντάζει μακρινή…