Το τρικ του έξυπνου κοντούλη που θέλει να φανεί ψηλός είναι να σταθεί πάνω στους ώμους γιγάντων. Η συνταγή του ατάλαντου νάνου είναι να φορέσει καπέλο αρλεκίνου και να αποπειραθεί να ντύσει τους γίγαντες με τα ρούχα τσίρκου, που ως συνήθως φορά σε επίσημες εκδηλώσεις, γιορτές και σχόλες.
Αυτό το «έργο» το έχουμε δει πολλές φορές να παίζεται στο Ηρώδειο, στην Επίδαυρο, στα ιδρύματα των δισεκατομμυριούχων που καταγίνονται με τη νεοταξική εκδοχή του πολιτισμού, στη Λυρική Σκηνή, σε δημοτικά θέατρα, όπου υπάρχουν ορχήστρα, πίστα, πάλκο και σανίδι.
Ειδικά οι αρχαίοι κολοσσοί έχουν γίνει στόχος «αποδόμησης» από κακόμοιρες ψυχές, που απαλύνουν τον πόνο τους προσπαθώντας (πάντοτε ματαίως) να ασχημύνουν το αθάνατο και άφθαρτο κάλλος του κλασικού ελληνικού πολιτισμού.
Οι κλόουν, που θέλουν να πείσουν ότι έχουν «άποψη» και παραείναι «προχωρημένοι» για να αρέσουν στα πλήθη, κυρίως απευθύνονται σε όσες και όσους τους συντηρούν οικονομικά και τους βοηθούν να κρατήσουν για λίγα χρόνια το ονοματάκι τους έξω από τον Αδη της ασημαντότητας. Γι’ αυτό και σνομπάρουν τους πολλούς, που είθισται να τους γυρνούν την πλάτη.
Ωστόσο, αν παρ’ ελπίδα κάποιοι από τους πολλούς βρεθούν σε μοδάτο εμετό, σε μια παραμορφωτική απόπειρα αρχαίου ελληνικού έργου, καλό είναι να τους κράξουν όσο δεν παίρνει. Ας μη διστάσουν ούτε δευτερόλεπτο να το πράξουν. Ετσι γινόταν και στην αρχαία Ελλάδα.
Ο Νίκος Χουρμουζιάδης (1930-2013), ο οποίος ήταν σκηνοθέτης και καθηγητής του Τμήματος Κλασικών Σπουδών της Φιλοσοφικής, γράφει σε άρθρο* του: «Ολες οι μαρτυρίες που μας σώζονται αναφέρονται σε ένα κοινό εξαιρετικά εκδηλωτικό στις αντιδράσεις του, θετικές και αρνητικές. Σχόλια και κραυγές επιδοκιμασίας ή αποδοκιμασίας για την ερμηνεία των υποκριτών και των χορευτών αποτελούσαν σύνηθες φαινόμενο: αναφέρονται περιπτώσεις όπου οι θεατές με τα “ποδοκροτήματά” τους ανάγκασαν παραστάσεις τραγωδιών να διακοπούν η μία μετά την άλλη ή, αντίθετα, με τα “μπιζαρίσματά” τους ζήτησαν την επανάληψη αποσπασμάτων που ενθουσίασαν».
Εκδηλωθείτε, λοιπόν! Μην αφήνετε μοδάτους κλόουν να σας καταπιέζουν.
*«Επτά Ημέρες», ένθετο στην εφημερίδα «Καθημερινή», 25/7/1999, άρθρο με τίτλο «Το κοινό στην κλασική Αθήνα», σελ. 6.
