Τα ξύλα δεν αυτοαναφλέγονται, ακόμα και όταν η θερμοκρασία υπερβεί τους 450 βαθμούς Κελσίου. Συνεπώς, τα δάση φλέγονται μόνον όταν υπάρξει εμπρησμός. Επίσης, όταν σε μία περιοχή μικρής έκτασης υπάρχουν ταυτόχρονα 3-10 εστίες πυρός, η επίκληση της κλιματικής αλλαγής ακυρώνεται και, συνεπώς, εκείνοι που την επικαλούνται στερούνται σοβαρότητας. Η νομοθεσία επίσης επιτρέπει στους εμπρηστές να δρουν ανενόχλητοι, επειδή ακόμα και όταν συλληφθούν με το μπιτόνι και τα σπίρτα στο χέρι, αφήνονται ελεύθεροι, όπως στην πρόσφατη περίπτωση του δασοπυροσβέστη που ομολόγησε πέντε ή έξι εκούσιους εμπρησμούς.
Αν ο εμπρηστής ανήκει σε «ευπαθείς ομάδες», τότε η κατάσταση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο. Η Ιπποκράτειος Πολιτεία, μεταξύ των άλλων κακώς κείμενων, κάηκε το 2021 επειδή τα μαντεμένια καπάκια από τα φρεάτια πυρόσβεσης και οι αντλίες νερού κλάπηκαν από «ευπαθείς», χωρίς να αντικατασταθούν και χωρίς να αναδειχτεί το πρόβλημα στον δημόσιο λόγο. Μάταια οι Γάλλοι πυροσβέστες που συμμετείχαν στην πυρόσβεση προσπαθούσαν να αντλήσουν νερό από τις νεκρές κάνουλες.
Η πολιτική ορθότητα, λοιπόν, δεν ενθαρρύνει να λαμβάνουν δημοσιότητα εγκληματικές πράξεις στις οποίες εμπλέκονται «ευπαθείς». Πρόσφατα πολίτης προσπαθούσε -ανεπιτυχώς- επί ώρες να επικοινωνήσει με δήμο, κοινότητα και Πυροσβεστική για πτώση δέντρου, το οποίο ισορρόπησε σε απόσταση 30 εκατοστών από τα ηλεκτρικά καλώδια. Οταν το συνεργείο του ΔΕΔΔΗΕ προσήλθε, ο πολίτης ενημερώθηκε ότι το δέντρο θα κοπεί σε απόσταση ενός μέτρου από τα καλώδια. Τα υπόλοιπα έξι μέτρα, που αιωρούνταν πάνω από τον δρόμο, θα έπρεπε να αφαιρεθούν από άλλον αρμόδιο φορέα.
Ομοίως, σε περίπτωση δασικής πυρκαγιάς, οι αρμοδιότητες των εμπλεκόμενων φορέων είναι ασαφείς, με αποτέλεσμα να χρειάζονται ώρες συντονισμού και, συνεπώς, να είναι αδύνατον να ελεγχθεί η πυρκαγιά.
Πολιτική ορθότητα, λοιπόν, και έλλειμμα ποινικής και διοικητικής νομοθεσίας καίνε τα δάση. Ομως, ενώ το νομοθετικό έλλειμμα πηγάζει από το κέρδος της υπεραξίας της γης και της οικοπεδοποίησης, η συνεισφορά της πολιτικής ορθότητας στην καταστροφή των δασών είναι μη αντιμετωπίσιμη, επειδή έχει ψυχο-κοινωνικές διαστάσεις.
Το 1943 ο Λουθηρανός πάστορας Dietrich Bonhoeffer φυλακίστηκε από την Γκεστάπο επειδή διατύπωσε το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν ο μορφωμένος και καλλιεργημένος γερμανικός λαός να παράγει τόσο μεγάλο κακό, οδηγούμενος στη παράνοια και την ανηθικότητα;» Ο Bonhoeffer κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η αποδοχή του συλλογικού κακού λαμβάνει χώρα όταν μία ομάδα εξουσίας εξασκήσει πολιτική βία πάνω στον λαό. Με την κατάλληλη προπαγάνδα (πολιτική ορθότητα) ο λαός αποδέχεται την πολιτική, εξουσιαστική και φυσική βία. Κάτω από την επιρροή της πολιτικής ορθότητας οι ανθρώπινη λογική, η ελευθερία, η ανεξαρτησία και οι ηθικές αξίες εξαφανίζονται. Οι κοινωνίες αδυνατούν να αντιληφθούν το συλλογικό συμφέρον, οδηγούμενες στην παράνοια. Είναι μάταιος κόπος, ισχυρίζεται ο Bonhoeffer. κάποιος να προσπαθήσει να αλλάξει άποψη σε αυτόν που έχει γοητευτεί από τη «μαγική» υστερία της πολιτικής ορθότητας. Είναι ατυχής προσπάθεια να επιχειρηθεί μέσω της λογικής να αλλάξει άποψη ο «μαγεμένος», επειδή εκπαιδεύεται να τοποθετείται απέναντι στα γεγονότα με φράσεις-κλισέ και μανιχαϊστικούς χαρακτηρισμούς, που το σύστημα μεταδίδει μέσω του ραδιοφώνου – ΜΜΕ (π.χ., προοδευτικό και δημοκρατικό, φασιστικό, αντιδραστικό, ξενοφοβικό ρατσιστικό, κλπ).
Ο Bonhoeffer ισχυρίζεται ότι μόνο μία γενικευμένη καταστροφή θα μπορέσει να αφυπνίσει τον λαό και να τον επαναφέρει στην κατάσταση της λογικής, ακυρώνοντας την πολιτική ορθότητα.
Το παράδειγμα της καταστροφής της Γερμανίας αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Η κοινωνία δεν μπορεί να ξεπεράσει τη συλλογική ψυχολογική της κατάσταση που επιβάλλει η πολιτική ορθότητα, ώστε να αντιμετωπίσει τα αίτια των καταστροφών στην πραγματική τους διάσταση, απαιτώντας πολιτικές λύσεις. Οι τερατογενέσεις της μεταπολιτευτικής πολιτικής ορθότητας στην Ελλάδα εμποδίζουν την κοινωνία να αντιληφθεί τα αίτια του ολοκαυτώματος των δασών, όπως και τις άλλες καταστροφές, ώστε να επέμβει και να τις ακυρώσει εγκαίρως.
