Είναι πρόδηλον ότι ο Έλλην «μαζάνθρωπος» άγεται και φέρεται από την ανιστόρητη προπαγάνδα του εκάστοτε «αυθεντικού συστήματος», το οποίο επιθυμεί να χειραγωγήσει την κοινή γνώμη, εμφυτεύοντας υπούλως και τεχνηέντως τις ιδικές του ανεδαφικές ψυχικές παραδοχές και εν γένει στάσεις προς μια συγκεκριμένη αναληθή πολιτική κατεύθυνση.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά*
Η πανθομολογουμένως αποτυχημένη γενιά του Πολυτεχνείου έχει ήδη επιβάλει τους ιδικούς της κανόνες του χάους, μια διττά υποκριτική γενιά, η οποία γαλουχήθηκε με μια αριστερεπώνυμη συνθηματολογική ρητορική και εξ αυτής αναρριχήθηκε, καταλαμβάνοντας καίριες θέσεις εις τον εν γένει δημόσιο βίο.
Η πρωτοκαθεδρία συμμετοχής του κ. Τσίπρα εις την πηδαλιούχηση της πορείας του Πολυτεχνείου τη 17η Νεομβρίου καταδεικνύει εύγλωττα ακριβώς την «υπερρεαλιστική» παρακμιακή αποσύνθεση και τη σχιζοφρένεια της ελλαδικής κοινωνίας, καθ’ ην στιγμήν ο ηγέτης ενός δοκιμασμένα αποτυχημένου δήθεν αριστερού κόμματος εις την εξουσία, το οποίο εναγκαλίσθηκε με την εξουσία, ψηφίζοντας αντιλαϊκούς νόμους, απεμπολώντας τις αριστερές ευαισθησίες διά τα εργατικά ζητήματα, ενστερνιζόμενο πλήρως νεοφιλελεύθερα μέτρα, εφαρμόζοντας επαχθή Μνημόνια, πλήττοντας τη μικρομεσαία τάξη, παρά ταύτα γίνεται εισέτι αποδεκτός από την ευρεία μάζα της «επαναστατικής» Αριστεράς.
Το ίδιο κόμμα υποδαυλίζει, προφανώς ελλείψει ιδεολογίας, τις καταλήψεις εις τα πανεπιστήμια, καλώντας τους φοιτητές να καταστρατηγήσουν τη νομιμότητα περί του ασύλου, αποβλέποντας ωμά εις την καλλιέργεια του κοινωνικού μηδενισμού και του χάους, δίχως ουδένα κοινωνικό όραμα και πολιτική στόχευση.
Η απερίφραστη διεκδίκηση, κεκαλυμμένη ή και πανηγυρική, του ΣΥΡΙΖΑ καθίσταται η καθ’ οιονδήποτε τρόπο νομή της εξουσίας, εξ ου και η ποδηγέτηση της αγελαίας μάζας των οιονεί φοιτητών, κατ’ ουσίαν των εγκάθετων «κομματανθρώπων», δούρειων ίππων του ΣΥΡΙΖΑ, προς τον απροκάλυπτο πλέον βανδαλισμό και τον ακραίο εκβαρβαρισμό των πανεπιστημίων.
Το απύθμενο θράσος του ολοκληρωτικού αυτού κόμματος, πλην όμως ιδεολογικώς αποτελματωμένου, δέον όπως αναχαιτισθεί από τη συνειδησιακή αφύπνιση του λαού, ο οποίος οφείλει να το καταδικάσει ανεκκλήτως διά τις επαίσχυντες αντιδημοκρατικές πράξεις του εις βάρος της κοινωνικής συνοχής, της δημοσίας ασφαλείας, αλλά και κατά των θεμελιωδών ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των πολιτών, όπου καθυβρίζει και στιγματίζει οιονδήποτε αντιφρονούντα προς την επονείδιστη ανθελληνική και ξενόδουλη στάση του.
Εν κατακλείδι, η επανάκτηση της ιδιότητάς μας ως πολίτες και όχι ως «αμνοί» έγκειται εις την όξυνση της κριτικής σκέψης μας και ανάγεται εις τη βούλησή μας να αντιπαραβάλλουμε τα πολιτικά γεγονότα συνθετικά και να εξάγουμε γόνιμα ορθολογιστικά συμπεράσματα, αντιπαρερχόμενοι τις έξωθεν αλλότριες επιρροές υπό των εξωνημένων ΜΜΕ, καταλύοντας τοιουτοτρόπως την ωσεί αστυνομία της σκέψεώς μας και αίροντας διά το μέλλον την ποινικοποίηση του δημόσιου λόγου.
*Δικηγόρος
