«Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν» έλεγε ο Ιπποκράτης. Όμως, από το 1974 και μετά, όλες οι κυβερνήσεις, στο όνομα της δήθεν δημοκρατίας και της προοδευτικότητας, οδήγησαν το σχολείο στη διάλυση.
Δειλά δειλά στην αρχή και θυελλωδώς στη συνέχεια, το 1981, με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και τον λαό στην εξουσία, το πήρε και το σήκωσε, όπως άλλωστε και όλη την Ελλάδα. Στην αρχή καταργήθηκε η σχολική ποδιά και τα σχολεία έγιναν πασαρέλες, και μετά είχαμε τα «δεκαπενταμελή συμβούλια» των μαθητών, που από «σύμβουλοι» και βοηθοί των καθηγητών έγιναν αφεντάδες και καταλήξαμε να διοικούν τα σχολεία.
Έτσι, ενώ στην αλλοδαπή οι μεγάλοι πολιτικοί άνδρες προέρχονται από φημισμένα πανεπιστήμια, στην Ελλάδα αρκεί να έχεις διατελέσει πρόεδρος του 15μελούς για να γίνεις ακόμα και… πρωθυπουργός.
Αυτή η κατρακύλα, οδήγησε στο σήμερα των σχολικών συμμοριών, στην ασυδοσία, στο bullying και στην αδυναμία των δασκάλων να επιβάλουν στοιχειώδη τάξη στα σχολεία, αφού τα χέρια τους είναι δεμένα.
Η κυβέρνηση επιτέλους ξύπνησε και, σωστά, εξήγγειλε κάποια, μάλλον χλιαρά, μέτρα. Φοβάμαι όμως ότι, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει, αυτά δεν είναι ούτε καν ασπιρίνες. Εδώ πια χρειάζεται ο καθηγητής Πάνος Φλωράς, βεβαίως βεβαίως…
Και έχεις και την ανεύθυνη αντιπολίτευση να μιλά για «αξιοποίηση σύγχρονων επιστημονικών μεθόδων», λες και δεν τις είδαμε…
