Ο Θάνος Πλεύρης θα μείνει στην Ιστορία για την εξωφρενική πολιτική που άσκησε ως υπουργός Υγείας, επί κορονοϊού, και για τις δεκάδες χιλιάδες των νεκρών που απέδειξαν πόσο μας… έσωσε. Οι εκλογείς θα τον θυμούνται, επίσης, για την εκδικητική στάση του απέναντι στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς και γενικά στους ανεμβολίαστους, και για τα lock downs, τα κλεισίματα των ιερών ναών και τους απηνείς διωγμούς σε όσους δίσταζαν να εμβολιαστούν.
Κάποιοι, προφανώς λιγότεροι, θα τον θυμούνται για το ακούσιο χιούμορ του. Χθες στον Σκάι είπε, με έκδηλη την αγωνία να διαγράφεται στο -όχι και τόσο σπινθηροβόλο- βλέμμα του, ότι οι ευρωεκλογές είναι και ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων. Δηλαδή, πόσο ενισχυμένη θα βγει από τη διαδικασία η Ακροδεξιά! Ο Θάνος Πλεύρης, που δεν έγινε γνωστός ως… δημοκράτωρ, προβληματίζεται για την άνοδο της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη! Ε, όσο να ‘ναι γελάς όταν το ακούς αυτό, παρόλο που τα παραπάνω τα είπε στα σοβαρά.
Ενδεικτική, πάντως, της πολιτικής νοοτροπίας του ανδρός, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί τα τελευταία έτη, είναι η αντίδρασή του όταν οι παρουσιαστές της εκπομπής τού είπαν ότι πρέπει να διακόψουν για διαφημιστικό διάλειμμα. Μόλις άκουσε για διαφημίσεις, είπε χαμογελώντας πονηρά: «Αμα πουλάμε, να πάμε τώρα σε διάλειμμα». Πιο εύστοχη αυτοκριτική δεν θα μπορούσε να γίνει. Αν πουλάς, πας άμεσα στο διάλειμμα και μετά τις εισπράξεις επανέρχεσαι στο πρόγραμμα που είχες διακόψει. Να, μωρέ, κι ο Θάνος ο Πλεύρης μπορεί να διέκοψε τα πολλά πολλά εθνικιστικά που έλεγε διότι έκανε ένα μεγάλο διαφημιστικό διάλειμμα. Πούλαγε στους ψηφοφόρους του το ληγμένο προϊόν Κυριάκος Μητσοτάκης, το οποίο είναι στοκ από την αχανή μητσοτακική αποθήκη κρατικοδίαιτων (πριν μοσχοπουλούσε εκπτωτικό Αντώνη Σαμαρά). Αν φάει μαύρο στις επόμενες εκλογές, θα το γυρίσει πάλι στα γνωστά, στο υπερπατριωτικό πρόγραμμα που είχε διακόψει.
Και πάντα θα μας θυμίζουν τους Πλεύρηδες του κόσμου τούτου οι στίχοι από το ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη «Τόσος ήτανε»:
Δεν έφταιγεν ο ίδιος, τόσος ήτανε
η εποχή, τα βάρη, οι συνθήκες
κι άλλοι την πάθανε που τότε είπαν το ναι
και δεν ακούσανε των παλιών τις υποθήκες
Τάχα η θέλησή σου λίγη
τάχα ο πόνος σου μεγάλος
η ζημιά ήτανε στο ζύγι
πάντα φταίει κάποιος άλλος
