Η διεκδίκηση των εθνικών μας συμφερόντων αποτελεί μείζον και καίριο ζήτημα διά την εδραίωση της ειρήνης και την ενδυνάμωση της χώρας μας διεθνώς.
- Από τον Χαράλαμπο Β. Κατσιβαρδά
Τούτο δε επιτυγχάνεται με τη χάραξη της προσήκουσας εξωτερικής πολιτικής εν συνδυασμώ προς τη διαμόρφωση των κατάλληλων διπλωματικών σχέσεών μας, αλλά και με τη δυναμική παρουσία μας εις τους διεθνείς οργανισμούς, αλλά και εις το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η προάσπιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας και των συνακόλουθων συμφερόντων μας στις διεθνείς σχέσεις αποτελεί το καλειδοσκόπιο διά τη διαρκή, σταθερή και σοβαρή πορεία της χώρας μας, πράγμα το οποίο αντικατοπτρίζεται και εις τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις της πατρίδας μας.
Η διπλωματία και η διασφάλιση της εθνικής μας ανεξαρτησίας πόρρω απέχουν από το να καθίσταται μία χώρα απλώς έρμαιο των μεγάλων δυνάμεων ή να μη διεκδικεί ό,τι νομικά τής ανήκει, προσβλέποντας μόνον εις την ελεημοσύνη των ξένων δυνάμεων, οι οποίες, νομοτελειακά και διαχρονικά, αποδεδειγμένα εξυπηρετούν τα ιδικά τους αποκλειστικά συμφέροντα μέσω της Ελλάδος.
Η Ελλάς σήμερον έχει πληγεί πανταχόθεν, αρχής γενομένης από τους ασφυκτικά οικονομικούς όρους των επαχθών Μνημονίων, από την προϊούσα φτωχοποίηση του λαού, διά των αμείλικτων πλειστηριασμών, από την ενδημούσα αιματηρή ανεργία, ενώ συγχρόνως δέχεται στίφη ετερόκλητων εθνικοτήτων μεταναστών, τα οποία το ίδιο το Κράτος διευκολύνει ασμένως, εμμέσως, ανεχόμενο τις αδήλου προελεύσεως ΜΚΟ, αλλά και αμέσως, με τις διάφορες δωρεάν παροχές, μεταφέροντας τους μετανάστες απρόσκοπτα εις την ενδοχώρα, δημιουργώντας όμως τοιουτοτρόπως ένα πολυπολιτισμικό εκρηκτικό μείγμα, το οποίο θα λειτουργήσει ως βραδυφλεγής βόμβα διά την πατρίδα μας.
Η Ελλάς αλώνεται βαθμηδόν εκ των ενόντων, πέραν του αφελληνισμού και της γεωστρατηγικής αστάθειας, εξαιτίας και συνεπεία του ως άνω οξέος πλέον προβλήματος, με αυτόθροη συνέπεια να δημιουργείται εν τέλει μια ακατάληπτος ευμενής περιρρέουσα ατμόσφαιρα και διακριτική μεταχείριση υπέρ των μεταναστών και εις βάρος των Ελλήνων, η οποία ασφαλώς καθίσταται αδιέξοδη βραχυχρόνια, διότι, αν δεν επέλθει κάποια άρδην θεσμική αλλαγή, φρονώ ότι η κατάσταση αναπόδραστα θα οδηγήσει σε σύγκρουση.
Η Ε.Ε. εθελοτυφλεί πέρα από τη ρητορική αλληλεγγύης, η Τουρκία απειλεί, η Ελλάς ικετεύει τη συμπόνοια των μεγάλων δυνάμεων, τη στιγμή την οποία όμως η ίδια ουδέν συντεταγμένο σχέδιο έχει διά την προάσπιση των εθνικών της συμφερόντων, ούτε προς τα έξω ούτε προς τα έσω.
Εν κατακλείδι, η Ιστορία έχει διδάξει ότι οι πόλεις κατακρημνίζονται εκ των ένδον (Τροία, Βυζάντιο, 1204, 1453), και τούτο συμβαίνει όταν κανείς δεν θωρακίζεται εσωτερικά και εξωτερικά ως συμπαγές έθνος-κράτος, προασπίζοντας τα εθνικά του συμφέροντα σύννομα εις τους διεθνείς οργανισμούς, αλλά ακροβατεί αορίστως εις τη μάταιη προσδοκία μιας ουτοπίας και εις την απατηλή παρέμβαση του -απροσδιόριστου «από μηχανής θεού τρίτου μεγάλου»- συμμάχου κράτους, παρεκτός εις έτερη περίπτωση εάν ήδη έχει ξεκινήσει η αποσύνθεση της Ελλάδος διά ετερόκλητων εγκατεστημένων «Δούρειων Ιππων» ή, άλλως, κεκαλυμμένων εκφυλιστικών «ιών», οι οποίοι διά της ασκουμένης πολιτικής τους συμπηγνύουν εις την Ελλάδα παντοιοτρόπως ανθελληνικές «Κερκόπορτες», υποθηκεύοντας ανεκκλήτως το μέλλον της και δρομολογώντας τη μη αναστρέψιμη εκκωφαντική πτώση της.
