Διαβάζοντας τις οργίλες δηλώσεις βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι αίφνης, με αφορμή το νομοσχέδιο Κεραμέως για την Παιδεία, ανακάλυψαν «κολεγιά της κυβέρνησης με τα κολέγια» (επειδή εξισώνονται οι τίτλοι σπουδών τους με τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων), νιώθω την ακατανίκητη επιθυμία να σας διηγηθώ μερικές ωραίες ιστορίες από το παρελθόν που φωτίζουν τα αίτια της υστέρησης της χώρας.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Και, μάλιστα, με υπαιτιότητα όλων εκείνων που διεκδικούν αενάως το φωτοστέφανο του εκσυγχρονιστή και μεταρρυθμιστή – όπως οι κύριοι Σημίτης και Βενιζέλος, ας πούμε.
Γυρίζουμε το ρολόι του χρόνου στο 2007. Τότε που ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής εκκίνησε τις διαδικασίες αναθεώρησης του Συντάγματος, με αιχμή την αναθεώρηση των άρθρων 16 περί Ανώτατης Εκπαίδευσης και 24 περί περιβάλλοντος (το πέμπτο τμήμα του Συμβουλίου Επικρατείας, στο οποίο μετείχαν το δίδυμο Δεκλερή – Σακελλαροπούλου και άλλοι, μπλόκαρε τις μεγάλες ιδιωτικές επενδύσεις). Στην αρχή, έκπληξη.
Μεταξύ Καραμανλή και Γιώργου Παπανδρέου επήλθε συμφωνία για το άρθρο 16 – ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ήταν διαπρύσιος κήρυκας των ιδιωτικών πανεπιστημίων. Σύντομα, όμως, η αντιπαράθεση μεταφέρθηκε στον δρόμο. Ο νέος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος (με το νεαρό πουλέν Τσίπρα ως εμπροσθοφυλακή) δυναμίτιζε την αναθεώρηση και ανήγαγε ως σύμβολο αντίστασης στην κυβέρνηση το μπλόκο στο άρθρο 16. Στην πραγματικότητα, πολιορκούσε το ΠΑΣΟΚ από τα αριστερά.
Ακόμη θυμάμαι την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου «Κόντρα στη Δικτατορία των Μετριοτήτων» (Σιδέρης), που γράψαμε μαζί με τον συμφοιτητή μου και μετέπειτα υπουργό Ευριπίδη Στυλιανίδη για τα μη κρατικά ΑΕΙ. Περιείχε τη μελέτη που στείλαμε στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ως ηγετικά στελέχη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης για την αναγκαιότητα ίδρυσης των μη κρατικών ΑΕΙ.
Έως και την κάρτα με την απάντησή του έχουμε στο αρχείο μας μέχρι σήμερα. Η εκδήλωση διεξήχθη στην Παλαιά Βουλή, σε κλοιό αστυνομικών δυνάμεων και αριστερών διαδηλωτών που εξέφραζαν την αντίθεσή τους στο άρθρο 16 λίγα μέτρα πιο κάτω, παραδίδοντας στην πυρά ακόμη και το ιερό φυλάκιο του Ευζώνου στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτου! Ο συντονιστής της παρουσίασης του βιβλίου Νίκος Χατζηνικολάου έφθασε με μεγάλη δυσκολία στον χώρο της εκδήλωσης. Η ατμόσφαιρα μύριζε δακρυγόνα.
Τελικώς, ο Παπανδρέου άλλαξε γνώμη και δεν ψήφισε το «16». Πίσω του στοιχήθηκαν αριστερά και δεξιά λόμπι του δημόσιου πανεπιστημίου (καθηγητικά και φοιτητοπατερικά), που ανησυχούσαν σφόδρα από την ίδρυση μη κρατικών ΑΕΙ και -το κυριότερο- από το άνοιγμα της επιστημονικής επετηρίδας. Το μονοπώλιο των «σοφών» καθηγητών στον δημόσιο λόγο και στα ανώτατα δικαστήρια (ΣτΕ) επαπειλείτο.
Η δικτατορία των μετριοτήτων «ηγέρθητο» και ματαίωσε τη μεταρρύθμιση. Η μεταρρύθμιση εκείνη προέβλεπε λουκέτο στα πάσης φύσεως κολέγια που εμπορεύονταν πανεπιστημιακούς τίτλους, μετεξέλιξη των καλυτέρων από αυτά σε ιδιωτικά πανεπιστήμια και δυνατότητα ίδρυσης νέων, μη κρατικών ΑΕΙ. Απάντων εποπτευομένων από μια ανεξάρτητη δημόσια Αρχή -ιδέα Παυλόπουλου-, η οποία θα ξεκαθάριζε συντομότατα την ήρα από το στάρι. Και, βεβαίως, θα έκλεινε τα παράνομα κολέγια.
Αριστερά και ΠΑΣΟΚ είπαν τότε «όχι», λαϊκίζοντας ασύστολα. Ο μόνος καθηγητής δημόσιου ΑΕΙ που είχε ταχθεί δημοσίως υπέρ της αναθεώρησης Καραμανλή για το 16 ήταν ο συνταγματολόγος Νίκος Αλιβιζάτος. Προς τιμήν του.
Για πολλά χρόνια παρέμεινε μυστήριο γιατί άλλαξε γνώμη για την αναθεώρηση του άρθρου 16 ο Γιώργος Παπανδρέου. Δώδεκα έτη μετά το 2007, μια παρέα Ελλήνων βουλευτών που μετέχουν στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο συζητούσε μια κρύα βραδιά περί ανέμων και υδάτων. Μεταξύ τους, ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και ο πρώην υπουργός Παιδείας Ευριπίδης Στυλιανίδης, ο οποίος με διδακτορικό στο Αμβούργο (στον καθηγητή Κάρπεν) είχε εκλεγεί, εν τω μεταξύ, επίκουρος καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας.
«Πρέπει να κάνουμε κάτι για το άρθρο 16!» σχολίασε στην εμβρόντητη παρέα ο Παπανδρέου. Εις εκ των βουλευτών δεν άντεξε και ρώτησε τον Γιώργο τι προέκυψε και άλλαξε στάση το 2007. Εκείνος -σύμφωνα με τις μαρτυρίες- απάντησε ότι τον πίεσαν πολύ στο παρασκήνιο ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης -τον οποίο διέγραψε από το ΠΑΣΟΚ έναν χρόνο μετά- και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Για τον δεύτερο ήταν γνωστό. Για τον πρώτο, πρώτη φορά το αποκάλυπτε. Έτσι συμπληρώθηκε η εικόνα 12 ολόκληρα χρόνια μετά και μία πενταετία αφότου ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση όχι μόνο δεν πείραξε τα κολέγια, αλλά είχε και αγαστές σχέσεις μαζί τους.
Μια ιδιόρρυθμη συμμαχία Σημίτη – Βενιζέλου – Αλαβάνου καταδίκασε, σε συνθήκες καπιταλισμού, την Ελλάδα να παραμείνει στον τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης η τελευταία κομμουνιστική χώρα του κόσμου. Όλες οι γύρω χώρες των Βαλκανίων έχουν μετεξελιχθεί σε προπύργια της ελεύθερης αγοράς. Σερβία, Κύπρος, Βουλγαρία, Τουρκία, Ρουμανία έχουν αναδειχθεί σε διεθνή εκπαιδευτικά κέντρα προσέλκυσης φοιτητών, συνεργαζόμενες με κορυφαία αμερικανικά ΑΕΙ, αλλά η Ελλάς παραμένει -μετά και την τελευταία αναθεώρηση του 2019- κομμουνιστική χώρα στην εκπαίδευση.
Με ευθύνη των μεγάλων μεταρρυθμιστών, κυρίων Σημίτη και Βενιζέλου, που τολμούν να χαρακτηρίζουν τον Καραμανλή «κρατιστή». Με ευθύνη επίσης του ΣΥΡΙΖΑ, που καταψήφισε την πρόταση Μητσοτάκη για αναθεώρηση του «16». Και προς ικανοποίηση των αδελφών Κυπρίων, που άνοιξαν σαμπάνιες μετά και την τελευταία αποτυχημένη ψηφοφορία για το «16».
Το ωραιότερο σας το κρατούσα για το τέλος: Όλοι εκείνοι οι καθηγητές δημόσιων ΑΕΙ που πρωταγωνίστησαν στη μάχη για να μην περάσει το «16» είναι σήμερα πρυτάνεις επ’ αμοιβή στην Κύπρο! Τινές εξ αυτών, μάλιστα, είναι αριστεροί με φωτοστέφανο, πρώην υπουργοί, γνωμηγήτορες της συμφοράς. Και το ακόμη ωραιότερο: Παιδιά και εγγόνια των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι καταψήφισαν το «16» το έτος 2007, σήμερα είναι φοιτητές στην Κύπρο.
Μετά ταύτα, έχουν κάποιοι σήμερα το θράσος -από την Αριστερά- να ζητούν τα ρέστα από τον Μητσοτάκη και την Κεραμέως γιατί νομιμοποιούν τα πτυχία των κολεγίων. Προφανώς και δεν θα αποκαλύψω ποιο κορυφαίο στέλεχος, υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, ο «κουρασμένος» της ταινίας Γαβρά – Βαρουφάκη, επιχειρηματολογούσε με πάθος στο παρασκήνιο υπέρ της νομιμοποίησης των πτυχίων των κολεγίων, προσδοκώντας εκλογικό όφελος για το κόμμα του (που, κατά τα άλλα, έχει… αμετακίνητες αρχές). Θα «πω» μόνο τούτο:
Δηλαδή, τι περίμεναν εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ, αφού αρνήθηκαν με την ψήφο τους να καθαρίσει η ήρα από το στάρι και να μπει τάξη στο χάος; Ότι η ίδια η ζωή δεν θα έβρισκε τη λύση; Όταν μη κρατικά πανεπιστήμια, όπως της Μπρατισλάβας και της Λευκωσίας (που λειτουργούν σε χώρες όπου δεν απαγορεύονται τα ιδιωτικά ΑΕΙ), αξιοποιούν τις κοινοτικές ελευθερίες και ανοίγουν παραρτήματα σε ευρωπαϊκό έδαφος, όπως στην Ελλάδα (οι Σλοβάκοι Ιατρικής στο Ηράκλειο!), τι θα έπρεπε να κάνει η Ελληνική Δημοκρατία; Να περιμένει να καταδικαστεί από κάποιο ευρωπαϊκό δικαστήριο για να αναγνωρίσει τους τίτλους των πτυχίων κολεγίων; Λυπούμεθα.
Για ό,τι συνέβη χθες στη Βουλή ευθύνονται η Αριστερά και οι μεταρρυθμιστές του ΠΑΣΟΚ, που με τη στάση τους το 2007 καταδίκασαν την Ελλάδα στην υστέρηση και έστειλαν αξιόλογα ΑΕΙ των ΗΠΑ στην Κύπρο, στην Τουρκία και αλλαχού. Κρείττον το σιγάν, συνεπώς.
