Η υπόθεση με τον θάνατο και τα αίτια της κακοποίησης του άτυχου βρέφους των αλλοδαπών ήταν διδακτική και ενδιαφέρουσα
- Από τον Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη
Οι ξεκάθαρες δηλώσεις του ιατροδικαστή περί σεξουαλικής κακοποίησης, και μάλιστα με έμφαση πως δεν είχε δει ξανά τέτοιο πράγμα, προκάλεσαν ένα τσουνάμι δημοσιευμάτων, όπου εύλογα πολίτες, εφημερίδες και κανάλια, αφού το είπε ο μόνος ειδικός, ξεσηκώθηκαν με την ίδια οργή που η κοινωνία επιφυλάσσει και κατά Ελλήνων, όταν εμπλέκονται σε υποθέσεις παιδεραστίας.
Οι γνωστοί απόστολοι του μαρασμού στην αρχή μούδιασαν, διότι χάλαγε η μόστρα των «καημένων των προσφύγων», ενώ οι πρόσφυγες, οι παπάδες, οι δικηγόροι, οι Φλαμανδοί μαέστροι, οι Λάπωνες χορευτές μπαλέτου, οι Πειραιώτες φιλοτελιστές, οι Αρβανίτες οδοντίατροι, όλοι, μα όλοι έχουν ένα ποσοστό εγκληματικότητας, μικρό ή μεγάλο, πάθη, και ενίοτε μένει η κοινωνία άφωνη από την αγριότητα του θηρίου που λέγεται Ανθρωπος, όταν έχει αβυσσαλέα αρρωστημένα ένστικτα.
Έδειξαν μια παγωμάρα και αδράνεια που, αν το ίδιο γεγονός αποδιδόταν π.χ. σε γνωστούς πολέμιους της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα παίρνατε ποπ κορν για να διαβάσετε το σίριαλ των εμετικών επιθέσεων. Διότι για αυτούς και την όλη Αριστερά δεν έχει σημασία ποια είναι η πράξη, αλλά ποιος το κάνει. Για όποιον θεωρούν δικό τους ή το γεγονός δεν εξυπηρετεί ή βλάπτει τον ιδεολογικό σκοπό μπορούν να ανεχθούν τα πάντα, να σιωπήσουν, να αυτοεξευτελιστούν, να καταπιούν γκαστρωμένο ελέφαντα.
Σας θυμίζω την υπόθεση συγκάλυψης από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση της υπόθεσης του τσαχπίνη κολλητηριτζή Πρέσβη της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, που είχε κάνει αίσχη σε βάρος γυναικών, υπόθεση που επέλεξαν οι σύντροφοι να κουκουλώσουν οίκοθεν. Είναι αυτό που λέμε «οπαδοί του Μαρξ», αλλά όχι του Κάρολου, του Γκράουτσο Μαρξ, του φοβερού Αμερικανοεβραίου κωμικού, που έλεγε «Αυτές είναι οι αρχές μου και, αν δεν σας αρέσουν, έχω κι άλλες».
Ο θυμός των απλών ανθρώπων έχει ως βάση όχι την καταγωγή, αλλά το φυσικό ένστικτο κάθε υγιούς ανθρώπου να είναι υπερπροστατευτικός όχι μόνο με τα δικά του παιδιά, αλλά με τα παιδιά όλου του κόσμου.
Υποθέτω,δεξιοί,αριστεροί,απολιτίκ,βάζελοι και γάβροι, όταν βλέπουν μωρά στην κούνια τους ή μικρά παιδάκια να παίζουν, χαμογελούν, από όπου κι αν κατάγονται τα παιδιά. Η ιδέα λοιπόν πως κάποιοι γίνονται αρπακτικά, βιαστές και δήμιοι των ίδιων των παιδιών τους ή των παιδιών που τους εμπιστεύονται η Πολιτεία και η οικογένεια σε σχολεία, ιδρύματα, αθλητικά σωματεία φρικάρει -και δικαίως- τον μέσο άνθρωπο.
Εν προκειμένω, δεν υιοθετήθηκε κάποια φήμη. Ήταν τόσο κατηγορηματικές οι δηλώσεις του ιατροδικαστή, που το σύνολο σχεδόν των ΜΜΕ αρχικά δέχτηκε ως αντικειμενικό γεγονός τη σεξουαλική κακοποίηση, κάνοντας υποθέσεις και σχόλια πλέον για το ποιος ή ποιοι ήταν οι δράστες, εστιάζοντας λογικά στην οικογένεια.
Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ του Ποινικού Δικαίου γνωρίζουμε πως στα ιατρικά ζητήματα ο ειδικός που περιμένουμε όλοι οι παράγοντες της δίκης να διασαφηνίσει το ζήτημα της σωματικής βλάβης είναι ο ιατροδικαστής.
Μετά τις γοργές εξελίξεις και το νεότερο πόρισμα, από τη μια μένει η απίστευτη επιπολαιότητα, και δη με τόση βεβαιότητα του ιατροδικαστή, που ξεγέλασε αρχικά όλους μας, αλλά από την άλλη είχε ενδιαφέρον η αντίδραση της γνωστής μισάνθρωπης και μισελληνικής ψευτοπροοδευτικής ομοχειρίας, η οποία, αφού της πέρασε η πρώτη παγωμάρα, επιτέθηκε στην πλειονότητα των πολιτών για «ρατσισμό».
Θα θυμίσω στη λοξή φάλαγγα της ανοησίας τον λόγο που η Πολιτεία συγκεντρώνει τους καταδίκους για σεξουαλικά αδικήματα, ανεξαρτήτως καταγωγής, σε συγκεκριμένη φυλακή της χώρας: για να τους προστατεύσει από τη μήνη των άλλων κρατουμένων. Διότι και ο φονιάς, ο κλέφτης, ο ληστής έχει πιθανώς παιδιά, εγγόνια, μικρότερα αδέρφια.
Μπορεί να μη σέβονται την ιδιοκτησία, τον νόμο σε πολλά, αλλά δεν σημαίνει πως δεν έχουν κάποιο αίσθημα τιμής και ανθρωπιά. Αγαπούν τα παιδιά, τα αδέρφια, τα εγγόνια τους. Έτσι, οι παιδεραστές στη φυλακή, πολύ περισσότερο οι φονιάδες παιδεραστές και βιαστές, είναι μελλοθάνατοι, αν αφεθούν σκόρπιοι στον γενικό πληθυσμό των κρατουμένων.
Θυμηθείτε τον δυστυχή Δουρή, παρότι είχε κάποιες σκιές η υπόθεσή του. Είναι μια εξηγήσιμη αντίδραση της ανθρώπινης φύσης. Το να αγανακτούν οι πολίτες στην ιδέα παιδεραστή αλλοδαπού φονιά, που ζει με πληρωμένο νοίκι, επιδόματα και ήρθε παράνομα, είναι επίσης δικαίωμά τους, όπως δικαίωμά τους είναι να διαφωνούν γενικά με τέτοιες παροχές που αποτελούν μαγνήτη παράνομης μετανάστευσης.
Όσο λοιπόν και να τα έκανε ρόιδο ο ιατροδικαστής σε αυτή την αρκετά ιδιάζουσα υπόθεση, αυτό δεν συμψηφίζεται με το υπαρκτό κρίσιμο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης, που φαλκιδεύει και τα δικαιώματα των λίγων αληθινών προσφύγων. Καμία μ@λ@κία ιατροδικαστή ποτέ δεν θα αγιοποιήσει και νομιμοποιήσει στη συντριπτική πλειονότητα το ξεχαρβάλωμα του εθνικού και κοινωνικού ιστού, και τη μετακόμιση στην Ελλάδα όλων των μουσουλμάνων της Υποσαχάριας Αφρικής και της Ασίας.
Ανήκω σε αυτούς που πάντα χαίρονται να αποδεικνύονται οι άνθρωποι καλύτεροι από αυτά που λένε οι τίτλοι των ειδήσεων.
Καλύτερα χαροκαμένος πατέρας, παρά φονιάς παιδεραστής. Ένα νεκρό άρρωστο παιδί είναι μια δυστυχία, αλλά ένα παιδί βιασμένο από τον πατέρα του πριν από τον θάνατο είναι απύθμενη ύβρις. Καλύτερα να έχουν λοιπόν δίκιο αυτοί που χειρίστηκαν την υπόθεση, αλλά αυτό δεν μειώνει το όλως άσχετο πρόβλημα της πλημμυρίδας που δέχεται η χώρα, συντριπτικά από μουσουλμάνους, οι οποίοι δεν θα μπορέσουν να αφομοιωθούν ποτέ, και η Πολιτεία οφείλει αυτή και μόνον αυτή να λάβει τολμηρά και αυστηρά μέτρα, με κύριο γνώμονα τα εθνικά συμφέροντα και την προστασία των νόμιμων πολιτών της χώρας, διότι είμαστε ένα κλικ πριν από μια τεράστια και ανεξέλεγκτη κρίση.
Σε άλλα νέα, βέβαια, όσο είμαστε απασχολημένοι με… υπόθετα και την ιερά αγανάκτηση της γεροθυγατέρας, ο Ερντογάν ανακοινώνει αποστολή σκάφους ερευνών στην Κρήτη, στην ΑΟΖ που δεν έχουμε ανακηρύξει. Θα κάνουμε τίποτε αποτρεπτικό;
Π.χ., αγενείς δηλώσεις στον ενικό; Μουτράκια; Τι; Πάντως, το ΕΛΙΑΜΕΠ έκανε ημερίδα που θα μπορούσε σε λενινιστική παραλλαγή να έχει τίτλο «Ένα βήμα πίσω κι ύστερα άλλα πέντε ακόμη πιο πίσω» ή «Εφτά τρόποι να πας συρτός στη Χάγη»…
*Δικηγόρος – πρόεδρος της ΝΕΑΣ ΔΕΞΙΑΣ, www.neadexia.gr