Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε κάτι: Δεν θα αποφασίσουν ούτε η «Bild» ούτε το «Spiegel» αν και πώς θα έρθουν Γερμανοί τουρίστες στην Ελλάδα, τη χώρα που, μεταξύ άλλων, σκοτώνει… τους πρόσφυγες.
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Με πιάνουν τα νεύρα μου όταν βλέπω αυτά ειδικά τα προβοκατόρικα μέσα ενημέρωσης να κηρύσσουν την έναρξη της τουριστικής περιόδου πριν ακόμη αποφασιστούν τα σχετικά σε συλλογικό ευρωπαϊκό επίπεδο. Και να προσδιορίζουν ως… ιδανικό προορισμό την πατρίδα μας, λες και αποτελεί τμήμα της γερμανικής επικράτειας που διέπεται από τους νόμους του Βερολίνου.
Θα μου πείτε, έτσι δεν είναι; Αυτή δεν είναι η πραγματικότητα; Θα τολμoύσε η σημερινή κυβέρνηση να πει «όχι», αν η Καγκελαρία αποφάσιζε να ανοίξει όλα τα γηροκομεία της χώρας και να μας στείλει πεσκέσι όλους τους συνταξιούχους με επιδοτούμενα «τουρ»; Ασφαλώς και όχι. Αν κρίνω μάλιστα από τον δουλοπρεπή τρόπο με τον οποίο ο Θεοχάρης εκλιπαρεί τον παραπαίοντα οικονομικά τουριστικό όμιλο ΤUI να προτιμήσει την Ελλάδα, θα έλεγα ότι η αγωνία να τον σώσει είναι τέτοια, που ακόμη και τζάμπα θα τους βολεύαμε τους ηλικιωμένους της Γερμανίας.
Επί της ουσίας, βέβαια, όλη η κουβέντα για τη δήθεν…ανάσταση του ελληνικού τουρισμού μέσα στο καλοκαίρι του κορονοϊού είναι παραμύθι για μικρά παιδιά. Από αυτά που αραδιάζει μέρα παρά μέρα ο Άδωνις για να δίνει… παρηγοριά στον άρρωστο. Μόνο που εδώ δεν υπάρχει γιατρειά. Για φέτος ισχύει το game over. Το λένε και επώνυμοι ξενοδόχοι που δηλώνουν ότι δεν θα ανοίξουν τα καταλύματά τους γιατί η σεζόν χάθηκε. Και τα οικονομικά ρίσκα από μια υπολειτουργία σε συνθήκες ασφυκτικής υγειονομικής επίβλεψης είναι πολύ μεγαλύτερα από το προσωρινό λουκέτο.
Συνεπώς, ούτε Γερμανοί ούτε… Αρειανοί τουρίστες αναμένονται φέτος κι ας τάζει ο Θεοχάρης λαγούς με πετραχήλια στα αφεντικά του χρεοκοπημένου TUI, που σε λίγο θα έχει την τύχη του… μακαρίτη του Thomas Cook (σ.σ.: προανήγγειλε 8.000 απολύσεις και για να σταθεί στα πόδια του έχει ήδη εισπράξει μία πιστοδοτική ένεση 1,8 δισ. από τη γερμανική κυβέρνηση).
Υπάρχει όμως και κάτι που ειλικρινά δεν καταλαβαίνω. Πώς ξαφνικά μπαίνει από κάποιους η Γερμανία στο κάδρο της πιθανής τουριστικής… επέλασης ως έχουσα «αρκετά παρόμοια επιδημιολογική κατάσταση με την Ελλάδα»; Σοβαρά; Με κοντά στα 200.000 καταγεγραμμένα κρούσματα, όταν εμείς έχουμε κάτω από 3.000; Και γιατί, ας πούμε, να μην μπει κι η Γαλλία, που έχει απολύτως παραπλήσιο αριθμό κρουσμάτων; Επειδή έχει περισσότερους θανάτους; Τι σχέση έχει αυτό με τον κίνδυνο εξάπλωσης; Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά;
Λοιπόν, ακούστε: Και σαν τα κουνούπια να πεθαίνουν οι Γερμανοί, το δικαίωμά τους να επισκεφτούν την αποικία τους και να πλύνουν με ασφάλεια τα πόδια τους στις δαντελωτές ακτές μας είναι απαράγραπτο. Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα τολμούσε να το αμφισβητήσει κι ας μας έστελναν κινητές υγειονομικές βόμβες. Πάρτε το χαμπάρι. Οι Γερμανοί αποφασίζουν και για τις συνθήκες υγειονομικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Μόνο που, αφού ανέβαλαν το δικό τους Oktoberfest από τώρα για τον ερχόμενο Σεπτέμβριο και δεν πάνε για μπίρα ούτε στο Μόναχο, μάλλον δεν θα τρέξουν να δουν το ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη.
Αδίκως λοιπόν χτυπιούνται ο Θεοχάρης και τα αφεντικά του ΤUI που βλέπουν να καταρρέουν οι κρατήσεις του καλοκαιριού στα νησιά. Οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες ενθαρρύνουν ήδη τον εσωτερικό τουρισμό για να αποφύγουν, στις δύσκολες εποχές που διανύουμε, και τη διαρροή εσόδων από τις τοπικές οικονομίες. Η ίδια η Κομισιόν την περασμένη Τετάρτη εμφανίστηκε σε θέση πρωτόγνωρης αμηχανίας και απογοήτευσε όλους όσοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να καθορίσει ένα συλλογικό πλαίσιο κανόνων σε μετακινήσεις. Πλήρως ανίκανη και γι’ αυτό. Πέντε επίτροποι και 70 σελίδες ατέρμονης γενικολογίας αποτέλεσαν μνημείο ασάφειας και ευθυνοφοβίας. Γεγονός που υποδηλώνει ότι ούτε οι ίδιοι ξέρουν τι να κάνουν, ακριβώς γιατί η επιδημιολογική εξέλιξη παραμένει ασαφής και κάθε χώρα έχει τη δική της πολιτική.
Η δική μας η γενναία κυβέρνηση, που ματαιώνει τις στρατιωτικές ασκήσεις για τον φόβο του κορωνοϊού, στύλωσε τα πόδια και δεν το βάζει κάτω. Θα δώσει μάχη για να ξανάρθουν οι Γερμανοί. Αν χρειαστεί, θα δράσει και μονομερώς, λέει, με συμφωνίες ad hoc.
Γιατί όμως αυτή η εμμονή να μπει και η Γερμανία στο «κλαμπ» των λεγόμενων ασφαλών χωρών, μαζί με χώρες όπως η Βουλγαρία, το Ισραήλ, που έχουν πράγματι ανάλογο επιδημιολογικό προφίλ με το δικό μας; Ασφαλώς υπάρχει το θέμα του μεγέθους. Έχει όμως το μέγεθος αναλογική συνεισφορά στην οικονομία; «Όχι» είναι η απάντηση!
Τα χρόνια της κρίσης διπλασιάστηκε ο αριθμός Γερμανών επισκεπτών (τυχαίο;), έπεσε όμως η κατά κεφαλήν τουριστική δαπάνη! Τα 4.000.000 Γερμανοί ξοδεύουν κατά μέσο όρο περίπου όσα… οι Ρουμάνοι και ασφαλώς πολύ λιγότερα από Αμερικανούς, Ελβετούς, Αυστραλούς και Ρώσους! Το λένε και τα επίσημα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος.
Άλλος ένας μύθος λοιπόν καταρρέει, αλλά εμείς τον…χαβά μας. Αυτούς θέλουμε. Στο τέλος θα έρχεται για τουρισμό στην Ελλάδα ο μισός γερμανικός πληθυσμός και θα τη βγάζει πιο φτηνά από τους Αλβανούς. Αυτά παθαίνει όμως μια χώρα που έχει μεταβληθεί σε αποικία χρέους και στηρίζει την οικονομία της σε υπηρεσίες φιλοξενίας που ονομάζονται από κάποιους ανόητους και… βαριά βιομηχανία. Ε, λοιπόν, όπως λέει και ο ίδιος ο όμιλος TUI, θα περάσουν μερικά χρονάκια για να αναστηθεί αυτή η βιομηχανία και μέχρι τότε ας φροντίσουμε να παράγουμε κάτι μήπως και έχουμε εναλλακτική στην επόμενη πανδημία…
