Τελικά κάθε φορά η Ευρωπαϊκή Ένωση ή αυτό που αποκαλούμε πλέον ΕΕ δεν σταματά να μας εκπλήσσει. Και φυσικά όχι θετικά. Η Αθήνα και η Λευκωσία περίμεναν πως και πως τις περιβόητες κυρώσεις στον σουλτάνο, που για άλλη μια φορά συμπεριφέρεται ως καουμπόι στην Ανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο.
Είμαστε βέβαιοι ότι, διαβάζοντας τις δήθεν κυρώσεις που του επέβαλλαν οι σύμμαχοι της Ελλάδας και της Κύπρου, θα τον έπιασε…κρύος ιδρώτας, όχι από τον φόβο, αλλά από τα γέλια.
Οι κυρώσεις όχι μόνο δεν μπορούν να τον μαζέψουν αλλά είναι βούτυρο στο ψωμί του.
Δυστυχώς, τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ, επί της ουσίας, για άλλη μια φορά μας πετάνε απροστάτευτους στα νύχια του Ερντογάν και των Τούρκων. Οχι μόνο δεν μας στηρίζουν, αλλά επί της ουσίας μας λένε προκλητικά να τα βρούμε με την Αγκυρα και να μοιραστούμε μαζί της τα όποια κέρδη από τους υδρογονάνθρακες.
Δηλαδή, 45 χρόνια από την εισβολή, συνεχίζουν όχι να εφαρμόζουν το διεθνές δίκαιο, αλλά να επιβραβεύουν αυτόν που το καταπατά σε κάθε ευκαιρία.
Μιλάμε για την απόλυτη υποκρισία!
Και καλά ΗΠΑ και ΕΕ, να παίζουν το παιχνίδι της Άγκυρας. Πες ότι τα συμφέροντά τους είναι αυτά, ο Αναστασιάδης, γιατί συγκαλεί το Εθνικό Συμβούλιο;
Είναι δυνατόν να παίζει το παιχνίδι της Άγκυρας;
Αντί να επιστρέψει ως απαράδεκτη την επιστολή – απαίτηση του επικεφαλής των κατοχικών δυνάμεων, Ακιντζί, για διανομή του πλούτου από το φυσικό αέριο να την φέρνει σήμερα για συζήτηση, νομιμοποιώντας, ακόμη και εάν την απορρίψουν τα άλλα κόμματα, τις απαιτήσεις του;
Κάτι …μυρίζει σε αυτές τις κινήσεις.
Σαρανταπέντε ολόκληρα χρόνια από την εισβολή, κάποιοι θέλουν με αφορμή το ενεργειακό να οδηγήσουν σε μια λύση που θα ισοδυναμεί με νέα παράδοση εθνικού εδάφους.
Και αυτό θα είναι μια νέα τραγωδία για τον Ελληνισμό…
Νίκος Ελευθερόγλου
