Ο κ. Σωτήριος Ρίζος είναι μία εμβληματική προσωπικότητα στον χώρο της δικαιοσύνης. Επίτιμος πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας, ενσάρκωση – κυριολεκτικώς – της έννοιας της δικαιοσύνης, ο κ. Ρίζος διακρίθηκε για την αμεροληψία, την ευρυγνωσία, την ακαδημαϊκή του επάρκεια. Αρετές που τις έθεσε πάντοτε στην υπηρεσία της δικαιοσύνης αυτής καθεαυτής.
Δεν σχετίζεται δηλαδή με κάποιους άλλους «ακαδημαϊκώς επαρκείς» που όμως έθεσαν εαυτόν στην παράκαμψη – εώς και καταστρατήγηση – του Συντάγματος και των νόμων για προς όφελος των όποιων συμφερόντων.
Ο κ. Σωτήριος Ρίζος λοιπόν δημοσίευσε ένα άρθρο προ δυο εβδομάδων στην εφημερίδα Καθημερινή, το οποίο σε οποιοδήποτε ευνομούμενο κράτος θα είχε προκαλέσει πολιτικό σεισμό. Διότι ο χαλκέντερος λειτουργός της δικαιοσύνης αποκαλύπτει ένα στοιχείο το οποίο δεν ανέδειξαν ούτε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, που άσκησαν σκληρή κριτική στους κυβερνητικούς χειρισμούς για την αντιμετώπιση των πρόσφατων πυρκαγιών.
Παραθέτουμε το απόσπασμα:
«Στις 23 Ιουλίου 2021 ο πρώτος τίτλος στην ιστοσελίδα Dasarxeio.gr ήταν ο εξής: «Ανοίγει η πλατφόρμα για τις δηλώσεις αυθαιρέτων εντός δασών». Ακολουθούσε το κείμενο μιας αποφάσεως του υπουργείου Περιβάλλοντος που εξειδικεύει το πλαίσιο υποβολής των αιτήσεων νομιμοποιήσεως αυθαιρέτων εντός δασών. Εχει δημοσιευθεί στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως μία ημέρα πριν. Στηρίζεται στον νόμο 4685/1920 (ΦΕΚ Α΄ 92/7.5.2020). Η ειρωνεία της τύχης(;) ήταν ότι μετά μία εβδομάδα περίπου άρχιζαν οι μεγάλες πυρκαγιές στη χώρα μας. Συνολική απώλεια: 1.275.660 στρέμματα. Αττική: 186.290 στρέμματα. Η εξέλιξη αυτή ήταν αναπάντεχη; Με βάση τα νομοθετικά δεδομένα, σε συνδυασμό με τον διατιθέμενο διοικητικό μηχανισμό, θα έπρεπε το «εάν» να θεωρείται βέβαιο και να είναι αβέβαια το «πότε» και το «πόσο».
Δηλαδή, μία εβδομάδα μετά την σκανδαλώδη απόφαση του υπουργείου περιβάλλοντος για την νομιμοποίηση αυθαιρέτων εντός δασών, ξέσπασε η πύρινη λαίλαπα. Ουδείς όμως το «παρατήρησε»! Δημοσιογράφοι, πολιτικοί, «ειδικοί» κάθε είδους.
Ο ολέθριος νόμος Σημίτη
Μετά από αυτή την συγκλονιστική αποκάλυψη, ο Σωτήριος Ρίζος κάνει εκτενή αναφορά και στο ολέθριο νόμο Σημίτη, που δυστυχώς κρίθηκε συνταγματικός από το ΣτΕ, κατά πλειοψηφία. Γράφει συγκεκριμένα:
«Εν αρχή ην η Διοίκηση. Το 1998 δημοσιεύθηκε ένας ολέθριος νόμος (2612/1998), ο οποίος μετέφερε την αρμοδιότητα της δασοπυρόσβεσης με όλα τα κονδύλια και με όλη την υποδομή της δασικής υπηρεσίας στο Πυροσβεστικό Σώμα. Από την προχειρότητα της εισηγητικής εκθέσεως προκύπτει ότι η νομοθέτηση ήταν μια σπασμωδική αντίδραση στις πυρκαγιές του 1997. Ακολούθως, τον Μάιο του 1999 δημοσιεύθηκε η 3342/1999 απόφαση του Ε΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οποία κρίθηκε το ζήτημα της συνταγματικότητος του νόμου αυτού.
Η πλειοψηφία δέχθηκε ότι «το θεσπιζόμενο σύστημα δασοπροστασίας, εγκείμενο στην ανάθεση των σχετικών καθηκόντων σε φορέα με ιδιαίτερη οργανωτική δομή και κατ’ εξοχήν ειδικευμένο στην κατάσβεση πυρκαγιών… δεν είναι πάντως προδήλως απρόσφορο για την πραγμάτωση του κατά το Σύνταγμα σκοπού της προστασίας των δασών…». Η μειοψηφία, στην οποία ανήκε και ο πρόεδρος του Τμήματος Μιχ. Δεκλερής, δέχθηκε τα εξής: «…η νομοθετική επιλογή για τη διάσπαση του φορέως προστασίας των δασών και την ανάθεση στις μεν υπηρεσίες του υπουργείου Γεωργίας της εν γένει εποπτείας των δασών και της προλήψεως των δασικών πυρκαγιών, με την αφαίρεση όμως σημαντικού μέρους των διατιθεμένων από αυτές μέσων, στο δε Π.Σ. της καταστολής των πυρκαγιών αυτών, δεν συνιστά… πρόσφορο και αποτελεσματικό wσύστημα για την προστασία των δασών…».
Έτσι, το ένδικο μέσο της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων (ΠΕΔΔΥ) απερρίφθη. Η πάροδος του χρόνου δικαίωσε ιστορικά τη μειοψηφία. Συνέβαλε σε αυτό η πολιτική εξουσία, η οποία, διαχρονικά, σε μια θαυμαστή συναίνεση των τριών επιφανέστερων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ), μερίμνησε για να διαψεύσει την πλειοψηφία και να δικαιώσει τη μειοψηφία. Παρ’ όλη τη δεινή εμπειρία των πυρκαγιών του 1997, του 2008, του 2018 και της παρούσας, οι κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων διατήρησαν ένα αποτυχημένο καθεστώς, διασπώντας τις στενά συνδεδεμένες λειτουργίες της πρόληψης και της κατάσβεσης.
Η πρόληψη ανακαλύπτεται ως κάτι το νέο όταν συμβεί ένα συνταρακτικό γεγονός, όπως αυτό που βιώσαμε τον Αύγουστο του 2021. Και η αναφορά σε αυτήν λήγει όταν λήξει και η ισχυρή εντύπωση στον πληθυσμό. Αγνοείται ή λησμονείται ότι η πρόληψη είναι θεσμοθετημένη παγίως στη νομοθεσία, τουλάχιστον εδώ και σαράντα χρόνια στον ισχύοντα ν. 998/1979 (βλ. ιδίως άρθρ. 16-18). Προστιθέμενη παράμετρος και η βαθμιαία αποδιοργάνωση της δασικής υπηρεσίας στα επόμενα χρόνια. Την ομολογεί στη Βουλή τον περασμένο Ιούνιο ο υφυπουργός Περιβάλλοντος, ο οποίος αναγγέλλει χίλιες προσλήψεις στην υπηρεσία αυτή, καθόσον οι τελευταίες έγιναν προ 17 ετών!»
Με αυτή την παρέμβαση του ο εμβληματικός λειτουργός της δικαιοσύνης, περιγράφει γλαφυρά τις τεράστιες ευθύνες του κράτους για την διαχρονική καταστροφή της ελληνικής φύσης. Επειδή το κράτος δεν είναι κάτι απρόσωπο, ο Σωτήριος Ρίζος με τα παραδείγματα του και την σαφήνεια του λόγου του αποδεικνύει τις κυβερνητικές ευθύνες για την πρωτοφανή καταστροφή, πέραν οποιασδήποτε κομματικής αντιπαράθεσης.
Να είστε σίγουροι ότι δεν θα τολμήσει κανείς να το αμφισβητήσει. Αντίθετα, θα προσπαθήσουν να «εξαφανίσουν» την παρέμβαση του, διότι αποκαλύπτει την εγκληματική τους ευθύνη όχι μόνον δια των «παραλήψεων»….
