Το «ENJOY» συνάντησε πριν από το τέλος των γυρισμάτων της επιτυχημένης σειράς του ΑΝΤ1 «Το καφέ της Χαράς» τους τρεις νέους σε ηλικία πρωταγωνιστές της, που έχουν καταφέρει με το σπαθί τους να πάρουν τη σκυτάλη από τους μεγάλους! Οι τηλεθεατές παρακολουθούν δεκαπέντε χρόνια μετά με αγωνία το ερωτικό τρίγωνο του Μανωλάκη (Πάρης Σκαρτσολιάς) με τη Βάλια (Εφη Ρασσιά) και την Αρετή (Μαριαλένα Ροζάκη) και η Μαρία Ανδρέου τους «ανέκρινε» ώστε να μάθουμε τι πρόκειται να γίνει στη νέα σεζόν!
Γεμάτοι όνειρα και ελπίδα τα «μπουμπούκια» του Χάρη Ρώμα και της Αννας Χατζησοφιά, η Έφη και ο Πάρης, άνθισαν, μεγάλωσαν και στο μπουκέτο τους προστέθηκε και μια καινούργια και ταλαντούχα νεαρά, η Μαριλένα. Όλοι μαζί θα δυναμιτίσουν την τηλεθέαση τη νέα τηλεοπτική σεζόν που αρχίζει, καθώς ο έρωτας φουντώνει και τους ξεπερνά. Τους κάνει να διεκδικούν με πάθος, τους δίνει έμπνευση, νόημα και ενέργεια και, πιο πολύ από όλα, τους μαθαίνει την αυτογνωσία και την ωριμότητα σε μια ανηφορική διαδρομή. Στο Κολοκοτρωνίτσι ο έρωτας χτυπά δυνατά την πόρτα και μας καλεί και πάλι…
Έφη Ρασσιά: «Το Κολοκοτρωνίτσι θα μπορούσε να ήταν το χωριό όλων των Ελλήνων»
- Έφη, πώς νιώθεις που επιστρέφεις στο «Καφέ της Χαράς»;
Πραγματικά είναι ιδιαίτερο και γλυκό να βρίσκομαι στη σειρά που πήρα μέρος ως παιδάκι, δέκα ετών στη Δ’ Δημοτικού. Ο Χάρης Ρώμας είναι θείος μου, ο αδερφός της μητέρας μου. Η Αννα Χατζησοφιά, τότε, και ο Χάρης Ρώμας έψαχναν δύο παιδάκια, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι, για να υποδυθούν την κόρη της Χαράς και τον γιο του δημάρχου, του Περίανδρου. Ο θείος μου μου είπε ότι θα γίνει οντισιόν για τον ρόλο της Βάλιας και, αν δεν επιλεγώ, να μη στεναχωρηθώ επειδή είμαστε συγγενείς. Εγώ το είδα όλο αυτό σαν παιχνίδι, ήθελα να το δοκιμάσω. Όταν με πήραν, ο θείος μου είπε: «Ανιψιά, ήσουν πολύ καλή».
- Πώς ήταν τότε για σένα να εισπράττεις όλη αυτή την επιτυχία;
Τότε το έβλεπα με τα παιδικά μου μάτια σαν λούνα παρκ, του τύπου «πάω στα γυρίσματα να περάσω όμορφα». Πάντως, από τότε καταλάβαινα τι σημαίνει επαγγελματίας ηθοποιός, όταν έβλεπα τον τρόπο με τον οποίο έπαιζαν οι ηθοποιοί της σειράς τις σκηνές τους. Ακούραστοι. Η σειρά έκανε τεράστια επιτυχία, γιατί είχε ήρωες που μπορείς να ταυτιστείς μαζί τους. Το Κολοκοτρωνίτσι θα μπορούσε να ήταν το χωριό όλων των Ελλήνων. Επειδή εγώ δεν είχα χωριό, δεν είχα ζήσει αυτό που λέμε διακοπές στο χωριό, στα γυρίσματα περνούσα υπέροχα, γιατί έπαιρνα ό,τι μου είχε λείψει. Το χωριό το δικό μου ήταν το Κολοκοτρωνίτσι και τα γυρίσματα μου η εκδρομή μου στην πλατεία με τον πλάτανο.
- Μετά «Το καφέ της Χαράς» δεν έκανες καμία άλλη απόπειρα να παίξεις σε άλλη σειρά… Γιατί;
Οι υποχρεώσεις στο σχολείο ήταν αρκετές. Ήθελα να είμαι και καλή μαθήτρια. Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω στη Νομική, καθώς και η μητέρα μου είναι δικηγόρος, όπως και η αδερφή μου. Άρα, οι νομικοί κώδικες ήταν μέσα στο σπίτι μου. Όταν πέρασα Νομική, ήμουν πολύ ευτυχισμένη, αλλά και μετά στο πανεπιστήμιο μου άρεσε η επιστήμη μου και αφοσιώθηκα στα μαθήματά μου. Γι’ αυτό, άλλωστε, πήρα και το πτυχίο μου και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου όπως έπρεπε, χωρίς καμία καθυστέρηση. Τώρα έχει μείνει ανοιχτό το πού θα κάνω την πρακτική μου, σε ποιο δικηγορικό γραφείο θα πάω ως ασκούμενη. Το Ποινικό Δίκαιο μου αρέσει πάρα πολύ, είναι το πιο δύσκολο και το πιο ενδιαφέρον, αλλά το φοβάμαι πάρα πολύ, γιατί είναι ψυχοφθόρο.
- Και με την υποκριτική τι γίνεται. Επέστρεψες ξανά στο «Καφέ της Χαράς» ως μια πανέμορφη Βάλια, γυναίκα πια, και πολύ καλή ηθοποιός. Έκανες αυτή την επαναφορά μόνο για τις ανάγκες του σίριαλ;
Είμαι σε ένα πολύ κρίσιμο σταυροδρόμι, γιατί καθ’ όλη τη διάρκεια των σπουδών μου στη Νομική έκανα και σεμινάρια θεάτρου. Αφού, όταν έπαιξα με μια θεατρική ομάδα σε ένα φεστιβάλ, είπα του Χάρη: «Θείε, έλα να με δεις και θέλω τη γνώμη σου». Με είδε, μου είπε ότι πιστεύει στη σοβαρότητά μου, στο πόσο δουλεύω και να το συνεχίσω. Αυτή την ημέρα μου αποκάλυψε και για τα σχέδιά του για την επιστροφή του «Καφέ της Χαράς» στην τηλεόραση και μου τόνισε ότι σύντομα θα τα πούμε ξανά. Όταν σπούδαζα στη Νομική, δεν ήθελα να πάω και σε δραματική σχολή, γιατί κάτι θα έχανα και από τις δύο σχολές. Το βλέπω αυτό από παιδιά που δουλεύουν και παράλληλα παρακολουθούν μαθήματα στο πανεπιστήμιο. Κάτι χάνεις, και μάλιστα πολύ σημαντικό. Όταν είσαι σωστός φοιτητής, πρέπει να είσαι στο αμφιθέατρο. Και όταν σπουδάζεις στο Εθνικό Θέατρο, έχω φίλους που πέρασαν στις εξετάσεις, χρειάζεται τρομερή πειθαρχία. Είσαι για τρία χρόνια από το πρωί μέχρι το βράδυ για 12 ώρες ώρες σε μαθήματα. Δεν κάνουν τίποτα άλλο.
- Καθώς μεγάλωνες και ο κόσμος έβλεπε το «Καφέ της Χαράς» σε επανάληψη, σε όλες τις πιθανές τηλεοπτικές ζώνες για χρόνια τώρα, όταν περπατούσες στον δρόμο καταλάβαιναν ότι ήσουν η μικρή Βάλια;
Μέχρι μια ηλικία, ναι. Μέχρι το Γυμνάσιο. Μετά όταν έγινα κοπέλα και πέρασα στο πανεπιστήμιο, όχι δεν με αναγνώριζαν. Στη Νομική κανείς δεν με είχε αναγνωρίσει και δεν το συζήτησα πότε.
- Ο κόσμος με μιας αγκάλιασε το «Καφέ της Χαράς». Πίστευες ότι θα είχε τόση αποδοχή από τον κόσμο;
Ναι. Ένιωθα ότι το περίμεναν πώς και πώς, γιατί κι εγώ ως τηλεθεατής το περίμενα με την ίδια αγωνία. Ο κόσμος το δέχθηκε εγκάρδια και πολλοί τηλεθεατές στον δρόμο μου λένε ότι η συνέχεια του σίριαλ τους αρέσει πιο πολύ και από τον πρώτο κύκλο. Γιατί βλέπουν μια σειρά που ήταν η αγαπημένη τους ως μικρά παιδιά και τώρα παρακολουθούν τη Βάλια και τον Μανωλάκη να έχουν μεγαλώσει, σωστή γυναίκα και άνδρας πια, και να ταυτίζονται μαζί τους. Μπήκα σε αυτή τη σειρά 10 ετών και τώρα είμαι 25 και ο Πάρης 26. Με τον Πάρη, επειδή εγώ δεν είχα facebook, είχαμε χαθεί. Αυτός πέρασε στο Παιδαγωγικό, αλλά πάντα είχε κι αυτός τον σπόρο του θεάτρου.
- Πώς βλέπεις το γεγονός ότι η Αννα Χατζησοφιά και ο Χάρης Ρώμας εστίασαν την εξέλιξη της ιστορίας στα νέα παιδιά και συγκεκριμένα στον έρωτα της Βάλιας και του Μανωλάκη;
Είναι πολύ ωραίο που έπειτα από δεκαπέντε χρόνια αυτός ο παιδικός έρωτας αναβιώνει, έχει μια αθωότητα, αν και ανάμεσα σε αυτούς παρεμβάλλεται ένα ερωτικό τρίγωνο, καθώς ο Μανώλης έχει και μια αρραβωνιαστικιά. Το βλέπω κι εγώ ως τηλεθεατής, η πρώτη αγάπη δεν ξεχνιέται, και θα υπάρχει μεγαλύτερο μπέρδεμα στον νέο κύκλο της σειράς, όταν στο χωριό μπαίνει για τα καλά η Χαρά, η μητέρα μου, και ο έρωτας θα φουντώσει ξανά με τον Περίανδρο και εκεί δεν ξέρω αν τα παιδιά θα κάνουν πίσω τα συναισθήματά τους για χάρη των γονιών τους. Η Βάλια, επειδή αγαπά πάρα πολύ τη μητέρα της και ξέρει ότι αυτός ήταν ο άνδρας της ζωής της, θα έρθει σε μεγάλο δίλημμα. Πιστεύω ότι και ο Περίανδρος, αν νιώσει ότι ο γιος του θέλει να παντρευτεί τη Βάλια, δεν θα προχωρήσει με τη Χαρά. Είναι γι’ αυτόν όλα θέμα ηθικής. Πάντως, η Βάλια μέσα από τον έρωτά της για τον Μανωλάκη μαθαίνει και το ποια πραγματικά είναι. Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας. Παρόλο που ξέρει ότι ο Μανωλάκης είναι αρραβωνιασμένος με την Αρετή, το συναίσθημά της την ξεπερνάει.
- Μπορεί κάποιος να αντισταθεί στον έρωτα;
Μεγάλη συζήτηση. Διάβασα κάτι που έγραφε ο Γάλλος φιλόσοφος Αλμπερτ Καμί, ότι οι πραγματικά δυνατοί έρωτες είναι ένας δύο ανά τους αιώνες. Όλοι οι άλλοι δημιουργούνται είτε από ματαιοδοξία είτε από πλήξη. Δεν θέλω να το πιστέψω αυτό. Γιατί κι εγώ έχω ζήσει έναν δυνατό έρωτα στη ζωή μου και δεν ήταν από ματαιοδοξία, ούτε από πλήξη. Πραγματικά με ξεπέρασε. Πέρασα μέσα από φωτιά, από συμπληγάδες και με άλλαξε ολοκληρωτικά. Έμαθα πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Με έκανε καλύτερο άνθρωπο και πιο δυνατό. Πάντως, η ιδέα του να ερωτευτώ ξανά μου αρέσει. Σου δίνει έμπνευση. Αλλά η ιδέα του γάμου μου φαντάζει μακρινή ακόμη. Αν και ο γάμος ως τελετή μου αρέσει. Όλοι μεγαλώσαμε με τις ταινίες του Disney και τα παραμύθια.
Τι θέλει η Βάλια στο χωριό;
Βασικά η Βάλια ψάχνει τον εαυτό της. Γι’ αυτό γυρίσει στο χωριό, εκεί που έχει τις πιο ωραίες αναμνήσεις. Είναι μια συμβολική επιστροφή. Γυρίζει δυναμική, ανεξάρτητη, ερωτεύσιμη και θα δημιουργήσει σαν τη μαμά της καινούργιες φουρτούνες στο χωριό, αφού θα την ερωτευτεί και άλλος άνδρας, ένας ιερέας!
Πώς είναι να συνεργάζεσαι με τον Χάρη Ρώμα;
Ο Χάρης σε καθοδηγεί, χωρίς να επεμβαίνει σε αυτό που καλλιτεχνικά κάνεις. Έρχεται με μαγικό τρόπο να προσθέσει πράγματα, όχι να σου τα αφαιρέσει. Δεν είναι κηδεμόνας, είναι μέλος μιας ομάδας. Δεν τον αγαπώ μόνο ως θείο μου τον Χάρη. Τον αγαπάω ως άνθρωπο, γιατί είναι πολύ καλός, κι αυτό σπανίζει στις μέρες. Αγαπάω την καλοσύνη του.
- Πώς βίωσες την καραντίνα;
Αυτό το ξαφνικό κλείσιμο, ενώ ήμασταν πάνω σε φουλ γυρίσματα, ήταν κάτι πολύ βίαιο. Όταν ήρθε και η απαγόρευση της κυκλοφορίας, ένιωσα αποκλεισμένη. Τον πρώτο καιρό υπήρχε έντονος φόβος για την πανδημία, μετά αβεβαιότητα, σκέψη και αγωνία για το τι θα συμβεί. Όταν έληξε ο εγκλεισμός, πηγαίναμε όλοι με προσοχή στα γυρίσματα, τα οποία και κράτησαν μέχρι το τέλος Ιουλίου, για να έχουμε ένα μεγάλο στοκ επεισοδίων με τον φόβο ενός δεύτερου κύματος της πανδημίας. Περιμένουμε, λοιπόν, να πάνε όλα καλά και να αρχίσουμε τον νέο κύκλο γυρισμάτων. Απορώ με κάποιους που λένε ότι πέρασαν φανταστικά στην καραντίνα. Πώς το λένε αυτό; Υπήρχαν ηθοποιοί που έκαναν πρόβες για τις θεατρικές παραστάσεις του καλοκαιριού, και -ως γνωστόν- οι πρόβες δεν πληρώνονται, και μετά οι παραστάσεις ακυρώθηκαν και όλος αυτός ο κόπος και τα έξοδα που έκαναν πήγαν τζάμπα. Σκεφτείτε τώρα όσους έκαναν πρόβες μέσα στο καλοκαίρι να μην μπορούν να παίξουν τον χειμώνα, γιατί θα μας έχουν κλειδώσει ξανά. Μάταια όλα; Αυτές οι συνθήκες είναι πολύ άγριες και δεν θα τις ξεχάσουμε. Εγινε μια ολόκληρη κινητοποίηση με το «Support Art Workers» αλλά αυτό δεν αρκεί, θέλει αλλαγή στη νοοτροπία της Πολιτείας για το πώς βλέπει τους καλλιτέχνες. Με τον κορονοϊό ακόμα και οι διακοπές μας σε αυτό το μπλε του Αιγαίου έγιναν με τρόμο. Μακάρι, να βρεθεί το εμβόλιο.
- Μεγάλη η οικονομική κρίση κι αυτή έγινε εντονότερη με την πανδημία…
Οικονομικά ως χώρα είμαστε πολύ αδύναμοι και με την πανδημία πήγε πίσω και ο τουρισμός, και τα άσχημα αποτελέσματα θα τα δούμε τον χειμώνα. Η Πολιτεία πρέπει να στηρίξει την εργατική και τη μεσαία τάξη από τα κονδύλια που θα πάρει μακροπρόθεσμα, τα 72 δισ. από την Ευρώπη. Πρέπει να διαθέσει χρήματα στον πολιτισμό και να ενισχύσει τα θέατρα. Οι καλλιτέχνες είναι κι αυτοί επαγγελματίες.
- Φοβάσαι με τις τουρκικές προκλήσεις;
Και να κάτσουμε να κάνουμε διάλογο μαζί τους, η πολιτική του Ερντογάν είναι επιθετική και οι διπλωματικοί του ακόλουθοι δεν εργάζονται με σκοπό την ειρήνη στην περιοχή, αλλά επεξεργάζονται έναν συμβιβασμό υπέρ της χώρας τους, με σκοπό να χαθούν κυριαρχικά δικαιώματα της δικής μας. Αλλά ποιος στην Ελλάδα θέλει τον πόλεμο; Έχω έναν αδερφό και τρέμω να μην ακούσω κάτι άσχημο στις ειδήσεις για πιθανή σύρραξη. Η διεθνής κοινότητα, η Ε.Ε., πρέπει να τραβήξει το αυτί του Ερντογάν και να υποστηρίξει την Ελλάδα.
- Από πού αντλείς δύναμη;
Πιστεύω σε αυτό που είχε πει η Σκάρλετ Ο’ Χάρα ότι «αύριο είναι μια καινούργια ημέρα» και πιστεύω στη δύναμη της αγάπης!
Πάρης Σκαρτσόλιας: «Δεν είμαι celebrity, είμαι ηθοποιός»
- Πάρη, τι θυμάσαι ως μικρός πρωταγωνιστής του «Καφέ τη Χαράς»;
Στη σειρά με είχαν πάει για ακρόαση οι γονείς μου και μέσα από πολλά παιδιά ο Χάρης Ρώμας και η Αννα Χατζησοφιά με είχαν επιλέξει για τον ρόλο. Θυμάμαι ότι πήγαινα στα γυρίσματα με μεγάλη ευχαρίστηση, γελούσα πάρα πολύ, το έβλεπα σαν παιχνίδι και ένιωθα όμορφα γιατί με αγαπούσαν όλοι, αλλά έδινα κι εγώ ιδιαίτερη προσοχή σε όσα μου έλεγαν. Αυτή η σειρά δεν είναι τυχαίο ότι παίζεται και ξαναπαίζεται. Την έχω δει μεσάνυχτα μέχρι και ξημερώματα και το περίεργο είναι ότι κανείς δεν τη βαριέται. Η συνταγή της επιτυχίας της είναι ότι οι χαρακτήρες είναι αναγνωρίσιμοι, τους έχεις συναντήσει στο χωριό σου. Και αυτό είναι πολύ ελκυστικό για τους ανθρώπους που έχουν μετακομίσει από τα χωριά τους στην πρωτεύουσα, γιατί σχεδόν όλοι τους ταυτίζονται με ένα κάτοικο στο Κολοκοτρωνίτσι, έστω και στην υπερβολή του. Η καταγωγή του πατέρα μου είναι από την Ανδρίτσαινα της Αρκαδίας, αλλά δεν είχαμε σπίτι εκεί για να επισκέπτομαι συχνά την περιοχή, γιατί το πατρικό του καταπατήθηκε στον Εμφύλιο. Ωστόσο, μερικοί τύποι του χωριού μού είναι ξεκάθαροι.
- Ο Πάρης μεγάλωσε και αποφάσισε να σπουδάσει τι;
Σπούδασα παιδαγωγικές επιστήμες, αν και ο σπόρος του θεάτρου είχε μπει. Το 2014 συμμετείχα σε μια πολύ όμορφη σειρά, και πάλι στον ΑΝΤ1, το «Ταμάμ», και μετά άρχισαν να μου γίνονται κι άλλες προτάσεις για την τηλεόραση. Εγώ όμως πήρα το ρίσκο και είπα ότι θέλω να σπουδάσω θέατρο, να έχω πτυχίο υποκριτικής. Τα παράτησα όλα και πήγα και γράφτηκα στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν. Μπήκα στη σχολή και άρχισα τα πάντα από το μηδέν. Στα δύο χρόνια της σχολή αγχώθηκα ότι το τηλεοπτικό κοινό θα με ξεχάσει και στο τρίτο έτος, τρεις μήνες πριν πάρω το πτυχίο μου, έρχεται πάλι ο Χάρης και σηματοδοτεί την αρχή της καριέρας μου στο νέο «Καφέ της Χαράς». Λοιπόν, θα σας πω κάτι… Για εμένα ο Χάρης είναι ο φύλακας άγγελός μου. Όπως το 2003 με πήρε και με έβαλε στο «Καφέ της Χαράς» και γνώρισα τον κόσμο της τηλεόρασης, έτσι και τώρα με πήρε και μου έδωσε μια δεύτερη καριέρα.
- Την Έφη Ρασσιά την είχες δει τόσα χρόνια ή είχατε χαθεί;
Την Έφη την είχα δει τυχαία στον δρόμο, έπειτα από μερικά χρόνια που είχε τελειώσει το «Καφέ της Χαράς», και ύστερα χαθήκαμε, αφού καθένας μας είχε τις σπουδές του. Όταν την είδα στα γυρίσματα του νέου κύκλου του «Καφέ της Χαράς», δεν την αναγνώρισα. Είδα μια γυναίκα. Το ωραίο είναι ότι αυτό που ένιωσα με την Έφη όταν την είδα ξανά είναι ότι και οι δυο μιλούσαμε σαν μην είχε περάσει ούτε μια μέρα από τότε που ήμασταν παιδιά.
- Θα ήθελες τη Βάλια και τον Μανωλάκη μαζί;
Θα σας μιλήσω και ως τηλεθεατής. Ναι, γιατί μου αρέσει αυτός ο αθώος παιδικός έρωτας που δεν έσβησε παρά τα διάφορα πέρα δώθε σε άλλες ερωτικές σχέσεις. Πλέον και οι δύο είναι ενήλικες σε ένα άλλο σύμπαν, βλέπουν τη σχέση τους και με ερωτικά κριτήρια, γιατί καλώς ή κακώς και η χημεία δένει.
- Αυτό το ερωτικό τρίγωνο ο Μανώλης μεταξύ της Βάλιας και της Αρετής πόσο θα το αντέξει;
Δεν ξέρω. Και σε εμένα έχει τύχει, αλλά όσο ωριμάζεις και πήζει το κεφάλι σου καταλαβαίνεις ότι όλο αυτό, το να μοιράζεσαι ανάμεσα σε δυο κοπέλες, είναι αχρείαστο, ατέρμονο και ψυχοφθόρο. Είσαι κλέφτης στιγμών, αφού ουσιαστικά δεν είσαι με καμία και συνέχεια κρύβεσαι. Κακά τα ψέματα, δεν το βρίσκω και αξιοπρεπές, γιατί πληγώνεις ανθρώπους. Αναγκαστικά όταν θα βαρεθείς τα ψέματα και όλη αυτή την αγωνία για να μη σε πιάσουν θα αναγκαστείς να επιλέξεις. Αυτό λέει η λογική. Τώρα αν σου αρέσει συνεχώς να μπλέκεις σε ερωτικά τρίγωνα μέχρι που να σε πάρουν χαμπάρι και ξανά πάλι από την αρχή, αυτό δεν τελειώνει ποτέ και δεν ξέρω και στο φινάλε αν σου αφήνει χαρά όλο αυτό ή κενό ή οδύνη. Πάντως δεν σε κάνει ανάλαφρο. Μου φαίνεται λίγο συναισθηματικά ανάπηρο. Σαν να μην μπορείς να αγαπήσεις και να θέλεις μόνο να επιβεβαιώνεις τον εγωισμό σου.
- Τι σου λέει ο κόσμος στον δρόμο;
Ο κόσμος μόνο καλά λόγια έχει να μου πει. Το «Καφέ της Χαράς» σηματοδοτεί την καλή εποχή της Ελλάδας. Τότε που ο κόσμος περνούσε καλά και οικονομικά. Όταν βλέπει το «Καφέ της Χαράς», φέρνει στο μυαλό του και αυτή την ωραία εποχή, προ Μνημονίων. Όταν με σταματάνε στον δρόμο, με ρωτούν συνήθως για τη συνέχεια της σειράς, τι θα γίνει παρακάτω. Αυτό ακριβώς, ότι περιμένουν τα επόμενα επεισόδια, είναι για μένα και το μυστικό της επιτυχίας της του νέου «Καφέ της Χαράς».
- Πώς βίωσες την καραντίνα;
Στην αρχή δεν ξέραμε τι μας γίνεται. Είχαμε μπει σε έναν ρυθμό με τα γυρίσματα της σειράς και όλα αυτά σταμάτησαν απότομα. Τις πρώτες ημέρες είπα «θα ξεκουραστώ στο σπίτι μου, θα χαλαρώσω, δεν θα ανοίξω την τηλεόραση να βλέπω φέρετρα, εντατικές και νοσοκομεία και θα κρατήσω την ψυχραιμία μου». Άρχισα όμως να βουλιάζω στον εαυτό μου. Και όταν αρχίζεις να βουλιάζεις στην καρέκλα, εκείνη δεν σου λέει ποτέ να σηκωθείς, σε ρουφάει ακόμη περισσότερο και αρχίζεις να τεμπελιάζεις. Είδα ότι βαριόμουνα ακόμα και να διαβάσω ένα βιβλίο. Να χάνω την αίσθηση του χρόνου, πότε είναι νύχτα και θα πρέπει να κοιμηθώ, πότε είναι μέρα και πρέπει να πάρω λίγο ήλιο και να κάνω έναν περίπατο. Ο οργανισμός άρχισε να συνηθίζει σε μια ρουτίνα. Έκανα συγκεκριμένα απλά πράγματα και βαριόμουνα όλο και περισσότερο. Ευτυχώς που στους δύο μήνες έφυγε το πρώτο κύμα της πανδημίας και πήγαμε στις δουλειές μας και απεύχομαι να μας βρει το δεύτερο, γιατί θα είναι καταστροφικό από όλες τις απόψεις. Πάντως προς στο τέλος της καραντίνας είχα αρχίσει να πνίγομαι.
- Μεγάλο το πλήγμα για τον πολιτισμό ο κορωνοϊός… Τα θέατρα, οι μουσικές σκηνές πώς να λειτουργήσουν; Ανεργία. Το κράτος δεν πρέπει να σταθεί δίπλα σας;
Στάθηκε, αφού δώσαμε έναν μεγάλο αγώνα με την κινητοποίηση «support art workers». Υπήρχαν συνάδελφοί μου που δεν είχαν πάρει ούτε το επίδομα του κράτους. Υπήρχαν ηθοποιοί που είχαν κάνει δυο μήνες πρόβα, δεν είχαν πάρει μία για τις βενζίνες τους και θα άρχιζαν να πληρώνονταν και θα υπέγραφαν το συμβόλαιό τους με τον θεατρικό παραγωγό από την πρεμιέρα, γιατί έτσι συνηθίζεται. Ακυρώνεται η πρεμιέρα λόγω κορωνοϊού και δεν προλαβαίνουν να πάρουν ούτε τη βοήθεια του κράτους, αφού δεν είχαν υπογράψει τη σύμβασή τους με τον παραγωγό. Όταν πήγα ξανά στα γυρίσματα, ευχαρίστησα την καλή μου τύχη και κανείς δεν παραπονέθηκε ούτε για το αν ήταν πολύωρα τα γυρίσματα ή με αποστάσεις ή με μάσκες και αντισηπτικά μέσα στο καλοκαίρι. Όσον αφορά το θέατρο, τον χειμώνα είναι όλα στον αέρα. Το μέλλον είναι αβέβαιο.
- Πώς τα βλέπεις τα πράγματα με τους Τούρκους; Προκλητική η κίνηση του Ερντογάν να κάνει τζαμί την Αγία Σοφία…
Αν και πιστεύω πολύ στον Θεό, είμαι χριστιανός ορθόδοξος, θα βάλω το θέμα το θρησκευτικό σε δεύτερη μοίρα. Βάζω τον πολιτισμό στην πρώτη θέση και θεωρώ ότι η Αγία Σοφία ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς πρέπει να έχει τον σεβασμό και την τιμή όλων μας. Δεν μπορεί να εκφυλίζεται. Σε αυτό το μνημείο άφησε το πέρασμά της η Βυζαντινή Αυτοκρατορία και μετέπειτα έγινε τζαμί και ύστερα μουσείο. Η Αγία Σοφία δεν είναι ένας ναός που έγινε τζαμί, είναι η ιστορία της ανθρωπότητας και μια Ιδέα που αμαυρώνεται. Επί της ουσίας, ο Ερντογάν με αυτή του την απόφαση παίζει ένα πολιτικό παιχνίδι ακόμη μια φορά. Αλλά όταν χρησιμοποιείς την Αγία Σοφία και τη βάζεις μέσα σε πολιτικά παιχνίδια, είναι δεδομένο ότι θα χάσεις, γιατί σκέφτεσαι κοντόφθαλμα και ρηχά μπροστά σε ένα μνημείο που σε ξεπερνά και είναι διαχρονικό. Είσαι αλαζόνας. Και αυτή η σκέψη δεν είναι μόνο δική μου, αλλά και χιλιάδων ανθρώπων πάνω στη Γη.
- Από πού κρατιέσαι στα δύσκολα;
Από τον ίδιο μου τον εαυτό. Δεν θέλω να αφήνω τον εαυτό μου να χαζεύει, δεν είναι θετικό, δεν έχει εξέλιξη, δεν είναι δημιουργικό. Θέλω να βάζω στόχους, να μαθαίνω πράγματα για την τέχνη μου. Δεν είμαι celebrity, είμαι ηθοποιός.
Μαριαλένα Ροζάκη: «Το ”Καφέ της Χαράς” είναι η χαρά της ζωής»
- Μαριαλένα, πώς πήρες τον ρόλο της Αρετής στο νέο «Καφέ της Χαράς»;
Με το σπαθί μου. Έστειλα βιογραφικό μαζί με άλλες 600 νέες ηθοποιούς. Η παραγωγή έλαβε συνολικά 600 βιογραφικά. Με φώναξαν, λοιπόν, έκανα τέσσερα δοκιμαστικά και έπειτα από αυτές τις τέσσερις ακροάσεις με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι πάνω σε εμένα είδαν τον ρόλο της Αρετής. Μου αρέσει πολύ που η τηλεόραση ήρθε σε μένα σε μια ώριμη φάση της ζωής μου και με μια σειρά σαν «Το καφέ της Χαράς».
- Την έβλεπες αυτήν την κωμική σειρά του ΑΝΤ1 όταν ήσουν μικρή;
Το έβλεπα και μικρή, αλλά και πιο μεγάλη. Γιατί ο σταθμός έβαζε «Το καφέ της Χαράς» σε επαναλήψεις αργά το βράδυ, τα μεσάνυχτα. Και καθώς είμαι νυχτοπούλι, καθόμουν και έβλεπα τον Πόπωτα και τη Χαρά, κι αυτό μου δημιουργούσε μια ευχάριστη διάθεση και κοιμόμουν μετά σαν πουλάκι. Αυτό το σίριαλ είναι η χαρά της ζωής.
- Χωριό σαν το Κολοκοτρωνίτσι έχεις γνωρίσει; Από πού είναι η καταγωγή σου;
Η καταγωγή της μητέρας μου είναι από το Μαλακάσι της Καλαμπάκας, άρα, ναι, ξέρω από χωριό και κλειστές κοινωνίες. Αν και οι ρίζες γενικότερα είναι από την Πόλη, τη Σμύρνη, την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Πιστεύω ότι το Κολοκοτρωνίτσι είναι ένα αντιπροσωπευτικό χωριό της ελληνικής επαρχίας. Είναι βγαλμένο από την ίδια την ζωή και την παράδοσή μας. Αυτή η σειρά έχει μοναδικό χιούμορ, αυθεντικότητα, αλλά και πολύ συναίσθημα. Είναι ένας ιδανικός συνδυασμός. Ο κόσμος στον δρόμο μου λέει ότι φέτος έχει πιο πολύ σασπένς. Η Αννα Χατζησοφιά και ο Χάρης Ρώμας έχουν πραγματικά κεντήσει πάνω στο σενάριο.
- Πώς είναι να συνεργάζεσαι με την Αννα Χατζησοφιά και τον Χάρη Ρώμα;
Πολύ μεγάλη ευτυχία και πολύ μεγάλη ευλογία. Πραγματικά, αυτοί οι δύο άνθρωποι με τον τρόπο που με έχουν αγκαλιάσει έχουν αλλάξει τη ζωή μου. Δεν ξέρω αν θα φανεί υπερβολικό ως φράση, αλλά ο Χάρης Ρώμας είναι σαν να έπεσε από τον ουρανό στα πόδια μου, σαν άγγελος. Είναι φοβερά καλόψυχος άνθρωπος και δεν θα σας το πω μόνο εγώ αυτό, αλλά και πολλοί ηθοποιοί. Κάνει τα πάντα για τους συνεργάτες του, ώστε να είναι χαρούμενοι και ευτυχισμένοι, και θα τους φροντίσει τον καθένα ξεχωριστά για να βγουν σωστά στην τηλεόραση. Η Αννα Χατζησοφιά, όποτε έρχεται στα γυρίσματα, πραγματικά είναι ένα μεγάλο σχολείο για όλους μας. Μας δίνει πολύ σημαντικές λεπτομέρειες για τον ρόλο μας. Πολλές φορές θέλω να μεγαλώσω τα αυτιά μου, να τα τεντώσω, για την ακούσω τι λέει καλύτερα. Γιατί αυτό το κάτι στην υποκριτική κάνει τη διαφορά. Το «Καφέ της Χαράς» έχει μπει στις καρδιές του κόσμου. Πολλές φορές όταν με βλέπουν κορίτσια στην ηλικία μου έξω -στο σούπερ μάρκετ, στην παραλία- μου λένε, αν και στον ρόλο είσαι αντιπαθητική, εμάς μας αρέσεις πολύ, γιατί αγαπάμε όλους τους ήρωες της σειράς. Δεν υπάρχουν αρνητικά σχόλια για τους ήρωες του «Καφέ της Χαράς». Είναι οι δικοί τους άνθρωποι.
- Η Αρετή, αφού βλέπει ότι αυτός ο παιδικός έρωτας δεν λέει να ξεφουσκώσει, γιατί δεν αφήνει τον Μανωλάκη με τη Βάλια να πάρουν τον δρόμο τους; Αφού βλέπει ότι ουσιαστικά ο Μανωλάκης δεν της ανήκει…
Πραγματικά, αυτό που ζει η Αρετή δεν θα το άντεχα. Η ηρωίδα μου είναι τόσο πολύ ερωτευμένη με τον Μανώλη, τόσο δοσμένη σε αυτόν, που δεν πάει άλλο. Απόλυτος και δυνατός έρωτας. Δεν ξέρει από εγωισμούς, ούτε από αξιοπρέπεια. Δεν θέλει να χωρίσει, πιστεύει ότι αυτός ο άνδρας είναι δικός της, της ανήκει, έχει εμμονή μαζί του, σχεδίαζε το μέλλον της, έναν γάμο, μια όμορφη οικογένεια, και ξαφνικά σκάει μύτη μια αγάπη από το παρελθόν. Πραγματικά, επειδή εγώ έχω και έναν εγωισμό, δεν θα διεκδικούσα με τέτοιον τρόπο κάποιον που δεν θα με ήθελε, γιατί -αν μη τι άλλο- θέλω κάποιον να με αγαπάει αβίαστα και όχι από πίεση ή από λύπηση. Δεν βρίσκω σε αυτό κάτι γοητευτικό ή ιντριγκαδόρικο. Η αγάπη πρέπει να είναι αμοιβαία, ειλικρινής και με αφοσίωση. Αποκλειστική. Δεν ξέρω όταν θα μπει για τα καλά στην ιστορία η Χαρά και έρθει ξανά πολύ κοντά με τον Περίανδρο τι θα γίνει… Μήπως, ο δικός τους έρωτας φέρει ξανά τον Μανωλάκη μαζί με την Αρετή και ανακόψει τη φόρα της Βάλιας…
- Έχεις κάνει σπουδές πάνω στο θέατρο;
Ναι, έχω σπουδάσει Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανα ένα μεταπτυχιακό για την Εκπαίδευση και την Ειδική Αγωγή και αποφοίτησα και από τη Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν. Εδώ και χρόνια βιοπορίζομαι από το θέατρο, καθώς έχω πάρει μέρος σε παραγωγές του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας, ενώ πέρυσι έπαιζα στο μιούζικαλ των Ρέππα – Παπαθανασίου στο Αλσος «Το δικό μας σινεμά», αλλά και φέτος, και πάλι στο θεατρικό έργο των Ρέππα – Παπαθανασίου, στο Εθνικό Θέατρο, στην παράσταση «Φεγγάρι από χαρτί», που κράτησε μόλις 2,5 εβδομάδες, καθώς κλείσαμε λόγω της πανδημίας. Θέλω να πω ότι από μικρή ήθελα να γίνω ηθοποιός. Μεγάλωσα σε ένα θεατρικό περιβάλλον. Και όταν ζεις μέσα στα θέατρα, τις παραστάσεις και τα καμαρίνια, από αυτόν τον μαγικό χώρο είναι πολύ δύσκολο να ξεφύγεις. Η μητέρα μου είναι η ηθοποιός Ιλιάδα Λαμπρίδου, μια θεατρική ηθοποιός, που έχει διαγράψει μια σημαντική πορεία στο Εθνικό Θέατρο, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, στο Αμφι-θέατρο του Σπύρου Ευαγγελάτου.
- Πώς βίωσες την καραντίνα;
Καθόλου καλά. Ψυχολογικά αυτός ο περιορισμός μου άφησε πολύ άσχημα συναισθήματα, που με τίποτα δεν θέλω να τα βιώσω ξανά. Ήμουν σε μια δημιουργική φάση και κλήθηκα να κλειστώ μέσα στο σπίτι μου. Πιστεύω ότι τα προβλήματα που μας έχει δημιουργήσει στην ψυχική μας υγεία η καραντίνα θα φανούν πολύ αργότερα. Για να μη βουλιάξω μέσα στο σπίτι, προσπάθησα να κάνω λίγο γυμναστική, γιατί δεν μπορώ να κάθομαι αδρανής. Στεναχωριόμουν, μου έλειπαν η δουλειά μου, οι αγαπημένοι μου άνθρωποι.
- Πώς βλέπεις τα πράγματα στον κλάδο σου σε καιρό πανδημίας;
Ο κλάδος μου χτυπήθηκε πολύ άσχημα. Όταν άρχισαν ξανά τα γυρίσματα, επικράτησε ένα κλίμα αισιοδοξίας. Το θέμα είναι τι θα γίνει με τα θέατρα τον χειμώνα, αν υπάρξει ένα δεύτερο κύμα κορωνοϊού. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος, αν δεν τηρήσουμε όλοι τα μέτρα. Η ίδια αβεβαιότητα υπάρχει και με τα τηλεοπτικά γυρίσματα, γι’ αυτό παίρνουμε όλα τα μέτρα. Το θέμα δεν είναι να κλειστούμε στα σπίτια μας και να μας δίνει το κράτος ένα επίδομα για να επιβιώσουμε. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος μέσα στην πανδημία η τέχνη να υπάρχει και να λειτουργεί όπως λειτουργούσε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Γιατί η τέχνη σε κρίσιμες στιγμές για την ανθρωπότητα είναι οξυγόνο. Πραγματικά, όταν ακούω ότι η πανδημία μας έκανε καλύτερους ανθρώπους και ότι μάθαμε να εκτιμάμε και να ευγνωμονούμε τον Θεό για τα αυτονόητα, μου φαίνεται πολύ περίεργο που το ακούω. Έπρεπε η ανθρωπότητα να περάσει τέτοια δοκιμασία για να μάθουν τον εαυτό τους; Πρόκειται για μεγάλη συμφορά και, πραγματικά, ήταν περιττό να συμβεί κάτι τέτοιο για να μάθεις να ευγνωμονείς τον Θεό που έχεις δουλειά ή την ελευθερία σου.
- Διακοπές είχε φέτος το καλοκαίρι;
Επειδή μένω στην Ανάβυσσο, με τη θάλασσα δίπλα μου, σε αυτήν την περιοχή μεγάλωσα, είμαι μόνιμα σε διακοπές.
- Επειδή έχεις ρίζες από την Πόλη, πώς ένιωσες όταν είδες την Αγία Σοφία τζαμί;
Αυτή την ημέρα άνοιξα την τηλεόραση και είδα την εικόνα της αλλαγής. Έβαζαν στον τοίχο την πινακίδα Μεγάλο Τζαμί. Είναι πολύ θλιβερό, λυπηρό, ένας ναός πολύ σημαντικός για τη χριστιανοσύνη να γίνει τζαμί. Όπως και ένας τέμενος να γίνει εκκλησία. Υπάρχει κάτι που λέγεται σεβασμός στη θρησκεία του άλλου. Όλα αυτά τα θεωρώ πολύ επικίνδυνα και προκλητικά. Ο Ερντογάν δοκιμάζει τα όρια των Ελλήνων και των μεγάλων δυνάμεων. Στην Αγία Σοφία υπήρξε τόσα χρόνια μια χρυσή τομή. Μετατράπηκε σε μουσείο και Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς. Η Αγία Σοφία ως τέμενος είναι ανοιχτή πληγή.
