Δύσκολες ώρες πέρασε η Εριέττα Κούρκουλου, καθώς αναγκάστηκε να εκκενώσει το καταφύγιο ζώων της, που βρισκόταν πολύ κοντά στο σημείο που έχει ξεσπάσει η φωτιά.
Η κόρη της Μαριάννας Λάτση και του Νίκου Κούρκουλου Μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στο instagram είχε εκφράσει τις στιγμές αγωνίας που βίωσε μέχρι να βεβαιωθεί ότι τα ζώα και οι εθελοντές του χώρου φιλοξενίας των ζώων, είναι ασφαλής
«Κάνουμε τεράστια προσπάθεια να εκκενώσουμε το καταφύγιο. Η πρόσβαση είναι πάρα πολύ δύσκολη καθώς οι δρόμοι έχουν κλείσει. Πέρα από τα σκυλιά μας τα λατρεμένα, ζουν στον χώρο του καταφυγίου 30 κατσικάκια, ένα άλογο, ένα πόνυ, ένα γαϊδουράκι, 2 γουρουνάκια, 2 αγελάδες, και πολλές κότες.
Η μεταφορά και η μετακίνηση όλων αυτών των ζώων είναι πάρα πολύ δύσκολη και κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν ώστε να τα μεταφέρουμε όλα σε ασφαλές σημείο, με την βοήθεια εθελοντών και φίλων. Ό,τι αγαπήσαμε, ότι γνωρίσαμε και ότι θεωρούσαμε δεδομένο καίγεται μπροστά μας, γύρω μας και πίσω μας.
Σας ευχαριστούμε όλους για τα λόγια συμπαράστασης και για το ενδιαφέρον, συγχωρήστε μας εάν δεν απαντάμε άμεσα σε μηνύματα και τηλέφωνα, βρισκόμαστε σε κατάσταση πανικού», είχε γράψει χαρακτηριστικά.
Μία μικρή ανακούφιση όμως φαίνεται να νιώθει η Εριέττα Κούρκουλου αφού τέσσερις ημέρες μετά μπόρεσαν να επιστρέψουν τα ζώα στο «σπίτι τους», όπως λέει και η ίδια χαρακτηριστικά.
Η πρόεδρος του Save a Greek Stray ενημέρωσε τους διαδικτυακούς της φίλους για το χαρμόσυνο γεγονός και υποσχέθηκε πως εκείνη θα είναι εκεί για να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη.
«Σήμερα γυρίζουμε σπίτι μας. Γυρίζουμε στο καταφύγιο που εδώ και εδώ και έξι χρόνια, φιλοξενεί τα ζώα και την ομάδα μας. Είναι ο χώρος στον οποίο έχουμε ζήσει μεγάλες χαρές, αλλά και στεναχώριες που αισθανόμασταν ότι θα μας καταπιούν…
Μια τέτοια στεναχώρια βιώσαμε και πριν λίγες ημέρες, όταν χρειάστηκε να εκκενώσουμε τον χώρο μας για να προστατεύσουμε τα πλάσματα που είναι υπό την φροντίδα μας και μας έχουν δείξει μόνο εμπιστοσύνη και αγάπη, παρά τα όσα έχουν περάσει σε ανθρώπινα χέρια.
Φεύγοντας πριν από τέσσερεις ημέρες, δεν γνωρίζαμε εάν και πότε θα καταφέρναμε να επιστρέψουμε. Σήμερα ευτυχώς, δείχνει να τελειώνει ένα μέρος του εφιάλτη μας.
Για χιλιάδες ανθρώπους όμως, ο εφιάλτης αυτός συνεχίζεται. Είναι αυτοί που έχασαν τα σπίτια τους… είναι εκείνοι που έχασαν τα δέντρα που τόσα χρόνια τους έδιναν αναπνοή. Είναι οι δύο οικογένειες που θρηνούν τους ανθρώπους τους.
Και δεν είναι μόνο άνθρωποι.
Είναι και τα ζώα, τα οποία προδόθηκαν από τις δίποδες οικογένειές τους και κάηκαν δεμένα, ή εγκλωβισμένα πίσω από μια μάντρα… είναι οι χελώνες που δεν μπόρεσαν να τρέξουν και τα παραγωγικά ζώα, των οποίων ο χαμός αναγνωρίστηκε μόνο λόγω της οικονομικής τους αξίας, μιας και θα τους στερούταν η ζωή σύντομα έτσι και αλλιώς.
Για όλους αυτούς που βιώνουν και θα συνεχίσουν να βιώνουν έναν εφιάλτη, εγώ υπόσχομαι να είμαι παρόν. Για όλους αυτούς, υπόσχομαι να χρησιμοποιήσω όλα μου τα μέσα, σε μια προσπάθεια να απαλύνω τον πόνο τους.
Η επόμενη ημέρα θα είναι δύσκολη, αλλά υπάρχουν αρκετοί από εμάς που δεν θα ξεχάσουμε. Δεν θα σταματήσουμε να προσφέρουμε όπου υπάρχει ανάγκη και δεν θα σταματήσουμε να πολεμάμε το ανθρώπινο κακό, μέχρι να κερδίσουν οι καλοί, όπως συμβαίνει στις ταινίες.»
