Η Λένα Δροσάκη είναι μία από τις ηθοποιούς που άνοιξαν τον δρόμο για το ελληνικό #Μetoo.
Όπως αποκαλύπτει στην συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό Marie Claire, δεν ήταν εύκολη διαδικασία για εκείνη να βρει το θάρρος και τη δύναμη να μιλήσει ανοιχτά για ότι την απασχολεί, προβληματίζει και την στενοχωρεί. Κινητήριος δύναμη για να το κάνει, όπως λέει, ήταν ο γιος της.
Έχεις κάνει ψυχανάλυση;
Ναι, και είμαι περήφανη γι’ αυτό. Θέλει πολλή δουλειά και θέληση για να ακούσουμε ξανά τον εαυτό μας. Εμένα με βοήθησε πολύ και ο γιος μου, ο Αναστάσης, αν και ήμουν ήδη σε μια διαδικασία να με ανακαλύψω, να βρω τη φωνή μου, τη φωνή μέσα μου, που με τούτα και με κείνα -του τύπου «μην είσαι γκρινιάρα»- δεν την άκουγα.
Η παγίδα του «καλού παιδιού»
Έγινε κάτι κομβικό που σε έφερε στο σημείο να αντιληφθείς ότι πρέπει να ασχοληθείς με τις πραγματικές σου ανάγκες ή ήταν μια μεγαλύτερη χρονική περίοδος που σε οδήγησε σε αυτό το συμπέρασμα;
Γινόντουσαν πολλά πράγματα που συσσωρεύονταν, μέχρι του σημείου να αντιληφθώ ότι είχα μπερδέψει το τι είναι αλήθεια και τι ψέμα.
Πώς το εννοείς;
Εννοώ ότι ούτε εγώ παραδεχόμουν την αλήθεια. Για παράδειγμα, τότε μπορεί εσύ να με χαστούκιζες κι εγώ επειδή φοβόμουν να χαλάσω την εικόνα του «καλού παιδιού» έψαχνα κάτι για να σε δικαιολογήσω. Αυτό δείχνει ότι επί της ουσίας δεν τολμάς να έρθεις σε σύγκρουση με τον άλλον.
Ως γυναίκες έχουμε μάθει να μη συγκρουόμαστε;
Βέβαια. Δεν ξεχνώ ποτέ πόσο συχνά ακούμε ατάκες όπως «η γυναίκα κρατάει το σπίτι», «η γυναίκα μεγαλώνει τα παιδιά». Με τη συγκεκριμένη λογική, η γυναίκα είναι υπεύθυνη για όλα, όμως αυτή είναι μια ευθύνη που δεν μας αναλογεί. Άρχισα λοιπόν κι εγώ να αναρωτιέμαι για διάφορα πράγματα, όπως αν επιτρέπω στον εαυτό μου να θυμώνει. Σε μια θυμωμένη γυναίκα κολλάνε κατευθείαν την ταμπέλα της υστερικής. Όταν θύμωνα έπεφταν πάνω μου όλα αυτά τα στερεότυπα, όντως γινόμουν τελικά το θύμα και επέτρεπα, κατά κάποιον τρόπο, στον άλλον να με κακοποιεί. Μέχρι που έφτασα σε ένα σημείο που είπα «Φτάνει, δεν μπορώ άλλο! Πληγώνομαι». Το σώμα μας, άλλωστε, αντιλαμβάνεται τι σημαίνει κακοποίηση, σε αντίθεση με το μυαλό μας που έχει φορτωθεί με στερεότυπα.
Η συμβολή της στο ελληνικό #Metoo και οι αλλαγές που βλέπει στην κοινωνία
Στο ελληνικό #ΜeΤoo στον χώρο του θεάτρου συνέβαλες κι εσύ. Πιστεύεις ότι έχει μείνει εκεί ή αυτό γνωρίζουμε περισσότερο, γιατί εκεί στρέφονται πιο εύκολα οι προβολείς;
Με πλησιάζουν γυναίκες και νέα παιδιά κυρίως, και μου λένε ότι βρήκαν και αυτοί το θάρρος να μιλήσουν. Δεν προέρχονται από τους χώρους που έχουν να κάνουν με τη δημοσιότητα, μπορεί να είναι μια γυναίκα που εργάζεται στο σούπερ μάρκετ. Δεν είναι καθόλου αμελητέα αυτά τα δείγματα. Είναι σοβαρό, ίσως το πιο σοβαρό απ’ όλα ότι πλέον ο κόσμος έχει την ανάγκη να μιλήσει και θα μιλήσει. Πιστεύω ότι κάτι συμβαίνει, κάτι ήδη αλλάζει.
Δείτε επίσης:
