Με μια απλή εισαγγελική διάταξη, όπως επισημαίνουν νομικές πηγές, θα μπορούσε να δοθεί στη δημοσιότητα το σύνολο των 213 ονομάτων που εμπλέκονται στην υπόθεση με τους βιασμούς της 12χρονης στον Κολωνό.
Του Ανδρέα Καψαμπέλη
Αλλωστε, με τη διάταξη σχετικά με τη δημοσιοποίηση των στοιχείων του 53χρονου Ηλία Μίχου και του 42χρονου Γιάννη Σοφιανίδη ορίζεται ανάλογο σκεπτικό για την «άμεση ανάγκη προστασίας του κοινωνικού συνόλου από την εγκληματική δράση (του κατηγορουμένου), την πληρέστερη διερεύνηση τέλεσης και άλλων ομοειδούς βαρύτητας αξιόποινων πράξεων σε βάρος απροσδιορίστου εισέτι αριθμού ανηλίκων παθόντων και την ευχερέστερη ικανοποίηση της ποινικής αξίωσης της Πολιτείας για τον κολασμό των εγκλημάτων, προκειμένου να αποτραπεί η διάπραξη άλλων εγκληματικών ενεργειών (από τον ανωτέρω) καθώς και στη διερεύνηση της συμμετοχής και σε άλλες αξιόποινες πράξεις».
Η συνεχιζόμενη έως τώρα άρνηση να βγουν άμεσα όλα στο φως για μια τέτοια υπόθεση τροφοδοτεί τις φήμες και τις υποψίες για συγκάλυψη, ενώ χρεώνουν με νέους λάθος χειρισμούς -σε πολιτικό τουλάχιστον επίπεδο- την κυβέρνηση, η οποία δείχνει να αντιμετωπίζει την κατάσταση με μια φοβικότητα, που κανονικά δεν θα έπρεπε να τη διακατέχει.
Το κλίμα στον δημόσιο και κοινωνικό βίο της χώρας δηλητηριάζεται έτι περαιτέρω, διότι όσο η λίστα με τα 213 πρόσωπα που τηλεφωνούσαν στον Μίχο ως «πελάτες» για τη 12χρονη παραμένει κλειδωμένη σε κάποιο γραφείο και ελάχιστοι γνωρίζουν το περιεχόμενό της τόσο οι πιθανοί ένοχοι μένουν προστατευμένοι. Από την άλλη πλευρά, έχουν αρχίσει να διακινούνται πάσης φύσεως ονόματα προσώπων που ενδεχομένως να διασύρονται και να συκοφαντούνται άδικα, δίχως πολλά περιθώρια να αντιδράσουν.
Την ίδια ώρα στο όλο παζλ προστίθενται μαρτυρίες και ισχυρισμοί ότι, εκτός από τη 12χρονη, το κύκλωμα μαστροπείας εκμεταλλευόταν και εξέδιδε και άλλες ανήλικες κοπέλες, τις οποίες φέρεται ότι βίαζαν ακόμη και πρόσωπα «υπεράνω υποψίας» από τον πολιτικό, εκκλησιαστικό και καλλιτεχνικό χώρο.
Οπως επισημαίνουν με νόημα μάλιστα έμπειρα στελέχη, η κυβέρνηση όφειλε να έχει δείξει ταχύτερα και καλύτερα ανακλαστικά, καθώς ήδη έχει βεβαρυμένο μητρώο από τους χειρισμούς που προηγήθηκαν στις εξίσου λεπτές υποθέσεις με τον τότε στενό σύμβουλο και συνεργάτη του Κ. Μητσοτάκη, πρώην βουλευτή Νίκο Γεωργιάδη, αλλά και τον πρώην διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου Δημ. Λιγνάδη. Ο τελευταίος μάλιστα, ενώ καταδικάστηκε σε πρώτο βαθμό για βιασμούς ανηλίκων, σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος με αναστολή στην έκτιση της ποινής του.
Οι φόβοι για συγκάλυψη ενισχύθηκαν ύστερα και από το περιστατικό της απόλυσης του γιου του Ηλ. Μίχου από το «Βήμα», στο οποίο εργαζόταν ως δημοσιογράφος στο διπλωματικό ρεπορτάζ τα δύο τελευταία χρόνια. Η ανακοίνωση της ιδιοκτήτριας εταιρίας Alter Ego ανέφερε ότι ο Παν. Μίχος γνώριζε «επί εβδομάδες» τη δράση του πατέρα του, αποδίδοντάς του μάλιστα συμμετοχή σε προσπάθεια αποσιώπησης. Αυτό συνδυάζεται με όσα συζητούνται, κατά πληροφορίες, στο εσωτερικό της εφημερίδας για «κινητικότητα» που υπήρχε -χωρίς περισσότερες λεπτομέρειες- περί του θέματος τουλάχιστον από τις αρχές Σεπτεμβρίου, όταν έγιναν οι πρώτες καταγγελίες στην Αστυνομία από τους συγγενείς της 12χρονης. Ενδιαφέρον έχει και αυτό που λέγεται εντός του «Βήματος», ότι ο νεαρός Π. Μίχος προσελήφθη κατόπιν σύστασης κορυφαίου στελέχους της Ν.Δ., με το οποίο ο Ηλίας Μίχος διατηρούσε ως «τοπάρχης» της Ν.Δ. στα Σεπόλια στενές εσωκομματικές σχέσεις εδώ και πάρα πολλά χρόνια.
Καθυστερημένα ανακλαστικά χρεώνονται και στον δήμαρχο της Αθήνας Κ. Μπακογιάννη, ο οποίος απέπεμψε ύστερα από αρκετά 24ωρα τη σύζυγο του Ηλ. Μίχου, που ήταν διαμερισματική σύμβουλος και μέλος στο Δ.Σ. του Βρεφοκομείου Αθηνών, παρά τις καταγγελίες ότι είχε επιχειρήσει να χρηματίσει τη μητέρα της 12χρονης με 10.000 ευρώ για να μη «μιλήσει». Λέγεται μάλιστα ότι αρχικώς η Ελισάβετ Λέκκα αρνείτο πεισματικά να υποβάλει την παραίτησή της, αν και στη συνέχεια εμφανίστηκε πλήρως αποστασιοποιημένη από τον σύζυγό της, αποκαλύπτοντας μάλιστα ότι το διαζύγιο μαζί του εκδόθηκε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα…
Μαξίμου και Αρχές φαίνεται να προχωρούν με «δόσεις» τη διαλεύκανση της υπόθεσης
Απαράδεκτη ήταν παράλληλα και η αντίδραση της ηγεσίας της Ν.Δ. για τον ίδιο τον Ηλία Μίχο. Αρχικώς ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γ. Οικονόμου (και, μάλιστα, όχι το κόμμα της Ν.Δ.) ανακοίνωσε ότι ανεστάλη η κομματική ιδιότητα του κατηγορουμένου για τους βιασμούς, δίνοντας τη βάσιμη εντύπωση ότι πρόκειται για «προσωρινό», μέτρο που στην πορεία θα μπορούσε να ακυρωθεί.
Την ίδια ώρα ο Ηλ. Μίχος φερόταν, μέσω δικηγόρου με τον οποίο συνομίλησε, να απειλεί ότι «θα αποκαλύψει πολιτικά πρόσωπα» και να υποστηρίζει ότι «κάποιοι τον παγίδευσαν ως εξιλαστήριο θύμα». Χρειάστηκε να προκληθούν πολλές αντιδράσεις -και εσωτερικά στη Ν.Δ.- και να αναδειχθούν τα εύλογα ερωτήματα για να επανέλθει ο εκπρόσωπος του πρωθυπουργού και να ανακοινώσει, με καθυστέρηση πάλι, ότι ο κατηγορούμενος παιδοβιαστής διεγράφη οριστικά από το κυβερνών κόμμα. Αν ληφθεί υπόψη ότι στο σκηνικό αυτό εμφανίστηκε και μια ιερόδουλος υποστηρίζοντας -εντός και εκτός δικαστηρίων της Ευελπίδων- ότι διαθέτει «στικάκι» με γνωστά πρόσωπα -και πολιτικούς- που πήγαιναν στον οίκο ανοχής της με τις ανήλικες, τότε είναι φανερό ότι ο ζόφος είναι τεράστιος, το σάπισμα έχει πάρει επικίνδυνες διαστάσεις και η ανάγκη να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο δίχως συγκαλύψεις και καθυστερήσεις άμεση και αδήριτη.
Αντ’ αυτού, πάντως, η κυβέρνηση και οι αρμόδιες Αρχές φαίνεται ότι επιλέγουν να προχωρήσουν με «δόσεις» στη διαλεύκανση της υπόθεσης, επιχειρώντας ακόμη και «γκρίζα» σημεία της να τα «αξιοποιήσουν» επικοινωνιακά. Κάπως έτσι εμφάνισαν με διαρροές τον κ. Μητσοτάκη να δίνει εντολές στον Τ. Θεοδωρικάκο ότι «δεν καλύπτουμε κανέναν», προκαλώντας όμως την εύλογη απορία, αν θα μπορούσε να ισχύσει και το αντίθετο.
Επίσης, ο ίδιος ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη επιδιώκει να προσποριστεί προσωπικά πολιτικά οφέλη εν όψει της καθόδου του, πρώτη φορά με σταυρό, στις δύσκολες επερχόμενες εκλογές, ενώ ενδιαφέρον έχουν οι πληροφορίες ότι ακόμη και ο εντοπισμός των επίμαχων συνομιλιών και μηνυμάτων με τη 12χρονη θα επιχειρηθεί να πιστωθεί στους κοριούς και τη δράση της ΕΥΠ, σε μια προσπάθεια να αναστραφούν και να δικαιολογηθούν οι εντυπώσεις από το σκάνδαλο των υποκλοπών που προηγήθηκε…