Γράφει ο Δημήτρης Τζιώτης
Οι προσδοκίες που δημιουργήθηκαν από την επαναφορά του ονόματος και του σήματος του ΠΑΣΟΚ για τον υπερδιπλασιασμό των ποσοστών του δεν μοιάζουν να επαληθεύονται. Η αποκατάσταση των συμβόλων ήταν αναγκαία προϋπόθεση, αλλά δεν είναι επαρκής για την αναγέννησή του. Πολιτική δεν είναι η νεκρανάσταση των συμβόλων, αλλά η διαχείρισή τους. Ένα χρόνο μετά, το κίνημα που αντιπροσώπευσε ιστορικά τη Δημοκρατική παράταξη στη μεγαλύτερη διάρκεια της μεταπολίτευσης καλείται να αντιμετωπίσει ένα δίλημμα υπαρξιακού χαρακτήρα. Μέχρι σήμερα, κάθε προσπάθεια που έχει καταβάλει για να επιβάλει το διακύβευμα των εκλογών, αποφεύγοντας την πραγματικότητα, έχει αποτύχει. Το βέβαιο είναι ότι εάν χρειαστεί, ως κόμμα εξουσίας, δεν θα αφήσει τη χώρα ακυβέρνητη. Δεν ταιριάζει στη φυσιογνωμία του. Το ερώτημα είναι που θα πάει, εάν κληθεί να αποφασίσει, Δεξιά ή Αριστερά;
Εάν για τη ΝΔ το διακύβευμα των εκλογών είναι «Τσίπρας ή Μητσοτάκης» και για τον ΣΥΡΙΖΑ «Δημοκρατία ή Μητσοτάκης», για το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ το δίλημμα είναι αυτοπροσδιοριστικό. Η κλεψύδρα έχει γυρίσει ήδη. Όσο περνάει ο χρόνος, η πολιτική του τοποθέτηση δεν μπορεί να είναι «ήξεις, αφήξεις». Ούτε διφορούμενη, ούτε ασαφής. Άλλο ΠΑΣΟΚ και άλλο ΚΙΝΑΛ. Σήμερα δεν είναι 2019. Δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια. Γιατί με αυτή την πολιτική, στον δεύτερο γύρο θα συντριβεί. Το ζήτημα δεν είναι θεωρητικό. Είναι πολύ πρακτικό. Το 2019 όλοι ήξεραν ότι θα βγει ο Κυριάκος. Δεν υπήρχε κανένα ενδεχόμενο συγκυβέρνησης. Ψήφιζαν το ΚΙΝΑΛ για να βγει τρίτο κόμμα. Τώρα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Ένας άλλος κόσμος. Ο κάθε πολίτης οφείλει να γνωρίζει εκ των προτέρων πως θα αξιοποιηθεί η ψήφος του. Αυτό είναι το έντιμο, άλλωστε. Αυτό είναι σωστό. Ο κάθε υποψήφιος βουλευτής σε όλη την Ελλάδα να έχει την απάντηση στο πρώτο και τελευταίο ερώτημα που δέχεται. Κανένας δεν θέλει να ψηφίσει πράσινο και να ξυπνήσει – χωρίς να το γνωρίζει -σε μια κυβέρνηση με άλλο χρώμα.
Τα ερωτήματα οφείλουν να έχουν σαφή απάντηση. Αριστερά ή Δεξιά; Οι κουβέντες να είναι σταράτες. Ποιο ΠΑΣΟΚ είναι επιτέλους εδώ; To ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής ή της Ανάπτυξης; Αυτό είναι το δίλημμα των εκλογών. Το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ή του Σημίτη; Η απάντηση δεν είναι προγραμματική. Αφορά στην ταυτότητα του κινήματος. Η Ελλάδα σήμερα δεν βρίσκεται στο έλεος της καταστροφής. Δεν ζούμε στο 2012. Δεν υπάρχει force majeure, συνθήκες ανωτέρας βίας για να δικαιολογήσουν τη λήψη της από ένα μόνο άτομο ή μια πεφωτισμένη ηγεσία. Μια τέτοια απόφαση θα καθορίσει για πάντα το μέλλον του κόμματος. Δεν έχει επιστροφή. Με αυτά τα δεδομένα, μπορεί να είναι μόνο συλλογική. Όλες οι απόψεις είναι αποδεκτές. Χωρίς ταμπού. Κανένας δεν είναι προδότης, κανένας δεν είναι αποστάτης. Επικίνδυνο είναι μόνο το τίποτα. Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Η τακτική των ίσων αποστάσεων είναι εκτός τόπου και χρόνου. Άλλος τρόπος για να διασφαλιστεί η ενότητα, στις συνθήκες που διαμορφώνονται, δεν υπάρχει. Όποιος κάνει τα στραβά μάτια στη μοναδική αυτή πραγματικότητα θα αναλάβει και την ευθύνη της διάσπασης στις δεύτερες ή στις τρίτες εκλογές, αν χρειαστεί.
Έχοντας σχεδόν διανύσει το πρώτο τέταρτο του 21 αιώνα, ήρθε η ώρα να λυθούν οι εκκρεμότητες που συσσωρεύονται κάτω από το χαλί από το έτος 2000. Η αλήθεια είναι η μεγάλη αλλαγή. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, όλα τα χαρτιά πρέπει να είναι ανοιχτά, πάνω στο τραπέζι. Να μην υπάρχει ούτε μία κηλίδα εκβιασμού, ούτε ένα ίχνος μυστικής συναλλαγής. Ο καθένας να αναλάβει εξ αρχής τις ευθύνες του. «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται». Σε ένα συνέδριο επανίδρυσης. Εδώ και τώρα. Χωρίς υπεκφυγές. Πριν είναι πολύ αργά. Για το μέλλον της διακυβέρνησης του τόπου. Για την Ελλάδα του 21 αιώνα, μια χώρα που βαδίζει σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις, σε λάθος κατεύθυνση. Μόνο τότε θα διαμορφώσει το ΠΑΣΟΚ ένα διακύβευμα ικανό να καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.