Από την αρχοντική οικία του Οδυσσέα Ελύτη, στη Μυτιλήνη, όπου γίνονται τα γυρίσματα για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», η δομή του Καρά Τεπέ με τις σκηνές και τους 7.000 πλέον οικονομικούς μετανάστες και πρόσφυγες απέχει μόλις τέσσερα χιλιόμετρα.
Κάποιες φορές η Ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια, μια και 100 χρόνια από το 1922 και τη Μικρασιατική Καταστροφή, όταν η Μυτιλήνη είχε ανοίξει την αγκαλιά της σε 120.000 ξεριζωμένους Έλληνες της Μικράς Ασίας (οι 20.000 εξ αυτών την έκαναν μόνιμο τόπο κατοικίας τους), η Λέσβος δέχεται χιλιάδες κύματα μεταναστών, με τους κατοίκους να νιώθουν ότι ζουν σε καθεστώς «ομηρίας». Η «Εspresso» ταξίδεψε στο νησί με τις 11.000.000 ρίζες ελιές, τα εκατοντάδες αρχοντικά, τα δεκάδες αποστακτήρια ούζου, τα εργοστάσια λαδιού και τις κτηνοτροφικές μονάδες, γυρίζοντας πίσω τον χρόνο σε μια περίοδο που εξακολουθεί να μας πληγώνει…
Για τρεις ημέρες, αποδεχόμενοι με χαρά την πρόσκληση της κινηματογραφικής εταιρίας Tanweer, νιώσαμε τον παλμό των γυρισμάτων της ταινίας «Σμύρνη μου αγαπημένη», γνωρίζοντας παράλληλα και έναν τόπο που, παρά τις δυσκολίες, αποτελεί και έναν ξεχωριστό τουριστικό προορισμό!
Ξενάγηση
Η οικοδέσποινα Μιμή Ντενίση και οι πρωταγωνιστές της ταινίας (την συμπαραγωγή της οποίας έχει η Barking Well Media του Κοκλώνη) μάς καλωσόρισαν, γευματίζοντας όλοι μαζί στο όμορφο εστιατόριο του «Hotel Elysion», απολαμβάνοντας τι άλλο; Ούζο Μυτιλήνης! Είχε προηγηθεί το πρωί ξενάγηση στο αποστακτήριο ούζου Ισιδώρου Αρβανίτη (1894) στο Πλωμάρι, με τους 18 παλιούς ιστορικούς άμβυκες, που ανέδιναν δεκάδες αρώματα από γλυκάνισο, μαστίχα, κανέλα και πόσα ακόμη…
Η αποστολή μας στη Μυτιλήνη είχε και μια ευχάριστη έκπληξη από τον περιφερειάρχη Βορείου Αιγαίου Κωνσταντίνο Μουτζούρη και τη σύζυγό του Δήμητρα στο Κτήμα «Θάλασσα και Ελιά», στη Σκάλα Λουτρών, με τη νικήτρια του φετινού «MasterChef» Μαργαρίτα Νικολαΐδου, που κατάγεται από την Καλλονή Λέσβου, να μας ταξιδεύει γαστριμαργικά!
Ο κ. Μουτζούρης μάς υποδέχτηκε λέγοντας ότι η Λέσβος στηρίζει με χαρά την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», γιατί τα νησιά του Βορείου Αιγαίου έχουν αγκαλιάσει στην πράξη τους πρόσφυγες, με τους κατοίκους να γνωρίζουν από προσφυγιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα δεχτούν από εδώ και στο εξής νέα δομή στη Μυτιλήνη, καθώς πλέον στο νησί παραμένουν 7.000 οικονομικοί μετανάστες και ουχί πρόσφυγες.
Η ιστορία με τη Δουκάκη
Στον ιστορικό καφενέ της πόλης Ερμής, αναπολώντας τα λόγια της Μιμής ως Φιλιώ Μπαλτατζή, της αρχόντισσας της Σμύρνης «Εγώ Σμυρνιά γεννήθηκα κι έτσι είναι η Σμύρνη μου φωνακλού, και ναζιάρα, και κοσμοπολίτισσα, γιομάτη νοστιμιές, χαρές, μουσικές» μάθαμε από τους ντόπιους και μια «μυστική» ιστορία…
Λέγεται λοιπόν ότι το 2010 όταν ο Θεατρικός Οργανισμός Κύπρου κάλεσε σε συνεργασία την Ολυμπία Δουκάκη με τη Μιμή Ντενίση για το έργο «Social Security», όπου οι δύο ηθοποιοί θα μοιράζονταν τους ρόλους μητέρας και κόρης, η Μιμή έμελλε να μείνει 3,5 μήνες στο νησί της Αφροδίτης, καθώς τη χτύπησε αυτοκίνητο και έσπασε το πόδι της. Εκεί η Ολυμπία Δουκάκη τής μίλησε για τις μικρασιατικές της ρίζες και η Μιμή για το όνειρό της να κάνει ένα έργο για τη Μικρασιατική Καταστροφή. Τώρα η Ολυμπία Δουκάκη θα τη βλέπει από τον ουρανό και θα χαίρεται που θα «ζωντανέψει» στο σινεμά την πατρίδα της…
Η μυσταγωγία των γυρισμάτων ήταν μοναδική. Τα απίστευτα κοστούμια μιας άλλης εποχής με την υπογραφή της σπουδαίας ενδυματολόγου Φωτεινής Δήμου, οι ερμηνείες των ηθοποιών όχι απλώς μας συγκίνησαν, ταξιδεύοντάς μας σε μια άλλη εποχή, αλλά μας προϊδέασαν για το τι πρόκειται να δούμε σύντομα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Όσα είπαν άλλωστε οι πρωταγωνιστές στην «Espresso» είναι μια πρώτη γεύση για το τι θα απολαύσουν οι σινεφίλ…
Η Μιμή Ντενίση (μας) εξομολογείται: «Κάθε λαός έχει μια χαμένη πατρίδα!»
Η Μιμή Ντενίση καθισμένη στον κήπο του αρχοντικού της οικογένειας Αλεπουδέλη, στο σπίτι του Οδυσσέα Ελύτη, μας μιλά για την ταινία «Σμύρνη μου αγαπημένη», που κόστισε στην κινηματογραφική εταιρία Tanweer 5.000.000 ευρώ και άνοιξε την καρδιά της στην «Espresso», μιλώντας για το νέο της κινηματογραφικό εγχείρημα: «Βλέπετε και εσείς με τα μάτια σας πλέον εδώ στη Μυτιλήνη ότι πρόκειται για μια παραγωγή υψηλών προδιαγραφών, που ξεπερνά κάθε προσδοκία. Έχω μεγάλο άγχος γι’ αυτή την ταινία. Δεν ξέρω πού μπορεί να φτάσει αυτό το φιλμ και σε ποια φεστιβάλ κινηματογράφου, και μέχρι πού μπορεί να ταξιδέψει, αλλά αυτό το έργο θίγει ένα πανανθρώπινο και παγκόσμιο θέμα όπως είναι το προσφυγικό.
Η ταινία βασίζεται στο θεατρικό κείμενο που έγραψα για την παράσταση “Σμύρνη μου αγαπημένη” και παίρνουν μέρος και Τούρκοι ηθοποιοί. Δεν έχω πρόθεση να προσβάλω κανέναν Τούρκο θεατή της ταινίας και μακάρι να παιχτεί και στην Τουρκία, αλλά να μιλήσω για τα τραγικά λάθη που έγιναν και από την πλευρά των Ελλήνων, με τον διχασμό του Βασιλιά και του Βενιζέλου, και από την πλευρά της Ευρώπης, που κοιτούσε τη σφαγή ουδέτερη και ανάλγητη» μας είπε η λαμπερή δημιουργός και πρόσθεσε με νόημα:
«Κάθε λαός έχει μια χαμένη πατρίδα! Κάθε λαός έχει τη Σμύρνη του! Το 2015 χιλιάδες απεγνωσμένοι άνθρωποι από εμπόλεμες περιοχές της Συρίας φτάνουν στη Λέσβο -25.000 πρόσφυγες βρέθηκαν στη Μυτιλήνη- και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Έχουν γλιτώσει από τον θάνατο, τη βία. Δεν έχουν πατρίδα, δουλειά, φίλους. Έχουν διατρέξει κάθε λογής κινδύνους για να φτάσουν στην Ελλάδα. Τον ίδιο ξεριζωμό έζησαν το 1922 οι Έλληνες της Σμύρνης με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ακριβώς η ίδια εικόνα στη Λέσβο και στα άλλα νησιά του Αιγαίου. Χιλιάδες απελπισμένοι άνθρωποι, ηλικιωμένοι, μικρά παιδιά, γυναίκες φτάνουν στα νησιά από την κατεστραμμένη Σμύρνη. Εκατό χρόνια μετά, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Τραγωδίες σαν αυτή της Σμύρνης, του Πόντου, της Μικράς Ασίας, παντελώς ξεχασμένες, αγνοημένες από το σημερινό διεθνές κοινό, συμβαίνουν ξανά και ξανά. Γιατί πάντα τα αίτια, τα οικονομικά συμφέροντα και το πολιτικό παρασκήνιο μένουν στο σκοτάδι.
Αποστολή της ταινίας “Σμύρνη μου αγαπημένη” δεν είναι να αναμοχλεύσει πάθη του παρελθόντος, αλλά να μιλήσει για ένα τεράστιο διεθνές πρόβλημα, το μεγαλύτερο ίσως σήμερα… το Προσφυγικό. Η Βανέσα Ρεντγκρέιβ, μια ηθοποιός ακτιβίστρια εδώ και 25 χρόνια βρέθηκε στο hot spot στη Μόρια το 2015 και θα παίξει και στην ταινία. Για μένα, η ηρωίδα μου, η Φιλιώ, είναι το σύμβολο της Σμύρνης, της χαράς, της αγάπης, της αρχοντιάς, είναι η ίδια το λεβάντε της Σμύρνης. Μου λείπει πολύ ο Κώστας Βουτσάς που έπαιζε τον πατέρα μου στη θεατρική παράσταση, αλλά κοντά μου έχω έναν εξίσου μεγάλο, τον Γιάννη Βογιατζή».
Λεωνίδας Κακούρης: «στην ταινία υποδύομαι έναν γλυκό άνθρωπο»
Ο Λεωνίδας Κακούρης, που εδώ και δύο τηλεοπτικές σεζόν παίζει τον Δούκα Σεβαστό στις «Αγριες μέλισσες» του ΑΝΤ1 βιώνοντας μια μεγάλη επιτυχία, μίλησε με χαρά στην «Espresso» για τη δική του εμπειρία από τα μέχρι τώρα γυρίσματα.
«Η Μιμή μού έκανε το πιο ωραίο δώρο. Μετά τον Δούκα Σεβαστό να υποδύομαι έναν τόσο γλυκό άνθρωπο, τον άντρα της Φιλιώς, έναν πλούσιο αλλά γενναιόδωρο άντρα, ανθρωπιστή, που δίνει τα πάντα για την οικογένειά του, το προσωπικό του, το εργοστάσιό του, που πιστεύει στη Μεγάλη Ιδέα του Βενιζέλου. Μου ήταν εύκολο να μπω στα “παπούτσια” του.
Για μένα είναι ένα μεγάλο κινηματογραφικό βήμα, το οποίο το συζητήσαμε με τη Μιμή όταν με πήρε τηλέφωνο και μου έδωσε να διαβάσω το σενάριο. Είχαν αδειάσει οι μπαταρίες μου και γέμισαν. Τη Σμύρνη όλοι οι Έλληνες την κουβαλάμε βλέποντας εικόνες από τη Νέα Ιωνία, τη Νέα Φιλαδέλφεια, το Φάληρο. Ο πολιτισμός της Σμύρνης είναι ζωντανός στην Ελλάδα και το κοινό περιμένει με λαχτάρα την ταινία. Το θέμα είναι ότι το σκληρό μάθημα που δίνει η Ιστορία το παίρνουν πάντα οι λαοί και όχι οι ηγεσίες» μας είπε ο δημοφιλής ηθοποιός και συνέχισε:
«Την προηγούμενη εβδομάδα τελείωσα τα γυρίσματα στις “Αγριες μέλισσες”, μετά έκανα κάποια γυρίσματα για μια παραγωγή του Σκάι για τους ήρωες του 1821 και τώρα είμαι στα γυρίσματα της ταινίας. Σε έναν μήνα ξεκινούν και πάλι τα γυρίσματα για τις “Μέλισσες”. Αυτό που έχει γίνει με αυτήν τη σειρά είναι κάτι το αδιανόητο, τόση χαρά, τόσο μεγάλη αγκαλιά από τον κόσμο, ένας έπαινος. Ο τρίτος κύκλος του σίριαλ είναι μια άλλη σειρά. Όλα από την αρχή» εξομολογήθηκε ο Λεωνίδας Κακούρης, μπαίνοντας στον… πειρασμό να μας μιλήσει και για το Διαφάνι! «Ο Δούκας Σεβαστός, έχοντας την ενοχή ότι η αδελφή του και ο αδελφός του έχασαν τη ζωή τους εξαιτίας του, δεν είναι πια αλώβητος αλλά ένας τραγικός ήρωας. Σίγουρα δεν είναι ο ίδιος».
Οι πρωταγωνιστές στη μηχανή του χρόνου!
«Η Σμύρνη, η Πόλη, ο ξεριζωμός είναι ένα θέμα που πουλάει πάντα στην Ελλάδα, είτε σε βιβλίο είτε σε ταινία ή στο θέατρο. Γιατί ακουμπάει τον λαό, γιατί έχει ως βάση του τον διωγμό. Όλοι οι λαοί είτε από ανάγκη έγιναν μετανάστες είτε άφησαν την πατρίδα τους και έγιναν πρόσφυγες λόγω πολέμου. Πόντιοι, Αρμένιοι, Ρώσοι. Εγώ ως Ρωσίδα ξέρω τι σημαίνει να φεύγεις από την πατρίδα σου. Το θέμα της ταινίας είναι βαθιά ριζωμένο στο DNA των λαών. Σε κάθε άνθρωπο υπάρχει η δική του Σμύρνη. Μια χαμένη πατρίδα, μια χαμένη παιδική αθωότητα» λέει στην «Espresso» η Ταμίλα Κουλίεβα!
«Η ταινία θα αγγίξει τους πάντες! Υποδύομαι μια Αρμένισα της καλής κοινωνίας, φίλη της Φιλιώς, η οποία χάνει τα πάντα με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Υποκλίνομαι στη Μιμή Ντενίση, στη μαχητικότητά της, στη δυναμικότητά της, γιατί συγκέντρωσε ανθρώπους γύρω της που πλέουν στο ίδιο καλλιτεχνικό κύμα και κάνει πράξη ένα όνειρο ετών και μέσω μιας κινηματογραφικής υπερπαραγωγής».
«Το τελευταίο διάστημα έπαιρνα στα χέρια μου σενάρια τουρκικών τηλεοπτικών σειρών που δεν μου άρεσαν. Τα διάβαζα και δεν ένιωθα δημιουργικός. Ένας φίλος μου μού έδωσε το σενάριο της ταινίας “Σμύρνη μου αγαπημένη” και είπα από μέσα μου, αν και δεν μου αρέσουν τα έργα με πολιτικά θέματα, να κάτι το διαφορετικό. Αποφάσισα λοιπόν να πω το ναι. Εμβολιάστηκα και ήρθα στην Ελλάδα για τα γυρίσματα!
Λατρεύω την Ελλάδα! Ταξιδεύω συνέχεια σε αυτήν, από τη Ρόδο μέχρι τη Σαντορίνη. Λόγω των γυρισμάτων ήρθα και στη Χίο και τη Μυτιλήνη και είναι μαγευτικά. Όταν διάβασα την ιστορία και είδα ότι ο ήρωάς μου είναι κρυφά ερωτευμένος με Ελληνίδα είπα ότι είναι στη μοίρα μου ν’ αγαπάω Ελληνίδες γυναίκες (γέλια).
Υποδύομαι τον γιο ενός Τούρκου που δουλεύει στο αρχοντικό ενός Ελληνα και τάσσεται στο πλευρό του Κεμάλ Ατατούρκ. Δεν παύει να αγαπάει αυτήν την ελληνική οικογένεια και θέλει διακαώς να τη σώσει. Στην ταινία έχω έρθει πολύ κοντά ψυχικά με τον 95χρονο Γιάννη Βογιατζή. Μου έλεγε ότι ο παππούς του, ο πατέρας του ήταν από τη Σμύρνη και έζησαν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Έχει πολύ ζωντάνια αυτός ο άνθρωπος και τον θαυμάζω»!
«Στη θεατρική παράσταση “Σμύρνη μου αγαπημένη”, που πήγε τρία χρόνια sold-out στην Αθήνα, έπαιζα την οικιακή βοηθό της οικογένειας Μπαλτατζή, τη Ζαχαρούλα. Αυτό όμως δεν σήμαινε κάτι. Στην ταινία πέρασα ξανά από οντισιόν για τον ίδιο ρόλο, η παραγωγή είδε πολλά πρόσωπα και όταν μου είπαν ότι θα κάνω ξανά τη Ζαχαρούλα, πέταξα από τη χαρά μου. Με ρωτάτε αν θέλω να ταξιδέψει η ταινία στα πέρατα του κόσμου, να πάει στο Φεστιβάλ των Κανών, του Βερολίνου, στα Όσκαρ.
Πολύ ωραία μού ακούγονται όλα αυτά, αλλά εγώ θέλω πρώτα από όλα να μιλήσει τον χειμώνα του 2022, εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922, στις ελληνικές ψυχές. Αυτό έχει αξία.
Η ιστορία της προσφυγιάς επαναλαμβάνεται με τον πόλεμο στη Συρία και χιλιάδες βασανισμένες ψυχές ήρθαν στη Μυτιλήνη. Η Μιμή Ντενίση είχε ένα όραμα, να κάνει μια ταινία για τη Σμύρνη και τα κατάφερε. 1.500 κοστούμια εποχής βρίσκονται στο κέντρο Βοτανικός, γιατί δεν χωρούσαν σε άλλο χώρο. 2.000 κομπάρσοι θα πάρουν μέρος στην καταστροφή του λιμανιού της Σμύρνης, που θα γίνει στο Φάληρο και θα στηθούν ειδικά σκηνικά.
Η Μιμή είναι φανταστική, η δασκάλα μου. Μ’ έχει βοηθήσει σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο όσο κανένας άλλος. Αλλά και εγώ την αγαπώ και την προστατεύω. Η μία προστατεύει την άλλη».
«Ήμουν στο Λονδίνο όταν με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν ότι σας έχουμε δει σε διάφορες διαφημίσεις και σας θέλουμε για μια ελληνική ταινία!
Γεννήθηκα από Άγγλο πατέρα και Ελληνίδα μητέρα, σπούδασα σε δραματική σχολή, αν και τα τελευταία χρόνια σπουδάζω Θεολογία, γιατί πιστεύω πολύ στον Θεό. Έχω βαφτιστεί Αθανάσιος-Χριστόφορος και με λένε Νέιθαν, δηλαδή Ναθαναήλ. Τον ρόλο τον πήρα, όπως μου είπε ο casting director Μάκης Γαζής, γιατί ξέρω καλά ελληνικά και αγγλικά.
Υποδύομαι λοιπόν στην ταινία τον γιο μιας εύπορης βρετανικής οικογένειας στη Σμύρνη που αρραβωνιάζεται την κόρη της Φιλιώς (Μιμή Ντενίση), την οποία ενσαρκώνει η Αναστασία Παντούση. Η μητέρα μου, όταν πήρα τον ρόλο, μου αποκάλυψε ότι ήταν συμμαθήτρια με τη Μιμή Ντενίση στο Κολλέγιο Αθηνών.
Από τις πιο ωραίες αλλά και δύσκολες σκηνές που γυρίσαμε ήταν το πρωτοχρονιάτικο γλέντι. Χορεύαμε βαλς με φράκα και έξω έσκαγε ο… τζίτζικας».
«Στην ταινία υποδύομαι τον Βασίλη, τον μεγάλο γιο της οικογένειας Μπαλτατζή, ο οποίος παρορμητικά ερωτεύεται την υπηρέτρια της οικογένειας, τη Ζαχαρούλα, κάτι που για την εποχή απαγορευόταν ταξικά.
Στη ζωή μου και εγώ είμαι παρορμητικός, γιατί για έναν μεγάλο έρωτα μπήκα τελικά στο Εθνικό Θέατρο. Για τον συγκεκριμένο ρόλο πέρασα από οντισιόν και τον πήρα με το σπαθί μου! Είναι μια πολύ όμορφη χρονιά για μένα, γιατί καλλιτεχνικά πήρα μέρος και στην ταινία
«Ο άνθρωπος του Θεού», όπου υποδύθηκα έναν μαθητή του Αγίου Νεκταρίου στη Ριζάρειο Ιερατική Σχολή. Για μένα μέσα στον κορονοϊό να συνεχίζω να δημιουργώ είναι μεγάλη τύχη. Ίσως το ήθελε η μοίρα. Ο προπάππους μου πολέμησε στη Σμύρνη. Οι δικοί μου κατάγονται από τη Μεσσηνία και μου έχουν πει πολλές ιστορίες από τον προπάππου μου.
Δουλεύουμε καθημερινά για την ταινία πάνω από δέκα ώρες και μόνον ως θαύμα από τον Θεό μπορώ να το εκλάβω ότι δεν έχουμε κανένα κρούσμα κορονοϊού και πάνε τα γυρίσματα “σφαίρα”. Θα είχε φοβερό κόστος αν έμπαινε κάποιος από όλους εμάς σε καραντίνα».
«Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά πλέον νιώθω ότι με ακολουθούν οι παραγωγές εποχής. Από τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού στη Μικρασιατική Καταστροφή, ίσως είναι το κισμέτ μου. Ένα μάθημα που πρέπει να πάρω από το σύμπαν. Με τους Πόντιους συνδέθηκα και κουβαλώ την ιστορία τους. Με τη “Σμύρνη μου αγαπημένη” θα δεθώ ακόμη πιο πολύ, καθώς έχω ρίζες από τη Μικρά Ασία, από την Προύσα. Ο μπαμπάς της γιαγιάς μου ντύθηκε κορίτσι για να σωθεί και να έρθει από τη Σμύρνη στη Θεσσαλονίκη. Η γιαγιά μου μού έλεγε ότι έψαχνε τα αδέλφια του στην Ελλάδα, δεν τα βρήκε, και πάντα όταν άκουγε τραγούδια από τη Σμύρνη, έκλαιγε. Οι χαμένες πατρίδες είναι στο DNA των Ελλήνων. Τον ρόλο της Λευκοθέας, της κόρης της Φιλιώς, μου τον πρότεινε ο καλλιτεχνικός διευθυντής, ο Μάκης Γαζής.
Με τη Μιμή έχουμε τρομερή χημεία. Τη νιώθω σαν μαμά. Μια μαμά αυστηρή, που νοιάζεται για τα παιδιά της, τα αγαπά, τα σέβεται και τα εμπιστεύεται. Όταν μπήκαμε στο σπίτι του Οδυσσέα Ελύτη για γυρίσματα, ένιωσα δέος! Είναι και το ίδιο το νησί που έχει δεχτεί τόσους πρόσφυγες, ανθρώπους που πήγαν να πνιγούν στη θάλασσα για να σωθούν από τον πόλεμο.
Ξεκινήσαμε τα γυρίσματα 7 Ιουνίου, θα τα τελειώσουμε 24 Αυγούστου και έχω μπει στα παπούτσια της ηρωίδας μου. Η Λευκοθέα είναι 18 χρόνων, ερωτευμένη με τον Εντι (Νέιθαν Τόμας) και νιώθει τα πρώτα σκιρτήματα. Όταν πήρα τον ρόλο, το είπα αμέσως στον Μανούσο Μανουσάκη, τον οποίο θεωρώ δάσκαλό μου, και μου είπε “τώρα θα ακούς τον σκηνοθέτη σου, τον Γρηγόρη Καραντινάκη”».
«Είμαι κατά 3/4 Μικρασιάτισσα, καθώς η γιαγιά μου είναι από τη Μικρά Ασία. Πάντα άκουγα ωραιοποιημένες τις ιστορίες της οικογένειας για τη Μικρά Ασία και ποτέ δεν μιλούσαν για τη σφαγή και τους νεκρούς. Δεν ήθελαν να μπουν στις φρικτές περιγραφές. Αλλά ως παιδί, όταν κρυφάκουγα τις ιστορίες από τη Σμύρνη ένιωθα φρίκη. Και υπάρχουν σήμερα κάποιοι ιστορικοί που μιλούν για συνωστισμό στη Σμύρνη! Αν είναι δυνατόν!
Εκεί έγινε σφαγή! Υπάρχουν στη ζωή απώλειες που δεν ξεπερνιούνται. Μια χαμένη πατρίδα, ένας θάνατος. Εγώ, ας πούμε, από το 2018 δεν μπορώ να ξεπεράσω την απώλεια του πατέρα μου, του σκηνοθέτη και ιδρυτή του Θεάτρου Νέας Ιωνίας Γιώργου Μιχαηλίδη… Στην πορεία μου εδώ και 25 χρόνια, τόσο στο Εθνικό Θέατρο, μέχρι στη σειρά το “Νησί”, στο σίριαλ «Η λέξη που δε λες», στην ταινία “Ευτυχία” ως μητέρα της στιχουργού Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, έχω αξιωθεί με ωραίους ρόλους. Πιστεύω όμως ότι αυτή η αρχόντισσα του θεάτρου, η Μιμή Ντενίση, μια δυναμική γυναίκα σ’ έναν ανταγωνιστικό χώρο, θα συγκινήσει με την ταινία αυτή το 2022 όλους τους Έλληνες. Στην ταινία υποδύομαι την οικονόμο του σπιτιού και τρομερή Σμυρνιά μαγείρισσα» μας λέει με συγκίνηση η καταξιωμένη ηθοποιός!
«Προσπαθώ να συνέλθω για να σας μιλήσω, έχω σοκαριστεί με αυτό το έγκλημα στα Γλυκά Νερά από τον συζυγοκτόνο πιλότο. Είναι εκτός λογικής, να χαθεί έτσι μια 20χρονη κοπέλα. Η κοινωνία μας ψυχολογικά μετά την καραντίνα δεν βαδίζει καλά» μας λέει αρχικά ο ιδιαίτερα αγαπητός ηθοποιός και συνεχίζει: «Αλλά είμαστε εδώ να μιλήσουμε για αυτή τη χολιγουντιανή ταινία με το ελληνικό περιεχόμενο. Έχω καταγωγή από τη Σμύρνη και ο πατέρας μου, ο παππούς μου έτρεχαν να σωθούν από τους Τούρκους. Μην ξεχνάτε ότι είμαι 94 ετών.
Η Μικρά Ασία ήταν πάντα Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια και μέχρι το 1922 κατοικούσαν Έλληνες. Με τον ξεριζωμό οι Έλληνες της Μικράς Ασίας έφεραν τον πολιτισμό τους στην πατρίδα και ο πολιτισμός αυτός ήταν τεράστιος. Κολοσσιαίος κοινωνικά, οικονομικά, πολιτιστικά. Και ο πολιτισμός στην Ελλάδα είναι υποτιμημένος, αλλά στη Σμύρνη η μουσική, το θέατρο, οι τέχνες, η γλυπτική, η ζωγραφική, η αρχιτεκτονική είχαν εξέχουσα θέση. Οι πόλεμοι, οι ξεριζωμοί, δεν σταματούν. Εκατό χρόνια μετά η ταινία “Σμύρνη μου αγαπημένη” θα ταρακουνήσει ξανά την Ευρώπη με το Προσφυγικό».
«Ο ρόλος που υποδύομαι είναι αυτός του Σπύρου Μπαλτατζή! Είναι ο αδερφός του Δημήτρη, που είναι ο σύζυγος της Φιλιώς, της Μιμής Ντενίση. Ο Δημήτρης και ο Σπύρος εκφράζουν τις δύο αντίπαλες πολιτικές νοοτροπίες της εποχής. Ο Δημήτρης (Λεωνίδας Κακούρης) είναι βενιζελικός και ο Σπύρος βασιλικός. Μέσα από τη σχέση της οικογένειας και την πολιτική αντιπαλότητά τους βλέπουμε όλη τη ζωή και την επικείμενη Καταστροφή της Σμύρνης. Η κόντρα βασιλιά – Βενιζέλου μάς διέλυσε και πήρε δύναμη ο Κεμάλ.
Για την ταινία “Σμύρνη μου αγαπημένη” είχα πει “ναι” στη Μιμή Ντενίση από την πρώτη χρονιά που είχε κάνει το θεατρικό. Τότε μου είχε πει ότι σκέφτεται να κάνει το έργο ταινία και θέλει να είμαστε μαζί. Είχα πει αμέσως “ναι” και “εννοείται”! Όταν διάβασα το σενάριο, ενθουσιάστηκα και θυμήθηκα ένα σωρό πράγματα που είχαμε ζήσει στο θεατρικό, στιγμές με συναδέλφους στη σκηνή, και περίμενα με πολύ μεγάλη χαρά να ζήσουμε καινούργιες. Τα γυρίσματα στη Μυτιλήνη είναι υπέροχα. Έχουμε την τύχη να έχουμε μία εξαιρετική παραγωγή, την Tanweer Productions. Είναι η καλύτερη δυνατή συνθήκη για να βγει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα».
