H Imany έχει μία ιδιαίτερη αγάπη για την χώρα μας, καθώς την μουσική της την αγκαλιάσαμε εξαρχής με αποτέλεσμα το ντεμπούτο άλμπουμ της, «The Shape of a broken heart», να γίνει πλατινένιο, στη χώρα μας, το 2011.
Η καλλιτέχνιδα γαλλικής υπηκοότητας με καταγωγή από τις νήσους Κομόρες της Ανατολικής Αφρικής, νιώθει πως η Ελλάδα την βοήθησε να συνεχίσει το δύσκολο μονοπάτι προς την διεθνή καριέρα.
Έτσι λοιπόν η αγαπημένη ερμηνεύτρια της pop-soul μουσικής ευχαρίστησε την Ελλάδα με την συναυλία που πραγματοποίησε στο Christmas Theater, για τις ανάγκες της περιοδείας της που φέρει τον τίτλο «Voodoo Cello».
Η Imany με την εμβληματική της παρουσία εμφανίστηκε στο αθηναϊκό κοινό συντροφιά με οχτώ βιολοντσελιστές οι οποίοι έδωσαν μια μαγευτική νότα στην όλη εικόνα.
Ξεκίνησε να ερμηνεύει live ολόκληρο το άλμπουμ της «Voodoo Cello», που κυκλοφόρησε το 2021 και μάγεψε το κοινό. Πρόκειται για ένα άλμπουμ διασκευών μέσα από το οποίο η Imany ερμηνεύει με τον δικό της μοναδικό τρόπο δημοφιλείς διεθνείς επιτυχίες από διάφορα είδη μουσικής. Μεταξύ αυτών, το «Wonderful life» του Black, το «Like a prayer» της Madonna, το «Take me to church» του Hozier, το «Total eclipse of the heart» της Bonnie Tyler, το «Wild world» του Cat Stevens, μέχρι και το «If you go away» του Jacques Brel. Ακούσαμε επίσης και το «Creep» των Radiohead, που δεν είχε συμπεριληφθεί στο δίσκο της
Η συναυλία διήρκησε σχεδόν μιάμιση ώρα και όσοι έφυγαν «θεραπευμένοι» μετά από αυτή την performance που έμοιαζε με μυσταγωγική τελετουργία.
Η ίδια μάλιστα λίγο πριν ολοκληρώσει την μουσική της παράσταση ευχαρίστησε τους Έλληνες για την στήριξή τους εκφράζοντας παράλληλα την αγάπη που έχει για την χώρα μας.
«Πολλοί μπορεί να μην το γνωρίζουν, αλλά το πρώτο μου live ήταν εδώ στην Ελλάδα. Θα είμαι αιώνια ευγνώμων γι’ αυτό. Είμαι “στον δρόμο” εδώ και 15 χρόνια και το “Voodoo Cello” ήθελα να το κάνω τα τελευταία δέκα έτη. Ωστόσο, τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή και γι’ αυτό θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να εξηγήσω γιατί αποφάσισα να κάνω ένα τόσο ασυνήθιστο σόου. Συνήθως μιλώ για την παιδική μου ηλικία. Ημουν επτά ετών όταν είπα ότι θα γίνω τραγουδίστρια και ο πατέρας μου ήταν εντελώς αντίθετος. Έτσι άκουσα εκείνον και έγινα επαγγελματίας αθλήτρια στη Γαλλία, μετά έγινα μοντέλο, μετά σερβιτόρα και έπειτα μοίραζα φυλλάδια στο δρόμο. Εκανα πολλές διαφορετικές δουλειές για να επιβιώσω αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι τη ζωή πρέπει να τη ζεις. Και μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά οι άνθρωποι έχουμε μόνο μια ζωή και δεν το έχουμε καταλάβει ακόμη.
Ετσι αποφάσισα να γίνω τραγουδίστρια και έκανα τα πάντα για να το καταφέρω. Ήταν δύσκολα αλλά άξιζε τον κόπο. Ζούσα στη Νέα Υόρκη όταν ήμουν 20 ετών, χωρίς καμία στήριξη και το μόνο που με έκανε κάθε πρωί να σηκώνομαι από το κρεβάτι μου ήταν αυτή η πιθανότητα ότι ίσως να μπορέσω να γίνω τραγουδίστρια… και έγινα! Πήγα παντού με τα πρώτα τραγούδια που έγραψα και υπέγραψα το πρώτο μου συμβόλαιο με μια ανεξάρτητη εταιρεία για το πρώτο μου άλμπουμ “The Shape of a Broken”, το οποίο περιέχει το τραγούδι “You Will Never Know”.
Επειτα από το πρώτο μου άλμπουμ συνέχισα με μια παγκόσμια περιοδεία και ένα δεύτερο άλμπουμ “Don’t be so Shy”, έκανα παιδί, μετά δεύτερο παιδί αλλά δεν σταμάτησα ποτέ. Κυνηγούσα συνεχώς ένα όνειρο μέχρι που το σώμα μου κατέρρευσε και το όνειρο έγινε εφιάλτης, ίσως γιατί δεν με προστάτευσα αρκετά, δεν ξέρω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι κατέρρευσα και αποφάσισα να σταματήσω το τραγούδι. Ασχολήθηκα με τη φροντίδα του μωρου μου και αποφάσισα ότι αν επιστρέψω θα είναι με τους δικούς μου όρους. Και κάπως ξεκίνησα να τραγουδώ διασκευές και η φωνή μου επανήλθε. Με ρωτούσαν: “Είσαι σίγουρη ότι θες να το κάνεις αυτό;” Και απαντούσα: “Δεν ξέρω, αλλά είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να με επαναφέρει στη ζωή”. Και έτσι επέστρεψα με αυτό το πρότζεκτ.
Το “Voodoo Cello” με έφερε πίσω στη ζωή. Ξέρετε γιατί; Γιατί το τσέλο είναι ένα υπέροχο μουσικό όργανο, έχει το σχήμα γυναίκας. Και όπως κάθε γυναίκα αν της δώσεις τη δυνατότητα να υπάρξει οι πιθανότητες είναι άπειρες. Είναι μαγικό, μυστικιστικό όργανο. Θελω να πω την ιστορία μιας ιέρειας, γιατί πιστεύω ότι όταν λες της ιστορία ενός ανθρώπου λες και την ιστορία όλης της ανθρωπότητας. Μια ιστορία από το σκοτάδι στο φως. Ναι το σκοτάδι είναι τρομακτικό, αλλα πρέπει να πιστέψεις στο φως. Και να περάσεις από αυτή τη διαδικασία της μεταμόρφωσης και πονάει αλλά στο τέλος υπάρχει το φως. Πιστεύω ότι πάντα φτάνεις στο χειρότερο σημείο προτού γίνει καλύτερη η κατάσταση. Και δεν μπορείς να έχεις το σκοτάδι χωρίς το φως, δεν μπορείς να έχεις το καλό χωρίς το κακό. Αν αποδεχτείς το ποιος είσαι, τοτε οι πιθανότητες είναι αναρίθμητες.
Είχα οκτώ διαφορετικούς μουσικούς που έπαιζαν τσέλο. Και τους είπα: “Είστε πολύ καλοί, αλλά τι θα γίνει αν πάρω τις καρέκλες σας;” Υποτίθεται ότι θα έπαιζαν καθιστοί, αλλά προσπάθησαν, σηκώθηκαν, στην αρχή δεν ήταν χαρούμενοι, έκαναν παράπονα. Αλλά το έκαναν. Σηκώθηκαν, περπατούσαν και χόρευαν, κρατώντας τα μουσικά όργανα μέχρι που έγιναν όλοι “ένα”. Και κάθε βράδυ, είναι μια μικρή επανάσταση για εκείνους, για μένα. Και ελπίζω να είναι μια μικρή επανάσταση και για εσάς. Γιατί τι θα γίνει αν γυρίσετε απόψε στο σπίτι σας και ξεφορτωθείτε αυτή την καρέκλα που είναι στο μυαλό σας; Αυτή που λέει: “Είμαι πολύ μεγάλος γι’ αυτά, δεν έχω τη δύναμη, δεν έχω τα χρήματα, το υπόβαθρο, είμαι το ένα, είμαι το άλλο”. Εκείνο που σας εμποδίζει να γίνετε αυτό που πραγματικά είστε. Πάρτε αυτό το ρίσκο. Ξεκινήσετε να ζείτε.. δοκιμάστε το! Και θα δείτε τι θα συμβεί. Και για να είμαι ειλικρινής μαζί σας, δεν έχετε επιλογή. Εχετε μόνο μια ζωή!
Και τώρα σε αυτό το πρότζεκτ πρέπει να δείτε τους μουσικούς που παίζουν τσέλο. Είναι τοσο ξιπασμενοι! Είναι ασταμάτητοι! Ξεκινήσαμε για μερικές παραστάσεις και πλέον εχουμε πάνω από εκατό συναυλιες σε όλο τον κόσμο και είναι μια ευλογία. Για ένα τέτοιο σόου χρειάζονται τρελοί συνεργάτες που πιστεύουν σε σένα, όπου δεν ξέρουν πού πας αλλά θα σε ακολουθήσουν. Και σήμερα εδώ ήταν μια θεραπευτική τελετουργία, ακόμη και για όσους δεν ξέρατε που ήρθατε. Δεν σας είπε κανείς ότι είναι αυτό γιατί δεν θα είχατε έρθει διαφορετικά… αλλά ξέρετε κάτι; Τώρα έχετε θεραπευτεί».
