Μπορεί ο Μάριος Ιορδάνου να ετοιμάζεται να μπει «Στο μυαλό του Φραντς Κάφκα» μέσω της ομώνυμης παράστασης που έφτιαξε μαζί με τη γυναίκα της ζωής του Σοφία Καζαντζιάν, ωστόσο στην «Espresso» ο δημοφιλής ηθοποιός επέλεξε να ανοίξει την καρδιά του, αποκαλύπτοντας πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα από τη ζωή του.
- Σας βρίσκουμε στο Πολιτιστικό Κέντρο Μελισσίων…
Στον Δήμο Πεντέλης έχω μεγαλώσει, νιώθω οικείο και φιλικό το περιβάλλον, μου αρέσει η ενέργεια αυτού του τόπου. Έχω ωραίες αναμνήσεις. Εδώ, σε αυτή τη σκηνή, κάνω τώρα τις πρόβες μου για την παράσταση «Στο μυαλό του Φραντς Κάφκα» αλλά και για άλλες παραστάσεις. Κι επειδή πήγαν καλά τα πράγματα, είναι για μένα κάτι σαν γούρι, μία μορφή καλής τύχης, αν και δεν πιστεύω γενικότερα στην τύχη. Θεωρώ ότι είναι ανθρώπινη αδυναμία το να περιμένει κανείς την καλή τύχη.
- Της Κλάρας Ασημακοπούλου
Προσωπικά πιστεύω στη δουλειά, στη δημιουργικότητα, στην έμπνευση και στην επιμονή του ανθρώπου να τα καταφέρει. Κι αυτό κάνουμε κιόλας με τη Σοφία Καζαντζιάν, που είναι ο άνθρωπος της ζωής μου και δημιουργούμε μαζί τις παραστάσεις μας, ταξιδεύοντάς τες στο εξωτερικό. Έχουμε πάει Βερολίνο, Ζυρίχη, Μόναχο, Μόσχα, Δουβλίνο, Λονδίνο, Παρίσι, Πράγα.
- Και γνωρίζετε μεγάλη επιτυχία, απ’ όσο πληροφορούμαστε
Έχουν μεγάλη ανταπόκριση από τον κόσμο οι παραστάσεις μας. Πάνω από όλα νιώθουμε δημιουργοί, γιατί κάνουμε πράγματα που μας εκφράζουν. Ξέρεις, ο καλλιτέχνης στην ανώτερη μορφή του είναι δημιουργός και στην κατώτερή του μορφή γελωτοποιός. Θέλουμε μέσα από την τέχνη μας να δημιουργούμε, να εκφραζόμαστε. Δεύτερον, είναι βιώσιμο αυτό που κάνουμε. Ζούμε το όνειρό μας. Στην αρχή δεν ήταν εύκολο. Αλλά ή θα ζήσεις με τα όνειρά σου ή θα ζήσεις με τους φόβους σου.
- Πού γεννηθήκατε;
Στην Αθήνα, αλλά μεγάλωσα κι έχω περάσει όλη μου τη ζωή στην Πεντέλη, από μωρό.
- Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
Πολύ όμορφα, γεμάτα χαρούμενες εικόνες. Πέρασα ξέγνοιαστη παιδική ηλικία. Μου άρεσαν πολύ το παιχνίδι, οι βόλτες σε θάλασσα και βουνό, αλλά και το διάβασμα. Διάβαζα από μικρό παιδί τους αγαπημένους μου… Καρυωτάκη, Κάφκα, Νίτσε, αρχαία ελληνική φιλοσοφία… Με συγκινούσαν πάντα. Και άκουγα και πολλή μουσική, κλασική και μέταλ. Δύσκολος συνδυασμός, αλλά λατρεμένος!
- Την ηλικία σας τη λέτε;
Βέβαια, είμαι 44 χρονών. Όμως αυτή δεν είναι η πραγματική μου ηλικία. Είμαι ακόμα στην εφηβεία σε ό,τι αφορά την ενεργητικότητά μου. Δεν πιστεύω στην ηλικία, στα χρόνια. Τα νιάτα δεν έχουν όριο ηλικίας. Η ηλικία καθορίζεται μόνο από τη διάθεσή μας. Πώς σηκώνεσαι το πρωί και με τι δύναμη θέλεις να αντιμετωπίσεις τη ζωή.
- Πότε ασχοληθήκατε με την υποκριτική;
Ήθελα από την εφηβεία μου. Μετά άρχισα να σπουδάζω Ιατρική στη Γερμανία, έκανα κάποια χρόνια, αλλά δεν την τελείωσα. Δεν μου άρεσε καθόλου. Το θεωρώ ένα ιερό λειτούργημα, αλλά δεν μπορώ εγώ να το υπηρετήσω. Στην εφηβεία μου, λοιπόν, έλεγα ότι θα ήθελα πολύ ν’ ανεβάσω στη σκηνή κάτι από αυτά διαβάζω.
- Τα πρώτα σας βήματα ήταν στο θέατρο;
Με έβγαλε στο Εθνικό Θέατρο ο Αλέκος Αλεξανδράκης. Αυτός ήταν ο πρώτος μεγάλος δάσκαλός μου. Παράλληλα με τη σχολή Αιμίλιου Βεάκη που σπούδαζα, τον πρώτο χρόνο κλήθηκα να πρωταγωνιστήσω στο Εθνικό στην παράσταση «Σαλόνικα», δίπλα στον Αλέκο Αλεξανδράκη, στη Νέλλη Αγγελίδου και τη Θέμιδα Μπαζάκα. Τρεις δασκάλους αναγνωρίζω στη ζωή μου και με επηρέασαν πολύ.
Ο πρώτος ήταν ο Αλεξανδράκης, ο δεύτερος ο Θανάσης Βέγγος και τρίτος ήταν ο Γιώργος Φούντας. Ο Βέγγος ήταν ένα πλάσμα μαγικό. Πραγματικά έμαθα από τον Βέγγο πώς να είσαι βαθιά ανθρώπινος. Από τον Αλεξανδράκη έμαθα πώς να είσαι αξιοπρεπής κι από τον Φούντα έμαθα πώς να είσαι παλικάρι και να μη φοβάσαι τίποτα.
- Η ομορφιά είναι προσόν ή ελάττωμα σε έναν άνθρωπο;
Βοηθά, αλλά δεν πρέπει να μείνεις σε αυτό. Αν μείνεις σε αυτό, έχεις περάσει ο ίδιος τις αλυσίδες στον εαυτό σου. Είναι ένας καλός βατήρας για να ξεκινήσεις, αλλά μέχρις εκεί.
- Είχατε προτάσεις για μόντελινγκ;
Ναι, πολλές, αλλά δεν ήθελα να γίνω… γιαουρτάκι στο ράφι του σούπερ μάρκετ.
- Πώς γνωριστήκατε με τη γυναίκα σας;
Γνωριστήκαμε πριν από χρόνια σε ένα πλατό, στα γυρίσματα μιας σειράς. Με μάγεψε πρώτα η παρουσία της και μετά η έντονη προσωπικότητά της. Η Σοφία έχει δύναμη, τσαγανό και εξυπνάδα. Μου είπε δυο τρία πράγματα και μου… πείραξε το μυαλό. Λέω, κοίτα να δεις, εδώ είμαστε! Μου συνέβη κάτι μοναδικό. Δεν είχα ξαναγνωρίσει τέτοιον άνθρωπο που να τα έχει όλα. Εμφάνιση, παρουσία, προσωπικότητα, δύναμη σκέψης και πάνω από όλα να μου βγάζει τον καλύτερό μου εαυτό.
- Ζήσατε τρομοκρατικό χτύπημα στο Λονδίνο το 2017…
Ήμασταν 150 με 200 μέτρα μακριά από το σημείο του χτυπήματος. Είχαμε στρίψει δεξιά στη γέφυρα. Ακούσαμε τον θόρυβο και επικράτησε πανικός. Ουρλιαχτά, φωνές, κόσμος έτρεχε δίπλα μας και μας φώναζε «τρέξτε να σωθείτε!» Ήταν συγκλονιστικό. Ένας τύπος πατούσε κόσμο με το αμάξι! Σκότωσε ανθρώπους, ανάμεσά τους και παιδιά. Κάποια παιδάκια που είχαν έρθει εκδρομή από τη Γαλλία. Μετά χάος, ασθενοφόρα, ελικόπτερα… Πολύ δύσκολη εμπειρία, αλλά μας έφερε πιο κοντά.
- Η γιαγιά σας, που είναι η μεγαλύτερη θαυμάστριά σας, τι κάνει;
Είναι 100 χρονών! Η γιαγιά μου είναι η πατρίδα μου. Είναι η ρίζα μου.
- Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή της ζωής σας;
Από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου ήταν όταν έχασα τη μητέρα μου. Δύο είναι οι άνθρωποι που έχω λατρέψει σε αυτόν τον κόσμο. Η μία είναι η μητέρα μου και η άλλη είναι η Σοφία. Η Σοφία είναι τα πάντα μου. Μία άλλη δύσκολη στιγμή βίωσα πριν από λίγες εβδομάδες. Είχα ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα υγείας και έφτασα πολύ κοντά στον θάνατο. Ήμασταν περιοδεία στη βόρεια Ελλάδα με την παράσταση και κόντεψα να χάσω τη ζωή μου.
Έπαθα αλλεπάλληλα ισχαιμικά επεισόδια. Πέθαινα. Ήμασταν μέσα στο φορτηγό με τα σκηνικά με τη Σοφία και της είπα «Σοφία, πεθαίνω. Σε ευχαριστώ για όλα όσα ζήσαμε. Είσαι το πλάσμα της ζωής μου και στενοχωριέμαι μόνο γιατί θα ήθελα να ζήσω παραπάνω πράγματα μαζί σου και νιώθω ότι δεν θα προλάβω».
Ευτυχώς είχα την τύχη και δεν πέθανα, δεν έχασα το φως μου, δεν έμεινα ανάπηρος, δεν έχασα τη δυνατότητα ομιλίας. Ευτυχώς είμαι καλύτερα από ποτέ. Το ξεπέρασα αμέσως. Δεν κάθισα σπίτι, ανέβηκα αμέσως στη σκηνή. Δεν στενοχωρήθηκα ούτε μία στιγμή, δεν έπαθα κατάθλιψη ούτε μία στιγμή.
- Τι ήταν αυτό που σας κράτησε στη ζωή;
Η σκέψη ότι θέλω να γυρίσω στο σπίτι, ν’ αγκαλιάσω τον σκύλο μου και μετά να πεθάνω. Να αγκαλιάσω τον Μπράντο μου, το πιο αγνό πλάσμα στον κόσμο, ένα Ροτβάιλερ που του έχω μεγάλη αδυναμία. Είναι το παιδί μου. Η πατρότητα άλλωστε και η μητρότητα δεν είναι κληρονομικό χάρισμα. Είναι ιδιότητα. Το να φροντίζεις και να προσφέρεις στο πλάσμα που έχεις αναλάβει την ευθύνη του. Τι θα πει πρέπει να γεννήσεις για να είναι παιδί σου; Όχι! Μπορείς και να υιοθετήσεις ένα παιδί ή ένα άλλο πλάσμα διαφορετικό από σένα.
- Θα θέλατε να αποκτήσετε παιδί είτε παραδοσιακά είτε με υιοθεσία;
Όχι, γιατί είμαι πλήρης στη ζωή που ζω και δεν έχω νιώσει την επιθυμία. Και γιατί νιώθω ότι έχω παιδί. Ο Μπράντο έχει σώσει τη γυναίκα μου όταν τέσσερις τύποι πήγαν να της κάνουν κακό. Τους κυνήγησε. Την έσωσε. Είναι μαγικό, υπέροχο σκυλί, τον έχω μεγαλώσει. Ό,τι και να λένε για τα Ροτβάιλερ είναι τα πιο αγνά πλάσματα. Το πώς θα τα μεγαλώσεις είναι το θέμα.
- Αποδέχεστε την ομοιότητά σας με τον Χριστό που επισημαίνουν πολλοί;
Όχι! Τον θαυμάζω ως ιστορικό πρόσωπο και με συγκινεί, γιατί ήταν ένας επαναστάτης της εποχής του. Ήθελε να αλλάξει τον κόσμο. Δεν τον άφησαν βέβαια…
- Πείτε μου λίγα λόγια και για την παράσταση «Στο μυαλό του Φραντς Κάφκα».
Θεωρώ ότι αυτή η παράσταση είναι κάτι συγκλονιστικό. Μέσα στην παράσταση είμαι ΕΓΩ. Μιλάω και λέω αυτά που θέλω να πω μέσα από τον ρόλο του Κάφκα. Με εκφράζει τρομερά αυτός ο συγγραφέας. Μέσα από την παράσταση λέω πράγματα που ήθελα μια ζωή να πω. Είναι μια ροκ μαύρη κωμωδία. Πήγαμε Πράγα, τώρα είμαστε Αθήνα, στο θέατρο Altera Pars 8, 9, 15 και 16 Φεβρουαρίου, και μετά θα γυρίσουμε όλη την Ελλάδα. Ιωάννινα ο επόμενος σταθμός, Πάτρα, Θεσσαλονίκη, ελληνικά νησιά.
φωτογραφίες: Βαγγέλης Μασιάς
