Ήταν 28 Δεκεμβρίου 1895 στο Παρίσι. Τόπος το «Λε Γκραντ Καφέ» που σήμερα είναι ξενοδοχείο και για ιστορικούς λόγους το καφέ του διατηρεί το ίδιο όνομα.
Τότε, στο υπόγειό του δύο αδέλφια, ο Λουί και ο Αύγουστος Λιμιέρ έκανα για πρώτη φορά προβολή της νέας τους εφεύρεσης με εισιτήριο.
Νωρίτερα, στις 22 Μαρτίου, είχαν παρουσιάσει σε επιστήμονες το νέα τους εφεύρεση που την ονόμασαν « Cinematographe».
Ο συγκεκριμένος χώρος ήταν η τρίτη επιλογή. Αρχικά απευθύνθηκαν στο καμπαρέ Φολί – Μπερζέρ που ανέβαζε παραστάσεις ελαφρού θεάτρου και φιλοξενούσε διάφορες εκδηλώσεις. Τους είπαν ότι δεν θα είχε εμπορική επιτυχία η προβολή. Ακολούθησε το Μουσείο κέρινων ομοιωμάτων Γκρεβέν. Κι εκεί εισέπραξαν αρνητική απάντηση.
Πολλοί αιθουσάρχες τους συμβούλευσαν να πάνε σε κάποιο τσίρκο και να δείξουν την εφεύρεσή. Ακόμη και οι σκηνοθέτες της εποχής δεν κατάλαβαν ότι ο τρόπος της διασκέδασης θα άλλαζε δραματικά τα επόμενα χρόνια. Ο κινηματογράφος δεν ήταν απλά μια εφεύρεση που θα άλλαζε τον τρόπο διασκέδασης, αλλά και τον ίδιο τον κόσμο. Η εικόνα αποκτούσε κίνηση και η κίνηση μετατρεπόταν σε τέχνη με τεράστια έσοδα, αλλά το σημαντικότερο, σε αντίθεση με το θέατρο διατηρούσε το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα στην αιωνιότητα.
Οι Λιμιέρ είχαν αποτυπώσει σε φιλμ μερικές σκηνές της καθημερινής ζωής στο Παρίσι στα περίχωρα και στη Λιόν. Είχαν και κάποια στιγμιότυπα που προφανώς ήταν «στημένα» με κωμικές καταστάσεις, που θεωρούνται οι πρώτες απόπειρες μυθοπλασίας.
Κι όμως η πρώτη αυτή παράσταση είχε επιτυχία. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής περισσότεροι από 2.500 άνθρωποι πλήρωσαν εισιτήριο για να δουν, έστω και από περιέργεια τη νέα αυτή εφεύρεση!
Μεταξύ των θεατών ήταν και ο σκηνοθέτης Ζορζ Μελιές, ο πρώτος που κατάλαβε τη δύναμη του νέου μέσου. Μάλιστα πρότεινε να αγοράσει τη νέα εφεύρεση, αλλά οι Λιμιέρ αρνήθηκαν. Ο Μελιές έγινε αργότερα ο πρώτος… ποιητής της κινηματογραφικής εικόνας με κορυφαία την ταινία «Ταξίδι στη Σελήνη».
Τι είδε ο κόσμος σε εκείνη την πρώτη προβολή;
Είδε ακόμα έναν από τους δύο αδελφούς σε οικογενειακές στιγμές
Αλλά και κωμικές σκηνές…
Ένα χρόνο αργότερα (1896) προβλήθηκε το πρώτο… θρίλερ. Ήταν τρένο που έφθανε στον σταθμό. Η γωνία λήψης ήταν τέτοια που προκάλεσε τρόμο στους θεατές που πίστεψαν ότι το σιδερένιο θηρίο ερχόταν καταπάνω τους!
Η εξέλιξη ήταν ραγδαία. Τα δύο αδέλφια άρχισαν να ανοίγουν κινηματογραφικές αίθουσες σε όλη τη χώρα, αλλά και το εξωτερικό, από την επόμενη κιόλας χρονιά κι έστειλαν σε πολλές χώρες οπερατέρ για να απαθανατίσουν σκηνές από μέρη που δύσκολα ο μέσος θεατής των κινηματογραφικών αιθουσών θα μπορούσε να επισκεφτεί.
