Είναι ανεξάντλητα τα αστεία περιστατικά που συνέβαιναν παντού στην Ελλάδα κατά την περίοδο των δημοτικών και βουλευτικών εκλογών. Και ήταν φυσικό να συνέβαιναν, γιατί, παλαιότερα τουλάχιστον το μορφωτικό επίπεδο του λαού ήταν ασύγκριτα χαμηλότερο από το σημερινό. Η εξοικείωση με το καινούργιο πνεύμα δεν ήταν εύκολη υπόθεση και πέρασαν πολλές δεκαετίες ώστε να γίνει καθημερινό βίωμα. (Και ακόμα δεν έχουμε φτάσει σε επιθυμητό σημείο)…!
Οι δημοτικές παρατάξεις και οι υποψήφιοι δήμαρχοι συνήθως εξαπολύουν μια ξέφρενη προσπάθεια εξασφάλισης υποψηφίων, αλλά και ψηφοφόρων, χρησιμοποιώντας όλες τις μεθόδους «πειθούς».
Οι πρακτικές που εξακολουθούν να εφαρμόζονται γύρω από τον προεκλογικό “αγώνα” είναι πρακτικές «μαυρογιαλούρου» και όχι μόνο…! Τα ρουσφέτια, οι υποσχέσεις, ακόμα και οι εκβιασμοί και έμμεσες απειλές είναι στην ημερήσια διάταξη…!
Αντίπαλοι στις πρώτες εκλογές στην Αθήνα (στο διάστημα 15-20 Μαρτίου 1835) ήταν όσοι βρίσκονταν υπό την επιρροή του Βαυαρού αρχιγραμματέα Άρμανσμπεργκ (κυβερνητικοί) και όσοι ήταν αντίθετοι στη βασιλεία (αντικυβερνητικοί). Ο προεκλογικός αγώνας χαρακτηρίστηκε από τις συνήθεις καταγγελίες για νοθεία και από την αντιπαλότητα μεταξύ νέων υποψηφίων και γηραιότερων. Οι 800 Αθηναίοι, που προσήλθαν στις κάλπες, βρέθηκαν επί πέντε μέρες στο μοναδικό εκλογικό τμήμα της πόλης στην Αγία Ειρήνη, στην οδό Αιόλου. Με 650 από τις 800 ψήφους, εκλέχθηκε η παράταξη των αντικυβερνητικών, η οποία και εξέλεξε του περισσότερους δημοτικούς συμβούλους. Η εξέλιξη αυτή εξόργισε τον Άρμανσμπεργκ. Έτσι παρενέβη και διόρισε δήμαρχο τον Ανάργυρο Πετράκη αντί του εκλεγμένου Δημητρίου Καλλιφρονά. Ο νέος δήμαρχος διοίκησε υπό την επίβλεψη των Βαυαρών, οι οποίοι και τον καθαίρεσαν μετά από δύο χρόνια.
Στις δημοτικές εκλογές του 1891 οι υποψήφιοι για τη Δημαρχία του Πειραιά, Μουτσόπουλος και Ρετσίνας, έλαβαν ακριβώς τον ίδιο αριθμό ψήφων: 3.200 ψήφους ο Ρετσίνας και 3.200 ψήφους ο Μουτσόπουλος.
Σύμφωνα με το νόμο, σε περίπτωση ισοψηφίας ο Δήμαρχος θα εξελέγετο δια κλήρου. Έτσι και έγινε, αλλά στην κληρωτίδα τοποθετήθηκαν με ταχυδακτυλουργικό τρόπο δύο χαρτάκια με το όνομα του Μουτσόπουλου, ο οποίος, τελικά, και εξελέγη Δήμαρχος.
Ένα δεκάρικο η ψήφος
«Εις κάποιας άλλας Δημοτικάς εκλογάς στο Μεσολόγγι ο υποψήφιος Γουλιμής εσοφίσθη ένα ευφυέστατο τέχνασμα δια την εξασφάλισιν ψήφων. Επήρε 100 ή 150 δεκάδραχμα, από τα μεγάλα και ωραία, εκείνα της Λαϊκής Τράπεζας, τα έκοψε στη μέση, εκράτησε το μισό και το άλλο μισό το έδωσε εις τον καθένα από τους αμφιβόλου ειλικρίνειας ψηφοφόρους. Όταν ο καθένας πήγαινε στο τμήμα για να ψηφίση, επεδείκνυε το μισό δεκάρικο εις τον αντιπρόσωπο του Γουλιμή, εις τον οποίον παρέδιδε το σφαιρίδιο για να το ρίξει μόνος του εις την κάλπιν…! Αμέσως έξω από το τμήμα εδίδετο και το άλλο μισό εις τον ούτω ψηφίσαντα».
Στις Δημοτικές Εκλογές της 9ης Φεβρουαρίου1914, οι υποψήφιοι για το Δήμο Της Αθήνας γι’ αυτές τις εκλογές ήταν ο μεγιστάνας Εμμ. Μπενάκης και ο αντίπαλος του, Σπ. Μερκούρης. Ο Μπενάκης είχε εντυπωσιάσει το Αθηναϊκό κοινό, γιατί ήταν ο πρώτος υποψήφιος, που κυκλοφορούσε στους χωματόδρομους της Αθήνας και των συνοικιών με ένα κατακόκκινο αυτοκίνητο. Τον Μπενάκη στήριξαν και οι… εν Αθήναις Στυμφαλιείς, γιατί τους είχαν υποσχεθεί ότι ο πάμπλουτος Μπενάκης θα έφερνε στην Αθήνα, με δικά του έξοδα, τα ύδατα της Στυμφαλίας. Έτσι, και η Αθήνα θα υδρευόταν και η Στυμφαλία θα λυτρωνόταν από την ελονοσία. Τις εκλογές κέρδισε ο Μπενάκης, αλλά τα ύδατα της Στυμφαλίας δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα.
Στις ίδιες εκλογές, ο Μερκούρης προσδοκούσε να πείσει τους Αθηναίους με το μεγάλο έργο που είχε επιτελέσει. Ποιο ήταν αυτό; Διαφήμιζε ότι «η οδός Κοραή είναι η τρίτη οδός επί της Ευρωπαϊκής Ηπείρου που φωτίζεται με υπερπιεσμένο γκάζι». Οι άλλαι δύο οδοί βρίσκονταν στο Παρίσι. Η αρμόδια υπηρεσία, μάλιστα, βεβαίωνε ότι αυτός ο φωτισμός ήταν «έντονος, γλυκύς και οικονομικός»…
Στις Δημοτικές εκλογές του 1934 είχαν το δικαίωμα να ψηφίσουν για πρώτη φορά και οι γυναίκες, αλλά εκείνες απείχαν. Αλλά και το 2007, στους Λειψούς, σε σύνολο 1.115 εγγεγραμμένων ψήφισαν οι 97. Το 2009 στο Αγρίνιο, ψηφοφόρος μετάνιωσε για την ψήφο του και ήθελε να βγάλει το φάκελο του έξω από την κάλπη για να αλλάξει το περιεχόμενό του…!
Μία κηδεία (!), που τελούνταν σε δημοτικό διαμέρισμα επαρχιακής πόλης, επέλεξε υποψήφια δημοτική σύμβουλος για να… ψαρέψει ψήφους. Με το ωραίο της ταγιεράκι πήγε στην κηδεία (!), όπου επικαλέστηκε « αδελφική σχέση» με τον μακαρίτη, χωρίς βέβαια ο τελευταίος να είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα λεγόμενα της. Όταν, όμως η υποψήφια άρχισε να ζητά την πολιτική στήριξή της από τους συγγενείς και φίλους του μακαρίτη, εκείνοι τη «στόλισαν» με αρκετά… « γαλλικά» και ακόμη… τρέχει να εξαφανιστεί η υποψήφια σύμβουλος!
Κάποια χρονιά νεαρή δικηγόρος από την Αθήνα, που ήθελε να γνωρίσει ακριτικό νησί, ζήτησε να οριστεί ως δικαστική αντιπρόσωπος στη Γαύδο, πράγμα το οποίο και έγινε. Περιχαρής πήρε την Πέμπτη το πρωί τηλέφωνο και ζητούσε πληροφορίες για το πώς θα παραλάβει τον εκλογικό σάκο και με ποιο πλοίο θα μεταβεί στο νησί. Ήταν βαρύς χειμώνας. Κι όταν ενημερώθηκε ότι θα μεταφερθεί με ειδικό ελικόπτερο του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, πανικόβλητη υπέβαλε άμεσα την παραίτησή της! Έτσι, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου την αντικατέστησε με άντρα δικηγόρο, ο οποίος δεν φοβόταν τις πτήσεις!
Οι ευρωεκλογές ήταν ήρεμες. Τα αποτελέσματα λίγο- πολύ εκ των προτέρων γνωστά. Σχεδόν όλα είχαν συλλεγεί στη Νομαρχία ήδη από τις 11.30 μ.μ. της Κυριακής. Στις 4 το πρωί της Δευτέρας, όμως, το αποτέλεσμα από συγκεκριμένο εκλογικό τμήμα δεν είχε έρθει ακόμη. Και ο δικαστικός αντιπρόσωπος δεν απαντούσε στο τηλέφωνο του εκλογικού τμήματος. Η Αστυνομία τον βρήκε στο ξενοδοχείο του να κοιμάται αγκαλιά με τον εκλογικό σάκο. «Αύριο πρωί – πρωί θα τα πάω στη Νομαρχία», απάντησε στους αστυνομικούς. «Σιγά. Και τι έγινε. Αφού ξέρουμε ήδη το αποτέλεσμα»!
Έχουν να το λένε για παράδειγμα σε χωριό, για υποψήφιο Τοπικό Σύμβουλο, μια από τις χαρακτηριστικές φιγούρες του χωριού, που μετά το άνοιγμα της κάλπης μετρήθηκε να λαμβάνει μόλις έναν σταυρό! Όπως ήταν φυσιολογικό, οι χωριανοί στο καφενείο την επομένη άρχισαν να τον πειράζουν και να του λένε: «Καλά ρε, ούτε η γυναίκα σου δεν σε ψήφισε;». Κι αυτός απάντησε: «Μωρέ, η γυναίκα μου με ψήφισε, εγώ είχα κάπου υποχρέωση…»!
700 αλίμονο!
Μια άλλη περίπτωση είναι ενός υποψηφίου που δεν κατάφερε να εκλεγεί και όταν τον ρωτούσαν οι γνωστοί του εάν πήγε καλά, απαντούσε: «Πολύ καλά, πήρα 200 σταυρούς και 700 αλίμονο!». «Τι είναι αυτά τα αλίμονο;» τον ρωτάνε με απορία. «Είναι αυτοί που τους ρώταγα αν θα με ψηφίσουν και μου λέγανε: «Αλίμονο! Εσένα δεν θα ψηφίσουμε;»
Και στις τωρινές εκλογές, όμως, δεν λείπουν τα ευτράπελα. Κυρίως σχετίζονται και με τα «μπαλώματα» που έκαναν από εδώ κι από εκεί ορισμένοι υποψήφιοι, για να έχουν υποψηφίους σε ορισμένα χωριά, που δεν έβρισκαν.
Έτσι, κάτοικοι των Αθηνών «μεταναστεύουν» ως υποψήφιοι σε διάφορα χωριά με τα οποία ουδεμία σχέση έχουν, συγγενείς και φίλοι επιστρατεύονται, ενώ υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις υποψηφίων που δεν τους γνωρίζουν καν στα χωριά , τα οποία υποτίθεται πως «θέλουν» να εκπροσωπήσουν. Χαρακτηριστική η περίπτωση υποψήφιας σε παραλίμνια κοινότητα που ακόμη οι χωριανοί ψάχνουν να βρουν ποια είναι…!
Όταν οι ψηφοφόροι των Σερρών πήγαν να ψηφίσουν, με έκπληξη διαπίστωσαν πως τα ψηφοδέλτια που κρατούσαν στα χέρια τους ήταν του νομού Θεσπρωτίας. Το λάθος εντοπίστηκε από δικαστικό αντιπρόσωπο και η τάξη επανήλθε άμεσα. «Ήταν λάθος του τυπογραφείου» είπε ο αντιπεριφερειάρχης…!
Έκαναν, όμως, και γκάφες. Στις ομιλίες του, υποψήφιος Δήμαρχος έλεγε πως αν κερδίσει τις εκλογές, θα φροντίσει, ώστε η πόλη να είναι λειτουργική και φιλόξενη για άτομα με ειδικές ανάγκες. Ο
υποψήφιος δήμαρχος, όμως είχε τοποθετήσει το προεκλογικό του περίπτερο πάνω σε διάβαση για άτομα με ειδικές ανάγκες…!
