Ενα τρένο κρύβει πάντα μια καταστροφή για τις ηγεσίες, τελικώς. Στην Ελλάδα ξέρουμε ποια καταστροφή. Τέμπη. Τώρα μαθαίνουμε και στην Ευρώπη. Το βίντεο που διέρρευσε από το κοινό σιδηροδρομικό ταξίδι των Μακρόν, Στάρμερ και Μερτς προς την Ουκρανία, στο οποίο φέρεται ότι κάνουν χρήση… κοκαΐνης, σύμφωνα με όσα καταγγέλλει η ρωσική πλευρά, δεν είναι του… συρμού.
Είναι σοβαρό και πολιτικά καταστροφικό. Διότι δείχνει ποια είναι η πραγματική ψυχική κατάσταση της ευρωπαϊκής ηγεσίας, παλαιάς και νέας. Διότι επίσης δείχνει ποια είναι η στάση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης απέναντί της, αν κρίνουμε από τον θόρυβο που ακολούθησε. Ο,τι κι αν συνέβη πραγματικά, ο κόσμος τούς έχει ικανούς να έχουν κάνει χρήση ναρκωτικών. Δυστυχώς, δεν το καταλαβαίνουμε. Εχουμε μια ευρωπαϊκή ηγεσία η οποία είναι μάλλον ανυπόληπτη διεθνώς. Τα τελεσίγραφά της είναι «τζούφια». Δεν της δίνει κανείς ιδιαίτερη σημασία. Ακουσαν οι Ρώσοι το τελεσίγραφο του Μακρόν για νέες κυρώσεις στη Μόσχα και λύθηκαν στα γέλια κατά την παροιμία «ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται». Και σ’ αυτήν την ευρωπαϊκή ηγεσία, την οποία παρακάμπτουν συστηματικά οι Αμερικανοί, οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί και οι Τούρκοι, που συνεννοούνται με άνεση μεταξύ τους για όλα (από τους δασμούς έως τη σύρραξη στο Πακιστάν), ποντάρουμε τα χαρτιά μας.
Εμείς, η Ελλάδα! Μέχρι και στο Πεντάγωνο πήγε… εκδρομή ο πρωθυπουργός μαζί με τον σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας για να μετάσχει σε τηλεδιάσκεψη μαζί τους. Από μακριά. Γιατί από κοντά δεν τον «παίζουν». Ο πρωθυπουργός της χώρας, που τους διευκόλυνε με την Αλεξανδρούπολη, δεν προσεκλήθη εκεί. Το δυστύχημα δεν είναι μόνο ότι αυτή η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι ανυπόληπτη και με συγκεκριμένη ημερομηνία λήξεως. Το δυστύχημα είναι ότι στην πρώτη στροφή θα μας «αδειάσει» πανηγυρικά και θα τα βρει με τις ΗΠΑ που σήμερα καθυβρίζει στο πρόσωπο του Ντόναλντ Τραμπ, ενώ θα έχει ήδη προηγουμένως συμφωνήσει με όλα τα κράτη-μέλη να βάλουν το χέρι στην τσέπη για την ευρωπαϊκή άμυνα, την υψηλή επιστασία της οποίας θα έχουν δύο μη μέλη της Ενωσης, η Βρετανία και η Τουρκία. Κοινώς, όπου τους συμφέρει θα τα βρουν με τις ΗΠΑ και τον λογαριασμό θα τον φορτώσουν σ’ εμάς, όπου δεν τους συμφέρει θα τα σπάσουν μαζί μας και πάλι τον λογαριασμό θα τον φορτώσουν σ’ εμάς. Οπως παραδείγματος χάριν στο Μεταναστευτικό, που ετοιμάζονται να κάνουν τις χώρες τους φρούρια, με κλειστά σύνορα για να εγκλωβίσουν όλη τη μετανάστευση από τη Συρία, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική στις χώρες του Νότου.
Οι οποίες με τη σειρά τους κάνουν τα «κουμάντα» τους. Η Ισπανία και η Ιταλία έχουν ανοίξει δουλειές με την Τουρκία, ενώ η Μελόνι είναι ο βασικός συνομιλητής του Τραμπ μαζί με τον Ορμπαν στην Ενωση. Υπάρχει για την περίπτωσή μας ένα καταπληκτικό τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι που ερμηνεύει η Αλίκη Καγιαλόγλου. Ονομάζεται «Ο κόσμος σου να είμαι εγώ» και οι στίχοι του μεταξύ άλλων λένε: «Οποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται πάει μια ψηλά, μια χαμηλά, ποτέ δεν πάει σωστά/ μια δεξιά, μια αριστερά, ποτέ δεν πάει μπροστά». Είναι η περίπτωσή μας, φοβάμαι. Θα τους πληρώνουμε να δανείζονται για τις αγορές όπλων και αρμάτων (εμάς μας αρνούνταν το αμοιβαίο χρέος), θα τους κρατάμε τους μετανάστες μακριά από τα σύνορά τους και το δώρο θα είναι να είμαστε ο δορυφόρος των συνεταίρων τους στην περιοχή. Χάνοντας και τη θάλασσά μας, κλεισμένοι στα 6 μίλια. Τι ωραία!
Οι δεδομένες πολιτικές ηγεσίες είναι ακόμα και από τους ποιό ευτελισμενους ανυπολοιπτους Μάπετ πολιτικούς της νομισματικής ένωσης φτυσμενες.
Ο λαός που τους εκλέγει νοιώθει άραγε καθόλου ίχνος ντροπής;
Χώρες με προσωπικά πολιτικά οικονομικά συμφέροντα σε βάρος κρατών μελών τής ένωσης είναι πραγματικά ένωση ή μια φαντασίωση ένωσης; Που ο καθένας κάνει ότι του κατέβει στο κεφάλι και εμείς ότι βλάπτει τα συμφέροντα της χώρας.