Η σύγκρουση του Ντόναλντ Τραμπ και του Ίλον Μασκ, είχε όλα τα στοιχεία μιας κλασικής αμερικανικής τραγωδίας: προδοσία, υπεροψία, δημόσια ταπείνωση, και στο τέλος… μια σιωπηλή παραδοχή ήττας.
Τις τελευταίες ημέρες, ο Ίλον Μασκ φαίνεται πως κατάλαβε ότι η αναμέτρησή του με τον πρόεδρο δεν ήταν μόνο επικίνδυνη, αλλά και ζημιογόνα — τόσο για τον ίδιο όσο και για τις επιχειρήσεις του. Μάλιστα προχώρησε μέχρι και σε δημόσια δήλωση μετάνοιας, λέγοντας πως οι αναρτήσεις του ήταν υπερβολικές.
Ο δισεκατομμυριούχος επιτέθηκε αρχικά σκληρά στον Τραμπ, ζητώντας ακόμη και την καθαίρεσή του και φέρνοντας στο προσκήνιο τις σχέσεις του με τον διαβόητο Τζέφρι Έπσταϊν. Ο Τραμπ δεν άργησε να απαντήσει, απειλώντας με ακύρωση συμβολαίων και ομοσπονδιακών επιδοτήσεων προς τις εταιρείες του Μασκ. Και όπως φάνηκε, δεν αστειευόταν: μέσα σε λίγες μέρες, οι μετοχές της Tesla βούλιαξαν κατά 15%, αφαιρώντας περίπου 150 δισ. δολάρια από την αξία της εταιρείας — και κατεβάζοντας απότομα τον τόνο του πολυμήχανου επιχειρηματία.
Σαν να ήθελε να μαζέψει ό,τι είχε απομείνει από το κύρος του, ο Μασκ γύρισε το αφήγημα. Σε μια ειρωνική αλλά εύγλωττη ανάρτηση στο X, έγραψε: «Είναι εξωφρενικό πόση δυσφήμιση έχει γίνει σε βάρος μου – ιδιαίτερα από εμένα τον ίδιο!» Η δήλωση, αν και σαρκαστική, έμοιαζε περισσότερο με αυτοκριτική. Κι ενώ όλοι ανέμεναν την επόμενη επίθεση, ο Μασκ έκανε το αντίθετο: άρχισε να αναδημοσιεύει αναρτήσεις του Τραμπ, να επιτίθεται στους πολιτικούς του αντιπάλους και να συντάσσεται ξανά με τη ρητορική του προέδρου.
Πρόκειται για μια εμφανή στροφή, ένα σιωπηλό “mea culpa” προς τον άνθρωπο που βοήθησε να φτάσει στην εξουσία — και τώρα μπορεί να τον καταστρέψει, αν το θελήσει. Ο Μασκ δεν είναι ανόητος: γνωρίζει ότι μεγάλο μέρος της αυτοκρατορίας του στηρίζεται σε κρατικές συμφωνίες, τεχνολογική πρόσβαση και πολιτική εύνοια. Χωρίς την έγκριση της Ουάσινγκτον, ακόμα και τα διαστημικά του οράματα μπορούν να καθηλωθούν.
Πολλοί ερμηνεύουν αυτή την «επιστροφή» ως ξεκάθαρη αναγνώριση ήττας. Ο Μασκ, που δεν δίστασε να προκαλέσει τους πάντες, από τον Μαρκ Ζάκερμπεργκ μέχρι τον ίδιο τον Πρόεδρο των ΗΠΑ, φαίνεται πως βρήκε το όριό του στον Τραμπ. Έναν αντίπαλο όχι μόνο σκληρό, αλλά και αδίστακτο, με τεράστια επιρροή. Όταν ο ίδιος ο Τραμπ δεν ανακάλεσε καμία από τις απειλές του και συνέχισε να προωθεί ανοιχτά το αφήγημα της «εκδίκησης», ο Μασκ κατάλαβε ότι η σύγκρουση δεν αξίζει το κόστος.
Επιστρέφει λοιπόν σταδιακά στην αγκαλιά του Τραμπ, με μηνύματα στήριξης, αστεία εις βάρος του εαυτού του και πολιτικές θέσεις ευθυγραμμισμένες με εκείνες του Ρεπουμπλικανικού στρατοπέδου. Είναι ένα φαινόμενο γνώριμο για τον Τραμπ: πρώην σύμμαχοι που αποστατούν θεαματικά, μόνο για να επιστρέψουν ταπεινωμένοι. Ο Μασκ, όπως φαίνεται, δεν αποτελεί εξαίρεση.
Δείτε Επίσης:
