Κατώτερες των περιστάσεων, όχι μόνο επειδή αδυνατούν να ανταποκριθούν στην έκρηξη της ζήτησης, που είναι αναμενόμενη λόγω της καραντίνας, αποδείχθηκαν ισχυρές αλυσίδες του ελληνικού λιανεμπορίου, ακόμα και στον χώρο της τεχνολογίας, που είχαν κάνει σημαία τους το ηλεκτρονικό εμπόριο.
Ενώ όλοι έχουν επικεντρώσει την κριτική τους στις εταιρίες ταχυμεταφορών, ορισμένες από τις οποίες επιχείρησαν να κερδοσκοπήσουν μέσα στην κρίση με αύξηση τιμολογίων, ελάχιστοι ασχολούνται με την πλήρη διάλυση των δήθεν ηλεκτρονικών καταστημάτων ισχυρών ομίλων.
Είναι χαρακτηριστικό πως σήμερα εάν ένας καταναλωτής αγοράσει, π.χ., ένα καλλυντικό από γνωστό ηλεκτρονικό κατάστημα του εξωτερικού που συνεργάζεται με τις διεθνείς εταιρίες ταχυμεταφορών (DHL, UPS, κ.λπ.), θα φτάσει στο σπίτι του σε τρεις ημέρες.
Αν αγοράσει το ίδιο προϊόν από τις κάποιες ελληνικές αλυσίδες (όχι όλες, υπάρχουν και οι γρήγορες εξαιρέσεις…), θα χρειαστεί διπλάσιες ως και τετραπλάσιες ημέρες! Πρόκειται για εικόνα που δείχνει πως οι ελληνικές εταιρίες λιανικής και ταχυμεταφορών δεν επένδυσαν ποτέ ουσιαστικά στο ηλεκτρονικό εμπόριο. Και ας το διαφήμιζαν.
«Βροχή» οι καταγγελίες
Στον Συνήγορο του Καταναλωτή υπάρχει «βροχή» καταγγελιών από καταναλωτές που αγόρασαν, με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα, προϊόντα που εμφανίζονταν διαθέσιμα σε ηλεκτρονικά καταστήματα, αλλά στην πραγματικότητα δεν υπήρχαν! Έτσι πολλοί καταναλωτές έχουν, π.χ., παραγγείλει τρία προϊόντα και τελικά παραλαμβάνουν το ένα ή τα δύο, με άγνωστη ημερομηνία παραλαβής του τρίτου – και ας το έχουν πληρώσει.
Ορισμένες αλυσίδες παραδέχονται το σφάλμα τους και, σε επικοινωνία με τους πελάτες, ακυρώνουν την παραγγελία ή τμήμα της παραγγελίας με επιστροφή του ποσού. Κάποιες άλλες εδώ και ημέρες «κάνουν την πάπια», με αποτέλεσμα πολλοί καταναλωτές να περιμένουν επί ώρα στα τηλεφωνικά τους κέντρα προκειμένου να βγάλουν άκρη.
Η κρίση που έφερε ο κορωνοϊός αποκάλυψε πως για πολλά ηχηρά ονόματα του λιανεμπορίου το ηλεκτρονικό κατάστημα ήταν απλώς εργαλείο μάρκετινγκ, και όχι ουσιαστικό τμήμα των πωλήσεων.
Τώρα οι καταναλωτές διαπιστώνουν έκπληκτοι πως δεν υπάρχουν ούτε τεχνολογικά συστήματα που συνδέουν τις αποθήκες με τα καταστήματα, ώστε να μην αγοράζουν οι πελάτες προϊόντα που δεν υπάρχουν. Πρόκειται για εικόνα που συναντάει κάποιος όχι στους μικρούς της λιανικής, αλλά σε πανίσχυρους ομίλους με ετήσια έσοδα εκατοντάδων εκατομμυρίων.
