Δεν συμμερίζομαι τη γραμμή κάποιων (φίλων κατά τα λοιπά…) που χειροκροτούν τον σημερινό πρόεδρο των ΗΠΑ Τραμπ ως «εσωστρεφή πατριώτη» Αμερικανό, έναντι -ας πούμε…- κάποιων «διεθνιστών», ιδίως του Δημοκρατικού κόμματος των ΗΠΑ… Νισάφι, αδέλφια, το παραξηλώνουμε!
- Από τον
Δημήτρη Κ. Σέργιο
Όταν ο ιστορικός πρόεδρος της Αμερικής Ουίλσον είχε πολύ παλαιότερα διακηρύξει το δόγμα της «επιστροφής των ΗΠΑ από τα διεθνή στα εσωτερικά τους θέματα», η διακήρυξη εκείνη γινόταν σε εποχή που ούτε στα πιο τρικυμιώδη όνειρα των κατοίκων της Γης δεν είχε φανεί ο σημερινός κίνδυνος ισοπέδωσης εκ θεμελίων του «δυτικού τρόπου ζωής». Θα παραλείψω όσα ξαφνικά συνέβησαν μετά το «δόγμα Ουίλσον» με την έκρηξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την κατοπινή (εξίσου απρόβλεπτη) πτώση του «συντεταγμένου» κομμουνιστικού μπλοκ.
Θα βάλω επίσης στην άκρη (όσο και αν με τίποτε… ΔΕΝ μπαίνει!) την αντιφατικώς καλλιεργηθείσα ως εξωστρεφή αμερικανική προπαγάνδα από τους πιο γιγαντιαίους διπλωμάτες και στρατιωτικούς αναλυτές των ΗΠΑ (συνάμα και πιο αδυσώπητους επιχειρηματίες της Γης!) που ακούνε στο όνομα Χόλιγουντ και Σίλικον Βάλεϊ… Ομως, ιδίως μετά τα πρώτα γεγονότα σύγχρονης ανθρωποκαταστροφής (Ναϊρόμπι, δεκαετία του 1980) και τις έκτοτε ακολουθήσασες από τους τζιχαντιστές μαζικές ανθρωποθυσίες στη Νιγηρία, στη λοιπή Υποσαχάρια Αφρική, στην Αίγυπτο (από τους «αδελφούς μουσουλμάνους»,) στο Ιράκ, στη Συρία, στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν, στην Ινδονησία, στην Αγγλία, στη Γαλλία, στο Βέλγιο, στη Ρωσία (Μπεσλάν, Μετρό και Θέατρο της Μόσχας, Περικαυκάσιες περιοχές κ.λπ.) αλλά και στους «Δίδυμους Πύργους» της Ν. Υόρκης, παρίσταται τουλάχιστον περίεργο να χαρακτηρίζεται σοβαρά ως «επιστροφή των Αμερικανών στα του οίκου τους» (!) η απόσταση που (φαίνεται να…) τηρεί ο Τράμπ από τις τις δραματικές αυτές εξελίξεις…
Επιπλέον, στην «απόσταση» Τραμπ αντιφάσκει και η πρόθεσή του να εγκαταστήσει στον σβέρκο της ανθρωπότητος ως, περίπου, πανευρωπαϊκό και παμμεσογειακό σεκιουριτά τον (δεν αστειεύομαι!) κεντρικό θεωρητικό των τζιχαντιστών, Νεο-οθωμανιστή Ερντογάν! Ηδη προκάλεσε σάλο η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών του Νεο-οθωμανιστή ότι Ερντογάν και Ντόναλντ Ντακ (συγγνώμη, Τραμπ ήθελα να πω, αλλά μου ξέφυγε!) συνεννοήθηκαν προ δεκαημέρου τηλεφωνικώς να παίξουν μαζί τις… κουμπάρες στη Λιβύη! Αραγε εντάσσεται και αυτό σε… επιστροφή του κ. Τραμπ στα «αμερικανικά ενδότερα» (!) λόγω εφαρμογής κάποιου «δόγματος Ουίλσον»;
Και ποια διαφορά έχει αυτή η εξέλιξη από τα κατορθώματα της «αριστερής διεθνίστριας» Χίλαρι Κλίντον στην ίδια χώρα (Λιβύη), όταν η κυρία είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι; Ας φανταστεί ο αναγνώστης ότι ήδη προ μηνών, οπότε ο Ερντογάν επισκεπτόταν το Πακιστάν, ο εκεί ομόλογός του προανήγγειλε τον Τούρκο ως «Παγκόσμιο Ηγέτη των Μουσουλμάνων όπου Γης»! Να τους ζήσει, αλλά να προοιωνίζεται έτσι από… Πακιστανό (!) και η εν όψει νέα ισλαμιστική προοπτική σε Μεσόγειο και Ευρώπη λόγω -άκου!- «επιστροφής… στο σπίτι» του κ. Ντόναλντ Τραμπ πάει πολύ, μα πάρα πολύ!
Εκτός εάν (και ψάξτε το!) ο σημερινός ένοικος του Λευκού Οίκου, όπως διατηρεί ουρανοξύστες στην Κωνσταντινούπολη εισπράττοντας ενοίκια κ.λπ., προσπαθεί να πετύχει και από εμάς ισόλογο… καλάθι grosso! Κάτι δεν τέτοιο ακουγόταν -αν δεν απατώμαι!- όταν ήταν ακόμη στο «μαγείρεμα» η υπόθεση της επένδυσης του Ελληνικού; Και ας μην τον πάρω τον «εσωστρεφή» πρόεδρο στον λαιμό μου, φτωχόν άνθρωπο! Κατά τα λοιπά, θα άξιζε να διαβάσει κανείς τι γράφει περί Τραμπ και περί των κονέ του με την Τουρκία ο πρώην σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον στο τελευταίο βιβλίο του!
