Ο έως χθες το απόγευμα σύμβουλος Ασφαλείας του πρωθυπουργού, ναύαρχος Διακόπουλος αποτελεί εξαιρετική περίπτωση Έλληνα αξιωματικού και ο τρόπος που άσκησε τα καθήκοντά του κατά τη διάρκεια της βραχύβιας θητείας του ήταν -κατά τη γνώμη μου- επιτυχής, επιτυχέστατος. Και τούτο υπό την έννοια ότι σε κάθε δημόσια παρέμβασή του απηχούσε τις απόψεις του βαθέος Μαξίμου. Δεν αυτοσχεδίαζε ο άνθρωπος.
- Από τον Μανώλη Κοττάκη
Όταν δήλωνε προ εβδομάδος ότι «άλλο η Ελλάδα και άλλο η Κύπρος», αντιλήψεις τρίτων διατύπωνε με επίσημη ιδιότητα. Όχι προσωπικές απόψεις! Ξεχνάμε ότι φέτος δεν στείλαμε μαχητικά F16 στη Λευκωσία στην εορτή της κυπριακής ανεξαρτησίας την 1η Οκτωβρίου και ότι έχουν συναντηθεί δυο τρεις φορές Δένδιας – Χριστοδουλίδης για να διαλύσουν τις αθηναϊκές διαδόσεις «νεοσημιτικών» όλων των παρατάξεων ότι αιτία των ελλαδικών δεινών είναι οι «προκλητικές» για την Τουρκία έρευνες της Κυπριακής Δημοκρατίας στην ΑΟΖ της;
Όταν ο κ. Διακόπουλος επιβεβαίωνε προχθές στην Αλεξία Τασούλη (Open TV) ότι το «Oruc Reis» διεξάγει πράγματι έρευνες στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, πάλι δεν αυτοσχεδίαζε.
Αποκάλυψε όσα συζητούνται ανεπισήμως πίσω από τις κλειστές πόρτες του Μαξίμου, αλλά δεν ομολογούνται δημοσίως! Αυτά που δεν μπορεί να πει η κυβέρνηση. Αυτός είναι ο ρόλος του, γι’ αυτό διορίστηκε. Το αμάρτημά του ήταν πως τα είπε πολύ «κοντά» στο διάγγελμα του πρωθυπουργού και τον εξέθεσε. Εξ ου και η αναγκαστική παραίτηση!
Στην ίδια κατηγορία ανήκει και ο αναπληρωτής σύμβουλος Ασφαλείας του κ. Μητσοτάκη, τέως πρόεδρος του ΕΛΙΑΜΕΠ Θάνος Ντόκος, ο οποίος «βαρέθηκε» φαίνεται να βγάζει το φίδι από την τρύπα (θυμίζω τις δηλώσεις του περί συνεκμετάλλευσης και περί λανθασμένης επένδυσης στον Χάφταρ – διατεταγμένες αμφότερες) και αποσύρθηκε για την ώρα στο βάθος της σκηνής. Και αυτός θέσεις του Μαξίμου απηχούσε για να μετρηθούν οι αντιδράσεις της Αγκυρας. Ας μη λιθοβολούμε λοιπόν τους αγγελιοφόρους οι οποίοι εν τέλει είναι και πολιτικώς «αναλώσιμοι», όπως απεδείχθη χθες βράδυ.
Το τελευταίο επεισόδιο Διακόπουλου μου δίνει την ευκαιρία να πω ότι δεν είναι δυνατόν να πάει μακριά μια κυβέρνηση όταν ανά υπουργείο και ανά τομέα πολιτικής λειτουργούν με την ευλογία της ηγεσίας της πολλά και διαφορετικά κέντρα. Αυτό δυστυχώς υπήρχε από την αρχή της διακυβέρνησης της Ν.Δ. και δυστυχώς επιτάθηκε μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό. Για την εξωτερική πολιτική, πλην του αρμόδιου υπουργού Εξωτερικών, ομιλούν δημοσίως ή εκτελούν αποστολές στο πλαίσιο των καθηκόντων τους οι δύο σύμβουλοι Ασφαλείας, κ. Διακόπουλος, Ντόκος, η εμπειρότατη πρέσβης Ελένη Σουρανή, ο επικεφαλής των διερευνητικών συνομιλιών Παύλος Αποστολίδης και δεν ξέρω ποιος άλλος!
Ερώτημα, τροφή για σκέψη: την πολιτική ευθύνη της διεξαγωγής του διαλόγου με την Τουρκία ποιος θα την έχει; Ο υπουργός Εξωτερικών ή ο έμπειρος κύριος πρέσβης με απευθείας αναφορά στον πρωθυπουργό; Γι’ αυτά τα θέματα, πλην του πρωθυπουργού, ένας πρέπει να μιλά και να έχει την ευθύνη των χειρισμών! Ο υπουργός Εξωτερικών. Όχι άλλοι δεκαπέντε! Κυβέρνηση έχουμε. Όχι παρα-κυβέρνηση. Τα αυτά ερωτήματα ισχύουν για τα υπουργεία Οικονομικών, Ανάπτυξης, Εργασίας και Υγείας μετά την ανακατανομή αρμοδιοτήτων, συν το Πεντάγωνο για ειδικούς λόγους! Δεν μπορεί κάθε υπουργείο να έχει δύο και τρία αφεντικά!
Δεν γίνεται τέσσερις εκλεγμένοι με σταυρό από τον λαό υπουργοί, βουλευτές δεκαετίας και εικοσαετίας (Σταϊκούρας, Γεωργιάδης, Κικίλιας, Βρούτσης) να είναι κομπάρσοι των διορισμένων Σκυλακάκη, Παπαθανάση, Κοντοζαμάνη, Τσακλόγλου! Το πολιτικό κόστος της αμέσου αντικαταστάσεώς τους, αν το Μαξίμου τούς θεωρεί μη επιτυχημένους, θα ήταν λιγότερο από τις τριβές και τις παλινωδίες που θα υπάρξουν όταν αρχίσουν αύριο «τα κοκόρια να λαλούν μαζί». Έως τώρα τα σχήματα με δίδυμες ηγεσίες δεν προκάλεσαν πολιτική ζημιά, πρώτον, διότι οι υπουργοί επέδειξαν παροιμιώδη υπομονή και χαμηλό προφίλ στις προσβολές που τους έγιναν και, δεύτερον, διότι η αντιπολίτευση είναι πολιτικά ημιθανής, εσχάτως ασχολείται με το φύλο των αγγέλων! Αυτά όμως κάποτε τελειώνουν.
Η κυβέρνηση οφείλει να είναι πολιτικά ομοιογενής. Και να επιτύχει ή να αποτύχει για την ομοιογένειά της, όχι για την αυριανή τυχόν διαφωνία ή ασυνεννοησία μεταξύ μελών του ίδιου υπουργείου. Το αυτό ισχύει και για τους ίδιους τους υπουργούς, οι οποίοι παραμένουν στο σχήμα «ψαλιδισμένοι». Σε περίπτωση αποτυχίας, αφού δεν αντέδρασαν, θα είναι και οι ίδιοι στο κάδρο των ευθυνών. Αλλά εν πάση περιπτώσει το κεντρικό ζήτημα αφορά τη διεύθυνση της κυβερνήσεως. Χειμώνας με το μισό υπουργικό συμβούλιο αποκαρδιωμένο δεν βγαίνει. Ούτε οι συνεδριάσεις του υπουργικού θα είναι αποδοτικές, όπως στον πρώτο επιτυχημένο χρόνο της διακυβέρνησης Μητσοτάκη, αν παρίστανται οι «υπουργοί» και όχι οι υπουργοί. Ο αρχηγός, που πάντοτε σε αυτή την παράταξη είναι η «μάνα του λόχου», θα βρει, νομίζω, τη λύση.
ΥΓ.: Προσοχή στο υπουργείο Άμυνας. Να μην αποκαρδιώνονται άνθρωποι που υπηρετούν με σθένος την πατρίδα επί του πεδίου από τα αρνητικά σχόλια «ρεαλιστών» διορισμένων γραφειοκρατών της κυβερνήσεως που στη θέα της σημαίας δεν βγαίνει δάκρυ από τα μάτια τους. Δεν θα επεκταθώ. Θα έρθει η ώρα του ταμείου.
