Κατασκευάσαμε ατομικές βόμβες για να τις έχουμε στο μουσείο; Δεν χρειαζόμαστε πυραύλους και έναν τεράστιο στρατό, εάν δεν μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης» δήλωσε πρόσφατα ο Πακιστανός βουλευτής Μουλανά Τσιτραλί, ζητώντας αιφνιδιαστική πυραυλική επίθεση εναντίον του Ισραήλ με πυρηνικά όπλα.
- Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Ανάλογες απειλές είχαν εκτοξευτεί στο παρελθόν από Πακιστανούς αξιωματούχους εναντίον της Γαλλίας λόγω της τουρκογαλλικής και της πακιστανο-ινδικής διαμάχης και τη θέση της Γαλλίας υπέρ της Ελλάδος και της Ινδίας. Το Πακιστάν απέκτησε ατομικά όπλα τη δεκαετία του 1970, επειδή η πολιτική βούληση συναντήθηκε με τον ισλαμικό εθνικισμό τεσσάρων ιδιοφυών Πακιστανών πυρηνικών φυσικών (Abdus Salam, Abdul Kadir Khan, Ishrat Husein Usmani, S.A. Butt).
Ο συνδυασμός της επιστήμης, της πολιτικής βούλησης, καθώς και ο χρηματισμός των Γερμανών πολιτικών με ισλαμικό χρήμα και η βούληση μεγιστοποίησης του κέρδους των γερμανικών εταιριών επέτρεψαν την κατασκευή της πακιστανικής ατομικής βόμβας σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Η καθολική γερμανική εμπλοκή στην πώληση πυρηνικής τεχνολογίας στο Πακιστάν ανάγκασε Γερμανό βουλευτή να δηλώσει «ότι το σύνθημα της εξαγωγικής καμπάνιας της Γερμανίας στο Πακιστάν είναι “κανένας να μην ακούει τίποτα, κανένας να μη βλέπει τίποτα και κανένας να μην εμποδίζει τίποτα”».
Το 1989 το γερμανικό περιοδικό «Stern» παρουσίασε ότι από το 1980 περισσότερες από 70 γερμανικές εταιρίες συμμετείχαν στην κατασκευή της πακιστανικής ατομικής βόμβας, οι υπηρεσίες των οποίων υπερτιμολογήθηκαν χιλιάδες φορές πάνω από τις κανονικές.
Οι προσωπικές φιλικές επαφές του Khan και το άφθονο χρήμα έφεραν Ευρωπαίους φυσικούς και μηχανικούς στο Πακιστάν, όπως τον Ολλανδό Henk Slebos, τoν Βρετανό Peter Griffin, τον Ελβετό Friedrich Tinder και τον Γερμανό Gotthard Lerch. Οι πακιστανικές πρεσβείες στις δυτικές χώρες και στους διεθνείς οργανισμούς καθώς και 93 κρατικοί οργανισμοί συνέβαλαν στην επιτυχία της πακιστανικής προσπάθειας, η οποία έγινε γνωστή με το όνομα «το δίκτυο του Khan».
Η τελευταία μέσω του δικτύου Khan και τη βοήθεια του Πακιστάν, της Κίνας, της Ρωσίας και της Γερμανίας απέκτησε σημαντική πυρηνική τεχνογνωσία, ώστε σήμερα να μην αμφισβητείται από κανέναν ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία θα γίνει σε σύντομο χρονικό διάστημα. Άλλωστε, ο πρόεδρος Ερντογάν έχει προετοιμάσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τις προθέσεις του, δηλώνοντας ότι «η Τουρκία έχει δικαίωμα να αποκτήσει πυρηνικά όπλα, όπως έχουν πράξει ήδη άλλες χώρες και γι’ αυτό τον σκοπό θα διαθέσει όσα χρήματα απαιτηθούν σε εταιρίες και μεμονωμένα άτομα, ακόμα και στον διάβολο», επισημαίνοντας εμμέσως ότι η Τουρκία αντέγραψε την οργανωτική δομή του δικτύου Khan και, συνεπώς, κανένας δεν μπορεί να την εμποδίσει.
Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ουδείς στην Ελλάδα λόγω μειωμένου πολιτικού δείκτη ευφυΐας είναι ότι η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία είναι προτεραιότητα της χώρας, η δε ταύτισή της με το Πακιστάν γίνεται λόγω της ανάγκης απόκτησης πυρηνικής τεχνογνωσίας.
Αυτή η ανάγκη έφερε τον πακιστανικό στόλο στο Αιγαίο, καθώς και τους Πακιστανούς εποίκους στην Ελλάδα. Η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία με τη βοήθεια του Πακιστάν σε συνδυασμό με τη «φινλανδοποιημένη» Ελλάδα όχι μόνο θα αλλάξουν τη γεωστρατηγική δυναμική και θα διαταράξουν τις γεωπολιτικές ισορροπίες στη Μεσόγειο, στην Ασία και την Αφρική, αλλά κυρίως θα απειλήσουν την ύπαρξη του κράτους του Ισραήλ. Πράγματι, το Ισραήλ βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση όχι μόνο λόγω της ιστορικής, ιδεολογικής και πολιτιστικής διαφοροποίησής του με το Ισλάμ, αλλά κυρίως επειδή το τεχνολογικό χάσμα μεταξύ του ισλαμικού και του εβραϊκού κόσμου όλο και μικραίνει. Πλέον των λεκτικών δηλώσεων, όπως αυτή του Πακιστανού βουλευτή, που ζήτησε τη ρίψη πυρηνικών όπλων στο Ισραήλ, η απόκτηση πυραυλικής τεχνολογίας από τους Παλαιστίνιους, έστω και πρωτόγονης, όχι μόνο απέδειξε την ανάμειξη του Ιράν, του Πακιστάν και της Τουρκίας στη διαμάχη, αλλά ακόμα η τεχνολογική βελτίωση της επιθετικής ισχύος των Παλαιστινίων αιφνιδίασε τους Ισραηλινούς, αντιλαμβανόμενοι στην πράξη τη γεφύρωση του τεχνολογικού χάσματος μεταξύ του Ισλάμ και του κράτους του Ισραήλ.
Επιπροσθέτως, η απόκτηση πυρηνικών όπλων από την Τουρκία θα φέρει σε πολύ δύσκολη θέση και τη Γαλλία, επειδή η σύγκρουσή τους αφορά κυρίως τον έλεγχο της Αφρικής.
Όπως η Δύση, έτσι και το Ισραήλ διέπραξαν τεράστια στρατηγικά λάθη με την Τουρκία και το Ισλάμ, επειδή ο δυτικός νεοφιλελευθερισμός θεοποίησε το κέρδος και αγνόησε τις ιδεολογικές συγκρούσεις.
Η Τουρκία χρησιμοποίησε τον γεωγραφικό αποκλεισμό και την πολιτική απόγνωση του Ισραήλ για να αποκτήσει τεχνογνωσίες μη επανδρωμένων αεροσκαφών και ηλεκτρονικού πολέμου. Τα στρατηγικά λάθη του Ισραήλ, της Ελλάδος και της Δύσης είναι ολέθρια και μάλλον μη αντιστρεπτά.
*Διδάκτωρ Φυσικής του Πανεπιστημίου του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
