Η κατάσταση στο Αφγανιστάν μετά την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν είναι τέτοια που μπορεί κανείς να πει ότι η ανθρωπότητα έχει πάει πολλούς αιώνες πίσω.
Από τον Σάββα Καλεντερίδη
Απαγχονισμοί αντιπάλων, χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια -έστω και στημένη- δικαστική διαδικασία, βασανιστήρια σε άτομα που θεωρούνται εχθρικά προς τους Ταλιμπάν, δημόσια μαστιγώματα γυναικών, δολοφονίες ηθοποιών, μουσικών και καλλιτεχνών, απαγόρευση της μουσικής και της κωμωδίας, δηλαδή του γέλιου…
Με άλλα λόγια, μαύρο σκοτάδι και, μάλιστα, με ελάχιστες προοπτικές να ξανάρθει το φως το επόμενο χρονικό διάστημα. Ισα ίσα, προοπτικές υπάρχουν το σκοτάδι να διαχυθεί στις γειτονικές χώρες και το Αφγανιστάν να γίνει άντρο ισλαμικής τρομοκρατίας, με ανυπολόγιστες συνέπειες στην ασφάλεια όλης της ανθρωπότητας.
Ορισμένοι σχολιαστές σημειώνουν ότι την ανθρωπότητα την οδηγούν πολλούς αιώνες πίσω οι επεμβάσεις της Δύσης σε χώρες σαν το Αφγανιστάν.
Θεωρώ ότι η προσέγγιση αυτή είναι ελλειμματική, χωρίς να σημαίνει ότι δεν έχει τις ευθύνες της η Δύση για όσα συμβαίνουν, με τη ριζοσπαστικοποίηση του Ισλάμ. Το λάθος της Δύσης ήταν ότι επέλεξε να χρησιμοποιήσει το Ισλάμ για πολιτικούς και γεωπολιτικούς λόγους, κυρίως για την εκδίωξη των Σοβιετικών από το Αφγανιστάν, και έκτοτε άρχισαν να αναπαράγονται «γενεές» μουτζαχεντίν, τζιχαντιστών και Ταλιμπάν.
Όμως, το ανησυχητικό είναι ότι η Δύση συνεχίζει να κάνει τα ίδια λάθη με το λεγόμενο πολιτικό Ισλάμ. Χρησιμοποιεί ή συνεργάζεται με το πολιτικό Ισλάμ της Τουρκίας, δηλαδή με τον Ταγίπ Ερντογάν και το κόμμα του, κάνοντας μυωπικούς υπολογισμούς, χωρίς να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που δημιουργείται με «βελούδινο» τρόπο στην ίδια την Τουρκία, στις χώρες που έχει εισβάλει, στις χώρες όπου έχει στείλει με σχέδιο μουσουλμάνους μετανάστες, ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν ήδη ριζοσπαστικοποιημένα άτομα, που έχουν αποκεφαλίσει και έχουν δολοφονήσει ανθρώπους, στις χώρες τις οποίες έχει βάλει στο στόχαστρο να κατακτήσει.
Οι μόνοι που άρχισαν σιγά σιγά να αντιλαμβάνονται τον ταλιμπανισμό του Ερντογάν είναι οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι βλέπουν στις χώρες τους τους Τούρκους μετανάστες να οργανώνονται σε παρακρατικές συμμορίες, ελεγχόμενες ασφυκτικά από το βαθύ τουρκικό κράτος. Όμως, αντιλαμβάνονται ότι είναι ήδη αργά, αφού οι τουρκικές υπηρεσίες έχουν «διαβάσει» καλά το δικαιικό σύστημα των χωρών της Ευρώπης και κινούνται στα όρια της νομιμότητας και της παρανομίας. Εκμεταλλεύονται δηλαδή τους δημοκρατικούς θεσμούς και τον σεβασμό των ανθρώπινων δικαιωμάτων και «χτίζουν» ένα ρατσιστικό, παρακρατικό σύστημα για να ελέγχουν τις τουρκικές κοινότητες, να τρομοκρατούν τους Κούρδους, τους Αλεβίτες και τους αντιφρονούντες, να διαπράττουν δολοφονίες, όπως τις τρεις Κούρδισσες στο Παρίσι.
Η Ευρώπη, αν δεν αφυπνιστεί και αν δεν πάρει μέτρα, θα ξυπνήσει κάποια μέρα και θα διαπιστώσει ότι έχει αλωθεί από το πολιτικό ριζοσπαστικό Ισλάμ και από τον τουρκικό ισλαμικό και εθνικιστικό ρατσισμό. Και αυτό γιατί η Ευρώπη αρνείται να δει και να καταδικάσει το καθεστώς Ερντογάν, το οποίο, χρησιμοποιώντας το πολιτικό Ισλάμ, είναι έτοιμο να εισβάλει και να αλώσει μια ελληνικότατη πόλη, την κλειστή Αμμόχωστο. Εξάλλου, εδώ και μερικά χρόνια διαπράττει πολιτισμική γενοκτονία στους Κούρδους και τους Αλεβίτες της Τουρκίας, και κανονική γενοκτονία στους Κούρδους, σουντίες και γεζιντί, του Αφρίν, της Αλ Μπαμπ, τους Γκίρε Σπι και του Σερεκάνιγε.
Επίσης, η Ευρώπη αρνείται να δει ότι η Τουρκία ήταν και παραμένει ο μεγαλύτερος υποστηρικτής του Ισλαμικού Κράτους και ο βασικός συνεργάτης της Αλ Κάιντα – Αλ Νούσρα, της HTS και των άλλων τζιχαντιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων, που έχουν έδρα στο κατεχόμενο Ιντλίμπ της Συρίας.
Και μια που αναφερθήκαμε στο Ισλαμικό Κράτος, πολλοί πιθανόν να έχουν ξεχάσει ότι πρωτεύουσά του ήταν η πόλη Ράκα της Συρίας, μέχρι την απελευθέρωσή της από τις Δημοκρατικές Δυνάμεις της τελευταίας, που έχουν ως ραχοκοκαλιά τους Κούρδους, οι οποίοι εμφορούνται και εμπνέονται από την ιδεολογία του έγκλειστου στη φυλακή του Ιμραλί Κούρδου ηγέτη Αμπντουλάχ Οτζαλάν. Εκεί, στη Ράκα, οι σύμμαχοι του Ερντογάν έκοβαν τα κεφάλια των αθώων ανθρώπων και τα κάρφωναν στα σίδερα του πάρκου που βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της πόλης. Εκεί, στη Ράκα, πετούσαν τους ομοφυλοφίλους από τον δεύτερο και τον τρίτο όροφο. Εκεί βασάνιζαν άντρες, γυναίκες και παιδιά. Εκεί λειτουργούσε το σκλαβοπάζαρο των γυναικών Γεζιντί, που ήθελε να ξεκληρίσει ο Ερντογάν, γιατί αυτή η πατρώα θρησκεία των Κούρδων απειλεί το σουνιτικό Ισλάμ, δηλαδή το «όπλο» με το οποίο προσπαθεί να χειραγωγήσει δεκαετίες τώρα τις κουρδικές μάζες.
Η Ράκα απελευθερώθηκε με κοινή επιχείρηση των Κούρδων και των Αμερικανών, που άρχισε στις 6 Νοεμβρίου 2016 και ολοκληρώθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2017. Στην επιχείρηση εκείνη πρώτα απελευθερώθηκαν 48 χωριά και οικισμοί, σε μια έκταση 560 τ.χλμ., και μετά απελευθερώθηκε και η Ράκα.
Από τότε που φύσηξε ο αέρας της ελευθερίας στη Ράκα αλλά και σε όλες τις άλλες πόλεις και επαρχίες ανατολικά του ρου Ευφράτη, τη διοίκηση της περιοχής αυτής την ανέλαβαν οι Κούρδοι του Κόμματος Δημοκρατικής Ενότητας (PYD), σε συνεργασία με τους Αραβες, τους Ασσύριους και τις άλλες φυλές που κατοικούν εκεί.
Το διάστημα αυτό υπάρχει σεβασμός των ανθρώπινων δικαιωμάτων, οι γυναίκες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα και στα θέματα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, τα παιδιά απολαμβάνουν την ελευθερία, χωρίς καταπιέσεις από τον οποιονδήποτε, στα σχολεία τα ανήλικα, αγόρια και κορίτσια μαζί, χωρίς διακρίσεις και μαντίλες, διδάσκονται σε τρεις γλώσσες, σε κουρδικά, αραβικά και ασσυριακά. Και όλα αυτά τη στιγμή που στο κατεχόμενο από τα τουρκικά στρατεύματα Αφρίν, που μέχρι πριν από την κατοχή ο πληθυσμός του αποτελούνταν σε ποσοστό 95% από Κούρδους (τώρα το ποσοστό αυτό έχει πέσει στο 25%), στα σχολεία τα τουρκικά μαζί με τα αραβικά είναι οι υποχρεωτικές γλώσσες εκπαίδευσης, ενώ τα κουρδικά διδάσκονται προαιρετικά. Ποιος Κούρδος θα ζητήσει να διδαχτεί τα κουρδικά, όταν οι τζιχαντιστές και οι Τούρκοι στρατιωτικοί και παραστρατιωτικοί παραμονεύουν;
Πάμε πίσω στη Ράκα. Στη δήμαρχο της πόλης, Λέιλα Μουσταφά, απονεμήθηκε το βραβείο της κριτικής επιτροπής του οργανισμού «Δήμαρχος του Κόσμου 2021» για τις «προσπάθειες αναδιάρθρωσης της πόλης μετά το ISIS εποχή».
Η Λέιλα Μουσταφά, μηχανικός, εξακολουθεί να υπηρετεί ως δήμαρχος με έναν Αραβα συνδήμαρχο. Η Λέιλα Μουσταφά θεωρείται μια χαρισματική, αλλά ταπεινή, νεαρή γυναίκα και έχει καταφέρει να εδραιώσει την εξουσία της στη δημοτική διοίκηση, παρά τους δεκάδες άντρες γύρω της.
Η πόλη ήταν ερειπωμένη λόγω των σφοδρών συγκρούσεων και των αεροπορικών βομβαρδισμών των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πολύμηνης πολιορκίας της και η επιτυχία της δημάρχου Λέιλα Μουσταφά είναι αξιοσημείωτη, αφού κατάφερε να ξαναχτίσει την πόλη μέσα από τα συντρίμμια που κληρονόμησε.
Σημειώνεται ότι η βραβευθείσα δήμαρχος συμμετείχε στο ντοκιμαντέρ «9 Days in Raqqa», που επιλέχτηκε για το Φεστιβάλ Καννών 2020. Η ταινία εξιστορεί τις προσπάθειες ανοικοδόμησης της πόλης, που απελευθερώθηκε από το ISIS. Χιλιάδες άνθρωποι επέστρεψαν στη Ράκα από το τέλος του πολέμου. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Save the Children, ο πληθυσμός της πόλης είναι σήμερα περίπου 270.000, ενώ το 36% των κτιρίων στην πόλη είναι ακόμη ερειπωμένο.
Η Ευρώπη αλλά και η Ελλάδα καλείται να επιλέξει: Το δημοκρατικό μοντέλο ειρηνικής και αρμονικής συνύπαρξης των λαών, που ευαγγελίζεται ο Αμπντουλάχ Οτζαλάν, το οποίο βλέπουμε ότι λειτουργεί ευεργετικά για τους λαούς στη Ροζάβα, ή το μοντέλο Ερντογάν, που είναι μια κεκαλυμμένη μορφή ταλιμπανισμού;
Αν θέλουμε ειρήνη στην Ευρώπη, πρέπει πρώτα να εξασφαλιστεί ειρήνη και αρμονική συμβίωση των λαών στην Ανατολία, στη Μεσοποταμία και τη Μέση Ανατολή. Και αυτό θα επιτευχθεί μόνο εάν εφαρμοστεί η ιδεολογία του Απο. Αυτό το γνωρίζουν οι Αμερικανοί στρατιωτικοί και διπλωμάτες που συνεργάζονται με τους Κούρδους στη Συρία.
ΥΓ.: Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει παραχωρήσει άσυλο σε πάνω από 2.000 Τούρκους γκιουλενιστές, ένα είδος Ταλιμπάν είναι κι αυτοί, και μόνο μερικές δεκάδες ή το πολύ εκατοντάδες σε διωκώμενους από το ρατσιστικό καθεστώς Ερντογάν Κούρδους. Οι αρμόδιοι αντιλαμβάνονται τι κάνουν ή θα ψάχνουμε να βρούμε τους υπευθύνους αυτής της ωρολογιακής βόμβας;
