Η Κυριακή που πέρασε ήταν σχεδόν τραγική. Μόλις τελείωσε το, ό,τι πρέπει για εγκεφαλικό, ΟΦΗ – ΑΕΚ 3-3, σκέφτηκα να διαβάσω λίγο την «κυριακάτικη δημοκρατία» να ηρεμήσω. Και πού πέφτω λέτε;
Στο κείμενο της κυρίας Εμμανουέλας Τσουδερού: «Όλοι οι “άριστοι” μια εταιρία!». Τι να σας πω. Χίλιες φορές καλύτερο το μαρτύριο του 3-3, από αυτά που διάβασα. Δεν κατάλαβα και πολλά βέβαια, διότι το αλισβερίσι μεταξύ συγγενών και φίλων πήγαινε σύννεφο σε μια ιστορία που Σκυλακάκηδες, Μπένοι μετά των τέκνων αυτών, Μητσοτάκηδες, Βρανόπουλοι, ΜΚΟ, Διαζώματα, Συμβουλευτικές, γίνονται ένας αχταρμάς άλλο πράγμα. Και μετά μερικοί αναρωτιούνται, πού τον θυμήθηκε τον Μπένο ο συμπολίτης μας.
Ηθικόν δίδαγμα: «Κι εσύ λαέ βασανισμένε μη ξεχνάς τον… οχετό». Εγώ όμως θα μαλώσω και την κυρία Τσουδερού και θα της πω: «Εσύ κυρά μου τι κάνεις; Γιατί δεν φτιάχνεις μία εταιρία, μία ΜΚΟ, ένα σωματείο τέλος πάντων, να τη γαζώσεις κανονικά, παρά κάθεσαι και βγάζεις τα μάτια σου στον υπολογιστή. Και άμα θες συνεταίρο, σφύρα μου»…
