Έβαλε στη θέση της την Ολλανδή «δημοσιογράφο» που πήγε να κάνει σόου ακτιβισμού «ΜΚΟ»
- Από τον Γιώργο Χαρβαλιά
Δεν είναι μυστικό ότι η εφημερίδα μας και εγώ προσωπικά ασκούμε ιδιαίτερα σκληρή, κάποιες φορές και καυστική, κριτική στο πρόσωπο του πρωθυπουργού. Το βέβαιο είναι ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε, πρωτίστως επειδή ο κ. Μητσοτάκης εξελέγη με τη σημαία της κεντροδεξιάς παράταξης, αλλά στην πράξη πολιτεύεται με μία ατζέντα «Ποταμιού» και «Δράσης» του Στέφανου Μάνου με… ολίγη από Βαλλιανάτο και ΛΟΑΤΚΙ.
Αυτό δεν αναιρεί, βέβαια, την υποχρέωσή μας να τον υπερασπιστούμε όταν -όχι ως πρόσωπο, αλλά ως εκλεγμένος πρωθυπουργός της Ελλάδας- δέχεται κακόβουλη επίθεση από ενεργούμενα ξένων κέντρων που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία.
Παραδόξως προχθές ο Μητσοτάκης δεν χρειάστηκε υπεράσπιση. Ούτε τη δικιά μας ούτε οποιουδήποτε άλλου. Τα κατάφερε μια χαρά μόνος του. Και έβαλε στη θέση της την ανάγωγη Ολλανδή «δημοσιογράφο» που πήγε να κάνει σόου ακτιβισμού «μη κυβερνητικής οργάνωσης», αλλά έφυγε με την ουρά κάτω απ’ τα σκέλια.
Ήταν πολύ καλός ο πρωθυπουργός στην αντίδρασή του, πολύ καλύτερος απ’ όσο συνήθως εμφανίζεται από το βήμα της Βουλής. Γιατί, χωρίς να βγάλει την εικόνα μιας θεατρικής οργής, αντιμετώπισε την πρόκληση με ηγετική αυστηρότητα. Με εξαιρετική χρήση αγγλικών, ψυχραιμία και αυτοκυριαρχία έδωσε πληρωμένη απάντηση σε ανυπόστατες κατηγορίες που εκστομίζονται εναντίον της χώρας μας.
Θα προτιμούσα, ασφαλώς, να πει ορθά-κοφτά ότι η απώθηση των παράνομων λαθροεισβολέων με κάθε μέσον είναι, όχι μόνο δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση κάθε ευνομούμενου κράτους. Δέχομαι, όμως, ότι υιοθέτησε τη γλώσσα της «πολιτικής ορθότητας». Και μου αρκεί το γεγονός ότι για πρώτη φορά, υπερασπιζόμενος τις ελληνικές θέσεις απέναντι σε αναιδείς και υποκινούμενες επιθέσεις, εξέπεμψε μια στιβαρότητα.
Η κυρία, φυσικά, αυτή, που εξύβρισε τον Ελληνα πρωθυπουργό αποκαλώντας τον «ψεύτη» και «θεατρίνο», δεν είναι δημοσιογράφος. Επαγγελματίας συνοδός… ασυνόδευτων είναι. Και ενεργούμενο ξένων συμφερόντων. Επρεπε να έχει απελαθεί εδώ και καιρό. Αυτές τις «μαγκιές» δεν θα τις έκανε ποτέ στο προεδρικό μέγαρο του Ερντογάν, γιατί απλούστατα θα την είχαν στείλει στο άψε σβήσε με βραχιολάκια να κάνει παρέα στην μπουζού με τίποτα Γκιουλενιστές. Το πώς κατάφερε, αν και «σεσημασμένη», να τρυπώσει στην πρώτη σειρά των καθισμάτων και να υποβάλει ερώτηση στον πρωθυπουργό παραμένει ένα ερώτημα. Ίσως και να ήταν καλοδεχούμενη η παρουσία της.
Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η παρολίγον προβοκάτσια λειτούργησε καλά και για τη χώρα, λειτούργησε θετικά και για την εικόνα του Μητσοτάκη. Το γεγονός, βέβαια, ότι η Ελλάδα έχει φτάσει να απολογείται για τη μεταναστευτική της πολιτική σχετίζεται άμεσα με τους λόγους που ασκούμε κριτική στη σημερινή κυβέρνηση. Αλλά αυτό είναι μία άλλη υπόθεση. Την καλή στιγμή που είχε προχθές ο πρωθυπουργός οφείλουμε να την αναγνωρίσουμε.