Oι ψευδαισθήσεις είναι πολύ επικίνδυνες στη ζωή εν γένει και στην πολιτική ειδικότερα.
- Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης*
Είναι σαφές πως καταδικάζουμε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πως καταδικάζουμε την απειλή βίας και τη χρήση βίας, που αμφότερες είναι παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου. Και σε κάθε επαφή με εταίρους και συμμάχους να ξεκινάμε υπενθυμίζοντας πως αυτό υπέστη και η Κύπρος, το έγκλημα σε βάρος της συνεχίζεται, ενώ απειλούμεθα και εμείς.
Επίσης, έχοντας ως βασικό γνώμονα την εξυπηρέτηση των δικών μας εθνικών συμφερόντων, έχοντας πάρει τα σωστά διδάγματα από την Ιστορία, θα ήταν ολέθριο να αποστούμε των συμμαχιών μας και να συνταχθούμε με τη Ρωσία, γιατί είναι Ορθόδοξοι, γιατί κάτι έγραψε ο Αγαθάγγελος ή οι φιλορώσοι «στρατηγοί» με τις παντόφλες στα κοινωνικά δίκτυα. Οποτε αμφισβητήσαμε τη γεωπολιτική θέση της χώρας και πήγαμε σε σύγκρουση με τους συμμάχους, υποστήκαμε καταστροφή (βλ. και 1920-1922). Είναι παράφρων όποιος πιστεύει πως υπάρχει τρόπος να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντά μας με το να συγκρουστούμε με τις ΗΠΑ. Από το ενωτικό Σχέδιο Ατσεσον που μας προσέφεραν, ως τον Αττίλα, θα έπρεπε να έχουμε διδαχθεί πολλά.
Ο Μακάριος, για να παραμείνει Πρόεδρος χώρας και ο Ανδρέας, για να κάνει «αντιμπεριαλιστική» καριέρα, το τορπίλισαν, οι ΗΠΑ έχασαν τον σεβασμό τους για εμάς, άρχισε και ο Μακάριος τα νταραβέρια με Αδέσμευτους και Ανατολικό Μπλοκ, με αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να αλλάξουν άλογο και να καταλήξουμε, διά της βλακείας και του τυχοδιωκτισμού του καθεστώτος Ιωαννίδη, στην καταστροφή. Ουδείς δε θα αποδειχθεί ελληνικότερος των Ελλήνων. Δικό μας χρέος να επισημαίνουμε τα σημεία τομής των συμφερόντων μας με των συμμάχων μας και να τους πείθουμε γι’ αυτό. Οι πρόθυμοι να χορέψουν καζατσόκ, τα αντηχεία των ρωσικών συμφερόντων δεν προσφέρουν καμία απολύτως εθνική υπηρεσία.
Πρέπει, επίσης, με τα πόδια γερά στη γη να βγάλουμε ορθά συμπεράσματα, όσο πικρά και να είναι για την Ε.Ε., τη στάση και τις δυνατότητές της. Στα ζητήματα άμυνας και ασφάλειας είναι πολύ σημαντικότερες για τα συμφέροντά μας η στενή σχέση μας με τις ΗΠΑ και η εξαιρετική ειδική σχέση με τη Γαλλία και το Ισραήλ, παρά με την Ε.Ε. Η Ε.Ε. είναι μια νομική και εμπορική συλλογική οντότητα, της οποίας τα μέλη έχουν συχνά αντίθετα συμφέροντα και πολιτικές μεταξύ τους, έχει μια σημαία που θυμίζει αντιπροσωπία αυτοκινήτων, για την οποία κανείς δεν είναι διατεθειμένος να πεθάνει και η οποία δεν έχει ούτε κοινό στρατό ούτε κεντρική ηγεσία που να προκύπτει με διαδικασίες δημοκρατικής νομιμοποίησης.
Η δε αλεπού, ο Κίσινγκερ, είχε πει το εύστοχο: «Ωραία. Ευρωπαϊκή Ενωση. Ποιον πρέπει να πάρω τηλέφωνο για να μιλήσω μαζί της;» Η απάντηση θα μπορούσε να είναι «τον εκάστοτε Γερμανό καγκελάριο», αλλά είναι εσφαλμένη. Η Γερμανία βάζει τευτονικούς κανόνες για το χρέος, μαζί με την αριστερίζουσα ευρωγραφειοκρατία, πουσάρει την πιο αντιευρωπαϊκή πολιτική μουσουλμανικού εποικισμού, αλλά όταν έρχεται η ώρα των μεγάλων αποφάσεων σε κάτι μεγάλο και ζόρικο, όπως το Ουκρανικό, τηρεί μια θλιβερή, ψόφια στάση, γιατί δεν είναι πραγματική ηγεμονική δύναμη. Διότι σας θυμίζω πως ακόμη ισχύει ο νόμος που λέγαμε, ο Νόμος του Ξίφους. Μπορεί να είσαι χλιδάτα πλούσιος, να πέφτουν κάθε μέρα πακτωλοί πεντακοσάευρων στα θησαυροφυλάκιά σου, αλλά δυνατός παραμένει όποιος είναι οπλισμένος ως τα δόντια και έχει αποφασιστικότητα. Ενώ Ρώσοι αλεξιπτωτιστές πέφτουν στο Χάρκοβο, τα άρματα μάχης του Πούτιν πλησιάζουν το Κίεβο και η ουκρανική αεράμυνα εξαερώνεται, σε τι συμφώνησε η Ε.Ε.;
Να φωταγωγήσει κτίρια με τα χρώματα της ουκρανικής σημαίας; Βαράτε μας με άνηθο και σιγά τα αίματα. Αυτοί που δεν έχουν Στρατό, που ενίοτε δεν συμφωνούν για το ψάρεμα της ρέγγας και το σχήμα των αγγουριών, θα αντιμετωπίσουν τον Πούτιν; Χλομό. Ούτε για το θέμα του swift συμφωνήσανε. Δυο χώρες έχουμε κραταιές Ενοπλες Δυνάμεις στην Ε.Ε., εμείς και η Γαλλία, που έχει και πυρηνικά και καμιά δεκαριά πυρηνικούς αντιδραστήρες για να μην κρέμεται από τους ρωσικούς ή άλλους δίδυμους αδένες. Οι διάφοροι ευρωλιγούρηδες έχουν πάθει σοκ και γράφουν κάτι ιερεμιάδες, κατάρες και ευχολόγια, σαν απατημένες γκόμενες, θεωρητικά έτοιμοι για το Ανατολικό Μέτωπο αλλά περιμένουν το φύλλο πορείας. Ονειρεύονταν Ομοσπονδιακή Ευρώπη και Ευρωστρατό, αλλά προς το παρόν φάτε μπάμιες από το Τσερνόμπιλ και φωταγώγηση κτιρίων και ουκρανικό σημαιάκι στο προφίλ στο Facebook. Ανύπαρκτες φαντασιώσεις. Αυτοί που αρνούνται να υπερασπιστούν την ταυτότητα των Εθνών της Ευρώπης, που αντί να δώσουν κίνητρα κατά της υπογεννητικότητας ευνοούν την αντικατάσταση μέρους του πληθυσμού από παράνομους αναφομοίωτους ξένους, που σε κάθε ευκαιρία υπονομεύουν τους τρεις πυλώνες της Ευρωπαϊκής ταυτότητας (Αρχαία Ελλάδα, Ρώμη, Χριστιανισμός), περιμένετε να φτιάξουν Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης με ισχυρές Ενοπλες Δυνάμεις; Μόνο για τα «δικαιώματα» του Φρούλη είναι ικανοί να σκίσουν κάνα καλσόν κάποιοι από αυτούς.
Οι δε αναλυτές της πλάκας, επαρχιώτες των Βρυξελλών, που όταν πέρδεται η Ούρσουλα νομίζουν πως μυρίζει Chanel No 5, ηθικολογούν, παραμιλάνε σαν μαστουρωμένοι δερβίσηδες και αρνούνται την πραγματικότητα: πως η σημερινή Ε.Ε. είναι για κλάματα και ό,τι πιο αντιευρωπαϊκό υπάρχει, απέχοντας παρασάγγας από το αληθινό ευρωπαϊκό αξιακό πλαίσιο και την προοπτική μιας ενωμένης πολυεθνικής υπερδύναμης. Ποιους, λοιπόν, θα φοβηθεί ο Πούτιν; Αυτούς που συμφωνούν μόνο τι καφέ θα πιουν στις συνδιασκέψεις που οργανώνουν με το πάσο τους, όσο η Ουκρανία γίνεται σαν δρόμος που του περνάνε καλώδια;
Γνωρίζω πως από τα γραφόμενά μου θα φρικάρουν οι έχοντες τις φαντασιώσεις περί Ε.Ε., αλλά μου αρέσει ο ρεαλισμός. Μπορεί στο μέλλον, και στη Γερμανία και αλλού να εμφανιστεί μια εμπνευσμένη ηγεσία, που να θεωρήσει σύνορα όλων των Ευρωπαίων τα σύνορά μας, έναντι της τουρκικής απειλής, που θα επεξεργαστεί με όλες τις χώρες ένα νέο σχέδιο Ενωμένης Ευρώπης, μια συμμαχία ελευθέρων κρατών, με κοινά σύνορα, απέναντι στην ισλαμική επέκταση και την παράνομη μετανάστευση, που θα προτάξει την προστασία της οικογένειας, την αναγέννηση της οικονομίας, και θα υπερασπίζεται μαζί με τα σύνορα και τους τρεις πυλώνες, που λέγαμε. Ως τότε έχουμε διάφορα οφέλη και ζημίες, μένουμε στην προβληματική αλλά πάντως οικογένειά μας και για την ασφάλειά μας, οπλισμένοι ως τα δόντια και αποφασιστικοί, θα τα πούμε με τους ουσιαστικούς συμμάχους μας, κυρίως τις ΗΠΑ, τη Γαλλία και το Ισραήλ. Γιατί; Γιατί αυτοί υπάρχουν, γιατί η απειλή, τουρκική και όχι μόνο, είναι παρούσα, ανασαίνει στα μούτρα μας, ενώ η Ομοσπονδιακή Ευρώπη και ο κραταιός Ευρωστρατός της είναι έπεα πτερόεντα, κοινώς φούμαρα.
