Στην εποχή μας έχει αποδειχτεί πολλές φορές ότι τα αυτονόητα δεν είναι πάντοτε άμεσα αντιληπτά. Οι δυνατότητες επηρεασμού και διαμόρφωσης της κοινής γνώμης είναι τόσες, που συνήθως χρειάζεται να δίνεις μάχες για την τελική αποδοχή τους.
Του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη*
Όσο αυτονόητο είναι, λοιπόν, το ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αναγκάσεις έναν 60χρονο να προχωρήσει στην τρίτη δόση του εμβολίου, ενώ αυτός έχει 800 φορές (!) περισσότερα αντισώματα κατά του Covid-19 από όσο είναι το όριο προστασίας του, άλλο τόσο αυτονόητο θα έπρεπε να είναι το ότι δεν επιλέγεις να γίνεσαι μέρος μιας διεθνούς κρίσης, όταν, μάλιστα, τα εθνικά ζωτικά σου συμφέροντα θα μπορούσαν να εξυπηρετηθούν μέσω αυτής.
Κι όμως αυτό ακριβώς έκανε η κυβέρνηση Μητσοτάκη, όταν απέστειλε στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, ενώ για χρόνια έκλεινε τα μάτια της μαζί με όλο τον δυτικό κόσμο σε όσα συνέβαιναν στην ανατολική Ουκρανία, με τεράστιες, μάλιστα, επιπτώσεις και στο εκεί ελληνικό στοιχείο, που μετράει πολλούς αιώνες παρουσίας και αποτελεί μία άγνωστη στους πολλούς εθνική μας δύναμη. Δεν ήταν, δυστυχώς, και λίγα τα αυτοδιοικητικά όργανα της πατρίδας μας τα οποία προέβησαν στην έκδοση ετεροβαρών ψηφισμάτων, που επέρριπταν, δηλαδή, την ευθύνη για τις εχθροπραξίες αποκλειστικά στη ρωσική πλευρά.
Ανάλογη προσπάθεια επιχειρήθηκε να υλοποιηθεί και στον Δήμο Θεσσαλονίκης, με πρόταση ψηφίσματος που κατέθεσε η διοίκηση για το θέμα. Κατά τη συζήτηση, προτείναμε την προσθήκη μιας παραγράφου που να επισημαίνει και τις ευθύνες της διεθνούς κοινότητας, η οποία επί σειρά ετών όχι μόνο κοίταζε αδιάφορα την περίσφιξη της Ρωσίας με την επέκταση του ΝΑΤΟ, αλλά και τις πολυετείς και πολύνεκρες επιθέσεις στο Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας. Οι περίπου 15.000 νεκροί των ετών αυτών στην περιοχή δεν ήταν από έναν «άλλον» πόλεμο. Είναι νεκροί του ίδιου πολέμου που είχε ξεκινήσει πολύ πριν από την εισβολή της Ρωσίας και για τους οποίους τα μόνα δάκρυα που κύλησαν ήταν αυτά των συγγενών τους. Τελικά η πρότασή μας έγινε αποδεκτή και το ψήφισμα διαμορφώθηκε με τη σχετική προσθήκη, κάτι που περιποιεί τιμή για τον Δήμο Θεσσαλονίκης, άσχετα αν κάποιοι εμμονικοί της Αριστεράς το καταψήφισαν χωρίς κανένα λογικό επιχείρημα.
Για την ιστορία, παραθέτουμε απόσπασμα από το τελικό ψήφισμα: «Το Δημοτικό Συμβούλιο Θεσσαλονίκης καταδικάζει απερίφραστα τη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία – συνιστά μια κατάφωρη παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου. Εκφράζει, επίσης, τη λύπη του για το γεγονός ότι η διεθνής κοινότητα όχι μόνο δεν είναι ικανή να σταματήσει άμεσα τον πόλεμο, αλλά επί σειρά ετών δεν έκανε ό,τι ήταν δυνατό για να τον αποτρέψει. Συμπαραστεκόμαστε στον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό που μάχεται υπέρ της ακεραιότητας, της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας της πατρίδας του. Συμπαραστεκόμαστε στους Ελληνες ομογενείς, που επίσης δοκιμάζονται και μετρούν ήδη θύματα μεταξύ των αμάχων… Ενώνουμε και εμείς τη φωνή μας με την παγκόσμια κοινότητα και απαιτούμε ειρήνη. Να σιγήσουν τα όπλα και οι όποιες διαφορές να λυθούν στο διπλωματικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
*Δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική», [email protected]
