Η κατάπτωση μερίδας των ΜΜΕ είναι πανθομολογούμενη και εξοφθάλμως προφανής. Μας έχουν ζαλίσει επί σειρά ημερών με τη «Ρούλα». Ποια είναι η «Ρούλα»; Μα, η Μήδεια της Πάτρας. Η Πισπιρίγκου.
Κι όμως μία παιδοκτόνο για τα έργα και ημέρες της οποίας έχουν εξεγερθεί και οι κρατούμενες των φυλακών απειλώντας τη να μη τολμήσει και πάει στην φυλακή τους τα ΜΜΕ (το τι σημαίνει το «Ε» είναι συζητήσιμο…) την αποκαλούν, σχεδόν χαϊδευτικά «Ρούλα». Όπως λέγαμε «Αλίκη» τη Βουγιουκλάκη. Τα ίδια είχαμε και με τον «Μπάμπη» ή «πιλότο», όπως αποκαλούσαν τον στυγερό δολοφόνο της συζύγου του Καρολάιν.
Ο ξεπεσμός έχει πιάσει πάτο. Λίγο απέχουμε από το να ανακηρύξουμε κοινωνικά πρότυπα τους στυγερούς δολοφόνους, διότι έτσι το θέλουν ή δεν καταλαβαίνουν, λόγω βλακείας, τι κάνουν μερικά ΜΜΕ (είπαμε, το «Ε» έχει πολλές αναγνώσεις). Κάποτε τους αποκαλούσαν «χασάπης», «απεχθής φονιάς» κ.λπ. Τώρα Ρούλα και Μπάμπη. Ίσως διότι έχουν κι αυτοί δικαιώματα. Σωστά. Και τα θύματά τους είχαν, αλλά δεν τα έχουν πια. Τους τα στέρησαν η Ρούλα και ο Μπάμπης…
