Τα μείζονα διακυβεύματα στην Ελλάδα θεωρώ ότι είναι η ελευθερία του λόγου και η απόπειρα έμμεσης ποινικοποιήσεως του φρονήματος διά της εγκαθιδρύσεως μιας κρατικής ορθόδοξης άποψης, η οποία, όπως επιβάλλεται έναντι όλων ως η καθολικώς αυθεντική και η αντικειμενικώς ορθή, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση.
- Του ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥ Β. ΚΑΤΣΙΒΑΡΔΑ*
Η οικοδόμηση της μονολιθικής αυτής απόψεως ενισχύεται διά της παραπληροφορήσεως των στρατευμένων μέσων μαζικής εξαπατήσεως και διά της εξουδετερώσεως της διαφορετικής απόψεως, με το στίγμα ότι ο εκάστοτε «αντιφρονών» διαπράττει το ποινικό αδίκημα, αφενός, της διέγερσης σε ανυπακοή προς την κρατούσα έννομη τάξη αλλά και, αφετέρου, με το «δόγμα» της διασποράς ψευδών ειδήσεων.
Ως εκ τούτου, η επιβολή έμμεσης λογοκρισίας και ο εξοβελισμός της πολυφωνίας, διά των σύγχρονων ιεροεξεταστών της «δημοκρατικής» αστυνομίας σκέψεως, διαμέσου των ακροβολισμένων έμμισθων θυλάκων, τόσο στον έντυπο όσο και στον ηλεκτρονικό εν γένει Τύπο, εγκαινιάζει την είσοδό μας προς μια καινοφανή μορφή ιδιοπαθούς και «νόμιμου» ολοκληρωτισμού.
Τηρουμένων των αναλογιών, επί της ως άνω τεχνο-φεουδαρχίας εντάσσεται και η άρδην αλλοίωση της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και διατύπωσης στοχασμών κατ’ επιταγή του ακαδημαϊκού ασύλου στα πανεπιστήμια, όπου, ενώ οι χώροι των κτιρίων της εκπαίδευσης έχουν μετατραπεί απροσχημάτιστα σε άνδρο σωρείας εγκληματικών ενεργειών, υπό τη θεσμική ανοχή των πάντων, μια μερίδα πανεπιστημιακών καθηγητών υπολαμβάνει εσχάτως, ως πρελούδιο της ελευθερίας, «το χάος, την αταξία και την ανομία» και εις τον αντίποδα δεν επιτρέπουν την ιερά διακίνηση ιδεών, τον αντίλογο και τη θεμιτή σύγκρουση απόψεων κατά τη διάρκεια των πανεπιστημιακών παραδόσεων.
Προφανώς, αυτή η μερίδα των καθηγητών έχει επηρεαστεί από το σαθρό πνεύμα της εποχής ή μήπως ορισμένοι εξ αυτής της μερίδας καθίστανται διά παραλείψεως έμμεσοι αυτουργοί ή συνεργοί του «ασύμμετρου» φυσικού αυτουργού της αποσύνθεσης των ελληνικών πανεπιστημίων μέσω της ιδεολογικής τρομοκρατίας;
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
