Το 2013, αμέσως μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, οι Αρχές συνέλαβαν σχεδόν όλη την ηγετική ομάδα της Χρυσής Αυγής με την κατηγορία της «εγκληματικής οργάνωσης». Στις εκλογές του 2019 η Χρυσή Αυγή έλαβε 2,9% και έμεινε εκτός Βουλής.
Το 2020 το Εφετείο Αθηνών καταδίκασε τα μέλη της οργάνωσης σε αυστηρές ποινές φυλάκισης, με συνέπεια όλος ο ηγετικός πυρήνας της να μεταφερθεί στις Φυλακές Δομοκού. Σύσσωμος ο «δημοκρατικός» κόσμος πανηγύρισε έξω από την αίθουσα της δίκης στη λεωφόρο Αλεξάνδρας την καταδίκη των μελών της Χρυσής Αυγής και τον εγκλεισμό τους στα κελιά των φυλακών. Από το 2013, επίσης, όταν συνελήφθησαν τα μέλη της Χρυσής Αυγής, έως σήμερα, που εκτίουν τις ποινές τους, τα μέλη αυτού του κόμματος αποκλείστηκαν ως ναζί από όλες τις εκπομπές τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών σταθμών.
Κάπως έτσι, λοιπόν, το κόμμα αυτό εξαφανίστηκε πλήρως από τον πολιτικό και επικοινωνιακό χάρτη. Τους συνέλαβαν, τους πέταξαν έξω από τα κανάλια, τους έστειλαν έξω από τη Βουλή, τους φυλάκισαν. Και απ’ όσο μαθαίνουμε, κόμμα με αυτή την επωνυμία (Χρυσή Αυγή), ανεξαρτήτως υποψηφίων, δεν θα επιδιώξει την κάθοδο του στις προσεχείς εκλογές. Ο τέλειος θρίαμβος της δημοκρατίας. Δεν έμεινε κάτι που να μην έκανε το πολιτικό σύστημα για να απαλλαγεί από την ύπαρξή του.
Και όταν τελείωσαν όλα αυτά, ηγετικά στελέχη της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ πανηγύρισαν ανακουφισμένα όλα μαζί στη λεωφόρο Αλεξάνδρας μετά πάθους ότι «με την Ακροδεξιά και τους ναζί ξεμπερδέψαμε». Λογικώς έπειτα από τέτοια κατακραυγή και τόση απαξία οιοδήποτε κόμμα από αυτόν τον χώρο με το ίδιο όνομα ή με άλλο, με τα αυτά πρόσωπα ή με άλλα, με την ίδια λεοντή ή μεταμφιεσμένο, θα έπρεπε να βολοδέρνει στα ιστορικά ποσοστά της εθνικιστικής Ακροδεξιάς. Μεταξύ 0,5% και 0,8%.
Ποιος να τολμήσει να υιοθετήσει τις αρχές του μέσα σε τέτοιο κλίμα ασφυκτικής πολιτικής απομόνωσης; Κανείς. Σήμερα έχουμε 2023. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ένα κόμμα που θα εκπροσωπούσε στο Κοινοβούλιο τις απόψεις του έγκλειστου Ηλία Κασιδιάρη θα εισερχόταν εκ νέου στη Βουλή με ποσοστό 4%, τουλάχιστον. Οι τελειωμένοι δυστυχώς δεν τελείωσαν.
Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, τις οποίες αποκάλυψε πρώτη η «Εστία της Κυριακής» τον περασμένο Οκτώβριο σε πρωτοσέλιδο δημοσίευμά της, η κυβέρνηση ετοιμάζει σχέδιο νόμου με στόχο να αποκλείσει από τις προσεχείς εκλογές ένα κόμμα με τα αυτά χαρακτηριστικά. Το σχέδιο αυτό, που είδε το φως της δημοσιότητας σε ιστότοπους, προβλέπει απαγόρευση καθόδου ακόμη κι αν τα μέλη του δεν έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο Σύνταγμα, ενώ εισάγεται μέσω αυτού ο καινοφανής όρος «πραγματική ηγεσία».
Ο συντάκτης του νόμου, καθηγητής Γεραπετρίτης, θέλει να νομοθετήσει τον αποκλεισμό κόμματος από εκλογικές διαδικασίες, ακόμη κι αν έχει στις τάξεις του πρόσωπα που δεν θα είναι καν υποψήφιοι βουλευτές! Θέλει επίσης να νομοθετήσει τον αποκλεισμό κόμματος από τις εκλογές, ακόμη κι αν έχει στα ψηφοδέλτιά του υποψηφίους με καθαρό ποινικό μητρώο, που δεν κατηγορούνται καν από τη Δικαιοσύνη ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης!
Θα είναι η πρώτη φορά που πολίτες θα χαρακτηριστούν μέλη εγκληματικής οργάνωσης χωρίς να τους έχει ασκηθεί ποινική δίωξη, εκ μόνης της υποψηφιότητάς τους. Και αυτό πρέπει να το επικυρώσει ο Αρειος Πάγος. Ποια τα συμπεράσματά μας από τη «χορογραφία» των γεγονότων της τελευταίας δεκαετίας και από τις τελευταίες εξελίξεις;
Πρώτον: Τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα δεν επιλύονται με νομοθετικά διατάγματα τύπου «αποφασίζομεν και διατάσσομεν». Αν δεν ξεριζώνεις τις αιτίες που δημιουργούν ένα πρόβλημα, αυτό θα συνεχίσει να υπάρχει. Ακόμη κι αν καταργήσεις το κόμμα, φυλακίσεις τα μέλη του, τα αποκλείσεις από τα κανάλια.
Επί δέκα ολόκληρα χρόνια το σύστημα όχι απλώς δεν έκανε το παραμικρό για να διορθώσει τις αιτίες που ξύπνησαν την Ακροδεξιά από τον μακροχρόνιο λήθαργό της, αλλά έκανε και κάνει ό,τι περνούσε και ό,τι περνά από το χέρι του για να φουντώσει ξανά την ακροδεξιά αντισυστημική διαμαρτυρία. Η χώρα σήμερα βουλιάζει στη διαφθορά, στις ανισότητες, στην παρακμή, στην ατιμωρησία, στην αθεΐα, στην ουδετεροθρησκεία και την ιδεολογία των απάτριδων. Εκείνων είναι έτοιμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα για ένα πολιτικό αξίωμα.
Αν δεν είναι όλα αυτά βούτυρο για τη νεκρανάσταση της εθνικιστικής Ακροδεξιάς, τότε τι είναι; Και αν ο Κασιδιάρης καταγγέλθηκε για την παράνομη ηχογράφηση της συνομιλίας του με τον γενικό γραμματέα του υπουργικού Συμβουλίου Παναγιώτη Μπαλτάκο, τι έχει να αντιπαρατάξει, άραγε, το τρέχον πολιτικό σύστημα για να πει ότι εξυγίανε τα πράγματα; Οτι ηχογραφεί μήπως και ακούει και αυτό μέσω της ΕΥΠ τους πολιτικούς φίλους του και αντιπάλους; Ετσι εξυγιαίνει τα πράγματα; Αντιγράφοντας τους ναζί; Η δημοκρατία που δεν μπορεί να νικήσει τα άκρα με τη σκέψη, το επιχείρημα και την πειθώ και λαμβάνει διοικητικά μέτρα είναι άρρωστη δημοκρατία.
Το δεύτερο συμπέρασμα: Το πολιτικό μας σύστημα ουδέν εδιδάχθη από την περιπέτεια της προηγούμενης δεκαετίας. Προσπαθεί να σώσει κυριαρχίες και αυτοδυναμίες με πατέντες. Με τεχνικά μέσα. Με νόθες λύσεις. Αποκαλεί αυτάρεσκα τον εαυτό του «δημοκρατικό τόξο» και ζει μέσα στην αντιδημοκρατικότητα. Νομοθετεί διαρκώς το «απαγορεύεται». Κάνει το κόλπο νόμο. Τη συγκάλυψη νομοθετική ρύθμιση. Την εξόντωση του αντιπάλου συνταγματική επιταγή.
Δεν χρειάζεται να επισημάνω πόσο βαθιά επικίνδυνες είναι οι απαγορεύσεις συμμετοχής κομμάτων των οποίων τα μέλη δεν έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα από κάποιο ποινικό δικαστήριο. Τέτοιου είδους ορισμοί θα μπορούσαν να συμπεριλάβουν όλα τα κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Τέτοιου είδους ορισμοί μπορούν να ανοίξουν την όρεξη των πάσης φύσεως ιδεολόγων να προσφύγουν στα δικαστήρια κατά της συμμετοχής του ΚΚΕ στις εκλογές, επειδή αμφισβητεί την αστική δημοκρατία και ονειρεύεται τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Εν πάση περιπτώσει, όμως, αυτό το σκέπτεται και ο πλέον αδαής. Αναλογίζομαι κάτι πιο πρωτότυπο: Και αν ο ιδρυτής του κόμματος «Ελληνες» θελήσει να εκδικηθεί την κυβέρνηση για τον αποκλεισμό του από τις κάλπες και δώσει γραμμή από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στους φίλους του να τιμωρήσουν τη Ν.Δ. ψηφίζοντας απευθείας ΣΥΡΙΖΑ (για 4% μιλάμε!), τότε τι θα κάνουν οι πολιτικώς ανεγκέφαλοι;
Εκτός από το δικαίωμα του εκλέγεσθαι για τα στελέχη της Ακροδεξιάς, θα νομοθετήσουν και τη στέρηση του δικαιώματος του εκλέγειν για τους ψηφοφόρους της Ακροδεξιάς; Και κάτι τελευταίο: Στον βασιλέα ΔΕΝ απεδόθησαν τιμές αρχηγού κράτους με την κατηγορία ότι συναίνεσε στην κατάλυση του πολιτεύματος. Μάλιστα!
Το πολίτευμα εκείνο που απαγορεύει στους πολίτες να μαθαίνουν ότι τους παρακολουθεί τα τηλέφωνα απαγορεύει σε πολίτες επί ποινή διώξεως να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για θέματα πανδημίας, απαγορεύει σε προέδρους ανεξαρτήτων Αρχών να ασκούν τα καθήκοντά τους, απαγορεύει σε πολίτες που δεν έχουν καταδικαστεί αμετάκλητα να είναι υποψήφιοι στις εκλογές πως, άραγε, ονομάζεται; Δημοκρατία ονομάζεται αυτό το πολίτευμα; Και φταίνε για τα χάλια της οι ναζί;
