Για να δούμε, ρε σύντροφοι, τι έχουμε. Για το δυστύχημα των Τεμπών φταίει ο σταθμάρχης. Το είπε και ο πρωθυπουργός. Για την ακρίβεια των αγγουριών ευθύνεται ο κυρ Παντελής, ο μανάβης της γειτονιάς. Για το ότι το γάλα τραβάει την ανηφόρα φταίει η προβατίνα του βοσκού Τραμπάκουλα εξ Αγράφων. Για το ψωμί, που επιτέλους έγινε παντεσπάνι, φταίει σαφώς ο φούρναρης.
Για την εγκληματικότητα αποκλειστικώς υπεύθυνοι, οι… φοβικοί αστυφύλακες. Για τις πλημμύρες, ξεχάσατε ανοιχτή τη βρύση. Για τη φτώχεια, υπεύθυνες η σπατάλη και ασωτία μας. Και έλεγα στο στεφάνι μου: «Ρε, τι το θες το σουβλάκι;» Εκεί αυτή! Για τα γκολ που έφαγε η ομάδα, μοναδικός υπεύθυνος το ball boy.
Καμιά φορά φταίει και ο Καραϊβάζ με τους Καπελώνη, Φουντούλη της Χρυσής Αυγής, που πήγαν και… δολοφονήθηκαν. Τούτων δοθέντων, τι τους θέλουμε τους πρωθυπουργούς, τους υπουργούς, τους διευθυντάδες, τους παραδιευθυντάδες, τους ειδικούς και μη;
Αφού ούτως ή αλλέως το μαχαίρι σίγουρα θα φθάσει μεν στο κόκαλο, αλλά στου δρόμου τα μισά και λίγο πριν από το κόκκαλο κάπου θα σκαλώσει και θα μείνει στον σταθμάρχη, στον μανάβη, στην προβατίνα, στον φούρναρη, στον αστυφύλακα, στη βρύση, στο σουβλάκι. Γιατί, βλέπετε κάναν καλύτερο;
